به گزارش خبرگزاری مهر، "حاج حافظ مولیچ " یکی از آخرین نمایندگان ادبی و معنوی مکتب مولانا جلال الدین رومی بود و سالها به تدریس مثنوی همراه با تدریس آثار سعدی و حافظ پرداخت.
تأکید وی بر وجه ظاهری و باطنی اسلام، توجه به اهل بیت (ع)، استفاده از معارف دینی بدون توجه به تعصبات مذهبی، درس آزادگی و حریت، مقابله با دشمنان اسلام و برخوردهای مداراگرایانه با پیروان سایر ادیان بود.
مکتب مثنوی خوانی حافظ مولیچ، تأثیر مهمی بر رشد آموزه های مولانا جلال الدین رومی در بوسنی و هرزگوین داشت . حافظ مولیچ توجه و علاقه خاصی به امام خمینی(ره) داشت و از او بعنوان یک احیاگر دینی یاد می کرد. او خود را شاگرد کوچک مکتب احیاگری امام می دانست و روشها و شیوه های او در تربیت نسل جوان، مأخوذ از آموزه های مولانا و امام خمینی(ره) بود.
حافظ شیفته سعدی بود و گلستان را از بر داشت . خطبه ها و سخنرانیهای او بوی ادب، تواضع، مردمداری و قناعت حکایات گلستان را داشت.
وی در سال 1916 میلادی در سارایوو بدنیا آمد. پدر وی امام و مؤذن یکی از مساجد بود. در جوانی همراه با برادرش ، حافظ کل قرآن کریم شد. در سال 1937 از مدرسه عالی شرعی سارایوو فارغ التحصیل و در سال 1942 میلادی رشته زبانهای خارجی دانشکده فلسفه زاگرب را به اتمام رساند.
بعد از جنگ جهانی دوم او سمت امامت نماز در مساجد مختلف سارایوو را برعهده داشت . پس از دوران 30 ساله امامت مساجد در نهایت پس از امامت مسجد سلطانی سارایوو در سال 1994 میلادی فعالیت وی پایان یافت .
پیکر وی روز دوشنبه 20 دی ماه در حیاط مسجد باکار بابینه در مرکز شهر سارایوو دفن شد ، این مسجد در زمان حکومت کمونیستی تخریب شده بود و به کوششهای حافظ مولیچ و دوستانش پس از جنگ، دوباره بازسازی شد.