به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی ژیمناستیک ایران در حالی با تکرار مقام هشتم دوره قبل خود در دوحه به کارش در بازیهای آسیایی گوانگجو پایان داد که پیش بینی محتشمی رئیس فدراسیون این رشته به تحقق نپیوست.
حضور ژیمناستیک با قدمت 80 ساله در ایران و در بازیهای آسیایی به سال 1974 در تهران برمی گردد. ژیمناست کاران ایران در سال 1998 و 2006 دوحه نیز در این رقابت‌ها شرکت کردند که بهترین نتیجه مربوطه به بازیهای آسیایی دوحه بود. در این سال محتشمی که تنها سه ماه از حضورش در راس فدراسیون ژیمناستیک می‌گذشت پیش‌بینی کرد که ایران در بخش تیمی هشتم خواهد شد و دو فینالیست می‌دهد. این پیش بینی درست از آب درآمد و تیم ملی بهترین نتیجه تاریخ این رشته در آسیا را از آن خود کرد.
اما در رشته ژیمناستیک در بازیهای آسیایی گوانگجو 42 مدال سهم قهرمانان بود. در این بین سهم ایرانی‌ها در کسب مدال این رشته بعد از حضور چهار دوره ای "صفر" بود. چینی‌ها تنها در رشته ژیمناستیک هنری از بین 42 مدال 21 مدال یعنی نیمی از مدالهای این رشته را از آن خود کردند. در این رشته 15 مدال طلا توزیع شد که میزبان 13 مدال طلا و کره جنوبی دو مدال طلا را صید کردند. ژاپنی‌ها هم بدون مدال طلا با 9 مدال نقره و برنز در رده سوم این رشته ایستادند و سایر کشورها سهمی از کسب مدال نداشتند.
با نگاهی به جدول توزیع مدالهای ژیمناستیک در گوانگجو و در نظر گرفتن اینکه چین و ژاپن نه تنها قهرمان آسیا بلکه دارنده عناوین جهانی هم هستند به این نتیجه می‌رسیم که ژیمناستیک ایران برای رسیدن به یکی از این مدالها نه تنها سالها بلکه باید چند دهه‌ای را پشت سر بگذارد!
احمد محتشمی پیش از بازیهای آسیایی گوانگجو در گفتگو با خبرنگار مهر و پیش از رقابت‌های قهرمانی جهان گفته بود: " اگر مشکلی در گوانگجو پیش نیاید می‌توانیم در رده‌بندی کلی چهارم یا پنجم آسیا بشویم. نمرات ورزشکاران تیم ملی به حدی ارتقاء یافته که حتی پیش بینی حضور در فینال 4 تا 5 ماده و احتمال کسب مدال در وسایلی مانند پرش خرک توسط محمد رمضان‌پور یا دارحلقه توسط هادی خناری نژاد را می‌کنیم."
هر چند ژیمناست کاران ایران عنوان هشتمی دوره قبل را تکرار کردند اما همین نتایج باعث شد تا اولین واکنش‌ها از سوی کارشناسان رشته ژیمناستیک در خصوص بازیهای آسیایی گوانگجو صورت گیرد. محتشمی پیش از گوانگجو تاکید کرده بود :" مطمئن هستم اگر در گوانگجو فینالیست هم بدهیم یا حتی کسب مدال کنیم بازهم منتقدین به ما انتقاد خواهند کرد! "
پیش از بازیهای آسیایی گوانگجو جعفر درویش‌زاده ناظر کمیته ملی المپیک هم بخشی از مشکلات فعلی این فدراسیون را به بزرگ نمایی‌های مسئولین آن نسبت داده و گفته بود :" برخی این روزها تصور می‌کنند ژیمناستیک ایران جزو قهرمانان آسیا و جهان محسوب می‌شود در حالیکه ما فاصله زیادی تا قهرمانان دنیا داریم."
رئیس فدراسیون ژیمناستیک بعد از حضور تیم ملی در چهل و دومین دوره مسابقات ژیمناستیک قهرمانی جهان و انتخابی المپیک در هلند از مصدومیت دو ورزشکار ایران خبر داد. ژیمناست کاران ایران در فاصله دو ماه مانده به بازیهای آسیایی بارها برای تائید سفر خود به گوانگجو و بنابر درخواست کمیته ملی المپیک مورد تست و ارزیابی قرار گرفتند در کنار آن فشار بیش از حد در مسابقات هلند باعث شد تا ژیمناست‌کاران ایران نتوانند خواسته مسئولین را در گوانگجو به تحقق برسانند.
"خبرگزاری مهر در تحلیلی پس از رقابت‌های قهرمانی جهان پیش‌بینی کرد که ایران در بهترین شرایط در گوانگجو مقام هشتم دوره قبل خود را در بازیهای آسیایی دوحه تکرار خواهد کرد. "
با این شرایط حداقل این تیم در رده‌بندی عنوان قبل بازیهای آسیایی را تکرار کرد. در دوحه تیم ملی در میان 14 تیم 329 امتیاز را کسب کرد و در گوانگجو 328 امتیاز را بدست آورد. البته در مجموع تمامی تیم‌های حاضر در گوانگجو حتی کشور چین قهرمان این رشته نیز از نظر امتیازی افت محسوسی داشتند.
در بخش انفرادی همچون بازیهای آسیایی دوحه شاهد حضور دو فینالیست در بخش قهرمان قهرمانان بودیم. در بازیهای آسیایی دوحه حمیدرضا بابایی با 600/82 امتیاز و هادی خناری نژاد با 250/82 امتیاز در بخش قهرمان قهرمانان بیست و سوم و بیست وچهارم شدند. در گوانگجو محمد رمضان پور با 050/82 امتیاز دهم و امیر اعظمی با 300/79 امتیاز در مکان چهاردهم بخش قهرمان قهرمانان شش وسیله ایستادند. با این حساب هرچند امتیاز ورزشکاران ما پائین تر از دوحه بود اما در رده‌بندی آسیا ارتقاء یافتند.
در بخش تک اسباب هم ایران در دوره قبل دو فینالیست داشت و این بار یک ورزشکار ایران با نمره ای برابر نفر هشتم به دلیل یک خطا از راهیابی به فینال بازماند تا تنها هادی خناری نژاد با ارتقاء رکورد برون مرزی ایران و با احتساب 350/15 امتیاز به فینال صعود کرده و با وجود مصدومیت شدیدی که از یک ماه قبل داشت در این مرحله به عنوان هشتم آسیا دست یابد.
خناری‌نژاد در این رابطه با بیان اینکه با این وضعیت ریسک بزرگی کرده که در فینال مسابقه داده است، گفت: " در این رشته رقابت بین چینی‌ها، ژاپن و کره‌ای‌ها بود به طوریکه دو چینی در ماده دارحلقه مدال طلا و نقره گرفتند. من با رکورد دور مقدماتی‌ام می‌توانستم سوم یا چهارم بشوم اما مصدومیت نگذاشت به این خواسته‌ام برسم."
وی در بیان دلایل ناکامی اش در کسب عنوانی بهتر از هشتمی در گوانگجو، ادامه داد :" ما پیش از حضور در بازیهای آسیایی در سه مسابقه مهم از جمله قهرمانی جهان و انتخابی المپیک شرکت کرده بودیم و این مسئله فشار سنگینی به تیم ما وارد کرده بود. با این حال در گوانگجو رکورد خوبی زدم و اگر همین رکورد را می‌زدم در مسابقات هلند به فینال می‌رسم. تیم ما قرار بود پنج روز زودتر به گوانگجو بیاید اما تنها دو روز مانده به مسابقات وارد این شهر شدیم. در کنار آن پاداش سازمان تربیت‌بدنی که پیش از گوانگجو به همه ورزشکاران رشته های مختلف داده شد به ما پرداخت نشد!"
با بررسی دو مسابقه دوحه و گوانگجو به این ارزیابی می‌رسیم که تیم ملی نتایج خود را تکرار کرده و به نوعی در جا زده است.
محمدرضا خیرخواه سرمربی تیم ملی ایران در بازیهای آسیایی دوحه قطر ارزش حضور ژیمناست کاران کشورمان در فینال بازیهای آسیایی را برابر با کسب مدال می‌دانست. به طور حتم با توجه به رشد تمامی کشورها در طی چهار سال گذشته تکرار مقام هشتم آسیا با وجود انتظارات بیش از حد از این تیم باز هم ارزش قبل را خواهد داشت.
عدم کسب مدال در ژیمناستیک دردی است که به مدیریت یا شرایط کنونی این فدراسیون بر نمی‌گردد بلکه درد کهنه‌ای است که سالهاست در ورزش ژیمناستیک ایران مانده است. معضلی که بدون شک تا وقتی که اختلافات در این خانواده کنار گذاشته نشود ادامه خواهد داشت. اهالی ژیمناستیک همیشه می‌گویند که فردی از داخل خانواده ما مدیریت فدراسیون را برعهده گیرد اما مدیریت این فدراسیون در این سالها همیشه برعهده یکی از همین اهالی بوده اما باز هم منتقدین دست از انتقاد و تخریب بر نمی‌دارند!
البته طی چهار سال گذشته و از بازیهای آسیایی دوحه تا گوانگجو نباید کارهای صورت گرفته توسط محتشمی را نادیده گرفت. خریداری تجهیزات بیشتر، راه اندازی دیگر رشته‌های مرتبط با ژیمناستیک همچون ایروبیک، ترامپولین، آکروژیم، اعزام‌های برون مرزی و اردوهای خارجی ، اعزام داوران به مسابقات خارج از کشور و برپایی اردوی امیدهای المپیک وارتقاء رتبه ایران در بخش تیمی از رتبه سیزدهم به نهم و در نهایت هشتم آسیا و ارتقا از جایگاه 72 به 38 جهان بخشی از کارهای صورت گرفته است.
و اما عدم استفاده از پتانسیل کل کشور، نادیده گرفتن مابقی ورزشکاران این رشته و سرمایه گذاری روی تعداد محدودی از ملی‌پوشان، تاکید بر استفاده از یک مربی داخلی به عنوان مربی تیم ملی، کنارگذاشتن برخی از اهالی این رشته، عدم استفاده ازمربیان خارجی و صحبت‌هایی که به نوعی باعث بالا بردن توقعات از این رشته شد بخشی از نقاط ضعف مدیریت فعلی فدراسیون می‌باشد.
کمیته ملی المپیک با هدف کسب تجربه ژیمناستیک را به عنوان یکی از رشته‌های ورزشی پایه راهی بازیهای آسیایی دوحه کرد. مطمئنا این تجارب باید با امکانات و شرایط و سیاست گذاری‌های بعد از آن در سطح کل کشور حفظ شده واستفاده می‌شد. اما ژیمناستیک ایران در این سالها همچون رشته‌های دیگر پایه تحولی نداشته است چون تغییر رویه‌ای در سیاست گذاری ورزش کشور در این رشته‌ها بوجود نیامده است.
ریاست چهارساله محتشمی در این فدراسیون به پایان رسیده است و بزودی شاهد برگزاری انتخابات این فدراسیون خواهیم بود. اما مطمئنا در صورتی که روند سیاست گذاری سازمان تربیت‌بدنی، کمیته ملی المپیک، آموزش وپرورش و آموزش دانشگاهی همچون قبل باشد تغییر مدیریت این مجموعه نه تنها زخم قبلی را کهنه تر خواهد کرد بلکه درد دیگری را به دردهای این رشته می‌افزاید.
فدراسیون ژیمناستیک نیازمند خونی تازه در رگهای خود است. بودجه، اعتبارات کافی، سرمایه‌گذاری فراوان، همدلی مسئولین از سازمان تربیت‌بدنی تا آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها و بخش های متولی ورزش کشور همه ابزاری هستند که می‌توانند با کمک هم این رشته را به سرمنزل مقصود برسانند. البته نباید این مسئله را فراموش کرد که در صورت مهیا شدن تمامی این امکانات باید زمان کافی برای رسیدن این نهال در کشور را هم بدهیم.