هادی ذوالریاستین در گفتگو با خبرنگار مهر در مشهد با انتقاد از کم توجهی به هنر خطاطی و خوشنویسی اظهارداشت: با اینکه هنر خوشنویسی بیش از 1500 سال در ایران سابقه مکتوب دارد ولی با گذشت نزدیک به یک قرن از تأسیس دانشگاه در کشور، هنوز رشته دانشگاهی برای این هنر ایجاد نشده است.
وی افزود: این در حالی است که برای هنرهایی مانند سینما که اصالتا ایرانی نیستند و سابقه وجود آنها در جهان و ایران حتی به 200 سال هم نمی رسد و یا رشته گرافیک و نقاشی که عمر زیادی ندارند رشته دانشگاهی تأسیس شده است.
عضو انجمن خوشنویسان ایران با تأکید بر اینکه توجه به هنرهای ایرانی، مقابله با تهاجم فرهنگی غرب است گفت: یکی از ابزارهای جنگ نرم برای از بین بردن تمدنها و فرهنگ های اصیل شرقی از بین بردن خط و زبان آنهاست چون با از بین بردن این مؤلفه ها، سابقه و ذخایر فرهنگی ملت ها که با خط و زبان اصیل هر کشور گره خورده در حصار فراموشی تاریخی قرار می گیرد.
وی خاطر نشان کرد: با اینکه صدها خوشنویس برجسته در سطح کشور داریم هنوز قرآنی که توسط استادان ایرانی کتابت شده و در بین تمام کشورهای اسلامی جایگاه درخوری یافته باشد نداریم در حالی که برخی استادان خوشنویسی در دیگر کشورهای اسلامی، مانند استاد عثمان طاها، قرآن کریم را کتابت کرده اند و قرآن آنها جایگاه خود را در تمام ملل اسلامی از جمله ایران گشوده است.
استاد فوق ممتاز خوشنویسی تصریح کرد: بنده قطعا می گویم که قرآن کتابت شده این استاد با همه افتخاری که بر نگارش آن مترتب است، به دلیل عدم آشنایی ایشان با رسم الخط و املای ایرانی، اشکالات متعدد املایی و قرائتی دارد که برخی قاریان ایرانی را با مشکل مواجه می سازد.
ذوالریاستین با تأکید بر اینکه در گذشته، تمام فراگیران علوم، ابتدا ادبیات و رسم الخط و خوشنویسی را می آموختند گفت: امروزه با اینکه دانشگاه ها توسعه زیادی یافته و رشته های بسیاری در مراکز آموزش عالی وجود دارد با وجود این در هیچ رشته ای آموختن خط و خوشنویسی، درس نیست و نمره ای برای آن در نظر گرفته نمی شود.
وی گفت: باعث تأسف است که اکثریت استادان دانشگاه و فارغ التحصیلان رشته های مختلف، خط بدی دارند و از نوشتن حتی یک متن ساده به خط و انشای زیبا عاجزند.
مدرس خوشنویسی حوزه و دانشگاه گفت: خط و خوشنویسی، تأثیر بسیار زیادی در مخاطبین بر جا می گذارد و اگر متن ها و نامه ها با خط خوش نگارش شود، علاوه بر آثار روحی که در نویسنده و خواننده بر جا می گذارد، تأثیرگذاری آن نیز افزایش می یابد.