دکتر محمد مهدی فرقانی درگفتگو با خبرنگار مهر درمورد قواعد خوانش متون علوم انسانی و شیوه وی در مطالعه این متون گفت: متون علوم انسانی متونی هستند که در مورد نقش اجتماعی و عملکردها و فعالیتهای انسان در جامعه یا ویژگیهای فردی انسان بحث میکنند. اگر چه از یک طرف رفتار انسانی قواعد جهانشمول دارد که در همه جوامع کم و بیش صدق میکنند ولی در همین حال برخی از ویژگیها یا افکار از فرهنگ و جامعهای تا فرهنگ و جامعه دیگر متفاوت است.
وی افزود: به نظر میرسد که قواعد خوانش متون علوم انسانی یکسری کلید واژههایی را بدست میدهند برای اینکه عالم علوم انسانی بتواند شرایط جامعه خودش را بر اساس آن کلید واژهها ارزیابی بکند و به تحلیل برساند. طبیعی است که دیدگاه علوم انسانی اصولاً به جامعه یک نگاه انتقادی است و به طبع وضعیت موجود را نقد میکند . به همین دلیل علوم انسانی علوم پویایی هستند که میتوانند در دراز مدت به رشد و پویایی جامعه و سیستمهای اجتماعی بطور کل، کمک کنند. بنابراین در نگاه به علوم انسانی حتی اگر این علوم وارداتی باشند میشود که شرایط اجتماعی جامعه مورد نظر را مورد نقد و بررسی و تحلیل و ارزیابی قرار داد.
این استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی درادامه تصریح کرد: درواقع میتوان مصداقها و قواعدی را از درون جامعه پیدا کرد و درباره آنها بحث و بررسی کرد. ضمن اینکه میشود در ادبیات بومی هر رشتهای هم موارد و مصادیقی را پیدا کرد برای اینکه به نظریهپردازی در حوزه علوم انسانی درآن رشتهها بطورکلی و به صورت عموم کمک کند.
فرقانی در مورد اینکه متون رشته خود را چندبار مطالعه میکند همچنین اظهارداشت: طبیعی است که هر کسی که در حوزه علوم انسانی کار میکند باید با ادبیات رشته خودش دائماً دم خور و مأنوس باشد و نه تنها متون قبلی را مرتب مورد بازخوانی قرار بدهد و طبیعی است که متون علوم انسانی یک معنای ثابت و واحد و دائمی ندارند و در هر بار خواندن میشود معناهای تازهای از آنها گرفت و کشف کرد. ضمن اینکه هرکسی که در هر رشتهای که کار میکند باید خودش را در معرض دادهها و یافتههای جدید علمی قرار بدهد و از آخرین دستاوردهای علمی هم استفاده کند.
این محقق و پژوهشگر حوزه علوم ارتباطات در مورد شیوه یاداشتبرداریهایش از متون مطالعه شده نیز گفت: روشهای ترکیبی را مورد استفاده قرار میدهیم. هم از پاور پوینت استفاده میکنیم و هم از یادداشتهای که برمیداریم و هم از های لایت کردن یا برجسته کردن بعضی از فرازها یا متنهای این منابع استفاده میشود. در واقع از همه این شیوههابه صورت ترکیبی استفاده میشود.