در پی کشته شدن صدمین نظامی انگلیسی در ولایت هلمند افغانستان، "لیندسی جرمن" سخنگوی ائتلاف "جنگ را متوقف کنید" گفت: انتظار می رود که هزاران تظاهرکننده به خیابانهای شهر لندن بریزند و بدین ترتیب اعتراض خود را به حضور نظامیان در افغانستان نشان دهند.
وی افزود: 75 درصد از جامعه انگلیس خواستار بازگشت نظامیان از افغانستان هستند زیرا امکان پیروزی در این جنگ وجود ندارد.
لیندسی جرمن گفت: مخارج جنگ افغانستان به میزان 5 میلیارد پوند در طی یک سال رسیده است اما این پول باید صرف آموزش و خدمات رفاهی شود که به دلیل کاهش هزینه های دولتی توجه چندانی به آن نمی شود.
75 درصد انگلیسی ها خواستار بازگشت نظامیان خود از افغانستان هستند زیرا پیروزی در جنگ را غیر ممکن می دانند.
در همین حال در نخستین دور از اعتراضها به دولت ائتلافی انگلیس، 19 آبان ماه دهها هزار دانشجوی معترض خواستار لغو تصمیم دولت برای افزایش شهریه دانشگاهها شدند.
به گفته ترتیب دهندگان این راهپیمایی، حدود 50 هزار دانشجو و مدرس دانشگاه با تجمع در بزرگترین خیابان لندن به افزایش سه برابری شهریه های دانشگاهها اعتراض کردند.
معترضان با بیان اینکه سیاستمداران به جای گرفتن پول بیشتر از آنان باید به فکر کاهش دستمزدهای خود باشند، خواستار لغو تصمیم جدید دولت شدند. طبق تصمیم جدید هزینه های تحصیل در دانشگاهها از 14 هزار دلار در سال به سه برابر بیشتر افزایش می یابد.
این در حالی است که یکی از شعارهای نامزدهای حزب احزاب لیبرال دمکرات که بخشی از دولت ائتلافی انگلیس است، از میان برداشتن هزینه ها و ایجاد تحصیل رایگان برای عموم بوده است.
البته اگرچه انگلیس هزینه های گزافی را در جنگ افغانستان صرف می کند اما همچنان شاهد کشته شدن نظامیان و افغانی های بسیاری در این جنگ هستیم. در همین حال در سال 2009 در کل 108 نظامی انگلیسی در جنگ افغانستان کشته شدند اما آمار بالای کشته شدن نظامیان در سال جاری نشان می دهد که 2010 مرگبارترین سال برای انگلیس از آغاز جنگ در سال 2001 بوده است. همچنین از آغاز جنگ افغانستان تاکنون در کل 345 نظامی بریتانیایی در این جنگ کشته شدند.
از سوی دیگر اظهارات سخنگوی ائتلاف "جنگ را متوقف کنید" در حالی بیان می شود که نظرسنجی اخیر موسسه "آنگس رید" نشان داد: تنها 33 درصد از مردم انگلیس حامی جنگ افغانستان هستند، درحالیکه 57 درصد دیگر مخالف این جنگ می باشند.
از آغاز جنگ افغانستان در سال 2001 تاکنون 345 نظامی انگلیسی کشته شدند.
بر اساس این نظرسنجی 54 درصد از انگلیسی ها بر این باورند که دولت در اعزام نظامیان به افغانستان اشتباه کرد. همچنین تنها 7 درصد از مردم بریتانیا نسبت به پیروزی آشکار نیروهای آمریکایی و همپیمان در این کشور جنگ زده ابراز خوشبینی کردند و 31 درصد از انگلیسی ها اعلام کردند که ایالات متحده با پیروز شدن در جریان مذاکرات با طالبان باعث کمرنگ شدن نقش شبه نظامیان در افغانستان می شود.
از سوی دیگر دولت انگلیس در حالی هزینه های هنگفتی را در جنگ افغانستان خرج می کند که این کشور با چالشهای اقتصادی زیادی روبرو است. در همین حال "جرج اوزبورن" وزیر اقتصاد انگلیس در مقاله ای برای روزنامه ساندی تایمز نوشت: اگرچه دولت انگلیس از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون تنها رشد کمی را در وضعیت اقتصادی خود تجربه کرده است، دولت جدید برای کاهش هزینه ها و افزایش مالیات به منظور کاهش کسری بودجه که بیش از 11 درصد تولید ناخالص داخلی است، تحت فشار قرار دارد.
همچنین "دیوید کامرون" نخست وزیر انگلیس در مصاحبه با هفته نامه ساندی تایمز اذعان کرد: مشکلات اقتصادی موجود در کشور بسیار بدتر از آن چیزی است که پیشتر گمان می شد و مردم انگلیس باید سالها "درد" را تحمل کنند تا اثرات این بحران از بین برود.
کامرون در ادامه گفت: باید اقداماتی انجام شود تا با کسری بودجه 156 میلیارد پوندی مقابله شود و در این راه کاهش هزینه ها می تواند به دولت کمک کند.
البته اگرچه زمزمه های درباره کاهش میزان بودجه نظامی انگلیس به گوش می رسد اما دامنه جنگ طلبی بریتانیا فراتر از آن است که این کشور برای مقابله با بحران اقتصادی به کاهش مخارج جنگ تن در دهد و ترجیح می دهد تا با افزایش حداقلی دستمزد کارکنان دولت با گسترش بحران مالی مقابله کرد.
از سوی دیگر برنامه های انگلیس برای کاهش هزینه های نظامی هشدارهایی را از سوی مقامات آمریکایی به همراه داشته است، به طوری که این نگرانی ها ابتدا در محافل خصوصی و اخیرا توسط "هیلاری کلینتون" وزیر امور خارجه به صورت آشکار بیان شد.
کلینتون ضمن ابراز نگرانی درباره کاهش هزینه های نظامی انگلیس بر این موضوع پافشاری کرد که بریتانیا و هر کشور دیگر عضو ناتو مسئول حفظ هزینه های نظامی خود برای پدافند مشترک هستند.
در نهایت می توان گفت که انگلیس هیچ گاه آمریکا را که همپیمان قدیمی خود است، در جنگ افغانستان رها نمی کند و در این بین تنها شهروندان باید قربانی اوضاع نابسامان اقتصادی و سیاست های جنگ طلبانه دولتشان شوند و دولت به جای کاهش مخارج جنگ ترجیح می دهد تا با استفاده از کاهش خدمات رفاهی تا حدودی وضعیت بغرنج اقتصادی کشور را کنترل کند.