نامه معاویه به امام علی‌(ع) نامه نفاق برای ایمان محض بود

به گزارش خبرنگار مهر در قم، آیت‌الله عبدالله جوادی آملی بعدازظهر پنجشنبه در درس اخلاق خود که با حضور جمعی از اساتید و طلاب حوزه و دانشجویان برگزار شد، با بیان اینکه دودمان اموی قبل از فتح مکه کافر مطلق بودند و بعد از فتح مکه نیز منافق بودند، به تفسیر هفتمین نامه امیرالمومنین (ع) در کتاب شریف نهج البلاغه پرداخت و تصریح کرد: معاویه که استاندار شام بود بعد از اینکه وجود مبارک امام علی (ع) به خلافت رسیدند کارشکنی را شروع کرد و نامه‌ای به حضرت امیر ارسال کرد و در آن ضمن توصیه به تقوا و ایمان، نوشته بود که مردم شام و خودش با امیرالمومنین (ع) بیعت نکردند.

وی ین نامه معاویه را نامه نفاق صرف برای ایمان محض تعبیر کرد و گفت: امام علی (ع) نیز نامه‌ای به معاویه فرستادند و در این نامه خطاب به معاویه تصریح کردند که تو اهل دین نیستی که از خدا و قیامت سخنی به میان بیاوری اما درباره اینکه خلیفه مسلمین هستم و تو جرأت کردی که گردنکشی کنی باید گفت که وقتی ابوبکر مرد، برادر تو از طرف ابوبکر والی شام بود و با عمر بیعت کرد در حالی که نه برادرت در مدینه بود و نه مردم شام. عمر مرد و نوبت به عثمان رسید و تو از طرف عمر والی شام بودی و بدون اینکه در مدینه حضور داشته باشی با عثمان بیعت کردی. بنای شما بر این بود که اگر مهاجر و انصار با کسی بیعت کنند بقیه مردم هم با او بیعت کنند. دلمایه این نامه ظلالت و گمراهی است و امضای آن هم رای پلید است و هدایت و بصیرت در آن نیست.

پیامبر اسلام معلم اخلاق ماست

مرجع تقلید شیعیان، وجود مبارک پیامبر گرامی اسلام (ص) را معلم اخلاق دانست و اظهار داشت: وقتی درباره سیره و روش و منش و حیات معمول آن حضرت از اعضای خاندانش پرسیدند، گفتند اخلاق ایشان مطابق با قرآن بود، یعنی اگر قرآن به صورت انسان در می‌آمد پیامبر می‌شد و اگر پیامبر به صورت کتاب در می‌آمد قرآن می‌شد.

وی تصریح کرد: قرآن کریم چندین کارکرد دارد که بخشی از آن به معارف، بخشی به فقه و حقوق و بخشی دیگر به اخلاق بر می‌گردد و اگر انسان بااخلاق کارکردهای آن را سر لوحه کارهای خود قرار دهد، حق را از باطل، خیر را از شر، حسن را از قبیح و صدق را از کذب تشخیص می‌دهد.

استاد برجسته حوزه علمیه یکی از مهم‌ترین کارهای قرآن کریم را مشخص کردن شوخی از جدی عنوان کرد و یادآور شد: وجود مبارک پیامبر اسلام اهل شوخی نبود و وقتی آن حضرت الگوی اخلاقی ماست، ما باید اهل شوخی نباشیم.

مرجع عالیقدر جهان تشیع با اشاره به معنای شوخی و جدی در قرآن کریم اظهار داشت: قرآن کریم می‌فرماید که دنیا بازیچه است و در برابر این بازیچه، حکمت است.

قرآن حکمت را از لهو و لعب جدا کرد

آیت‌الله جوادی آملی تاکید کرد: قرآن کریم حکمت را از لهو و لعب و جدی را از شوخی جدا کرد و فرمود که این کتاب، کتاب حکمت است، چون به مردم حکمت یاد می‌دهد و از بازی باز می‌دارد.

مفسر بزرگ قرآن کریم با اشاره به معنای واژه دنیا که در قرآن کریم به عنوان محل بازی یاد شده است، تصریح کرد: منظور از دنیا، آسمان و زمین نیست، برای اینکه این‌ها مخلوق خدای سبحان است و چیزی که مخلوق خدا باشد بازی نیست.

وی تاکید کرد: کسانی که با دنیایند، اهل بازی هستند و ما آمدیم مردم را به حکمت دعوت کنیم و بگوئیم که اینجا میدان بازی است و پشت صحنه این می‌دان، حکمت است و این چند روز را به بازی نگذرانید.

خدمت به مردم شوخی نیست

استاد برجسته حوزه علمیه توفیق خدمت به مردم را مهم برشمرد و افزود: اگر 40 سال در یک جا پست داشتیم و خدمت کردیم و دیگری به جای ما آمد و مردم به سمت او رفتند و ما چیزی نگفتیم معلوم می‌شود که در این مدت خدمت، کار حکیمانه و جدی انجام دادیم اما اگر نقد و اعتراضی صورت گرفت معلوم می‌شود که این مدت خدمت شوخی بوده است.

جوادی آملی با اشاره به برخی رفتار پیامبر اسلام (ص) اظهار داشت: رسول گرامی اسلام وقتی با هر کسی صحبت می‌کردند و یا مخاطب سخن هر کسی بودند، به صورت تمام رخ به شخص مورد نظر نگاه می‌کردند، برای اینکه ایشان خلیفه خدای سبحان هستند و اگر خداوند بخواهد چیزی به بشر بدهد نیم رخ نمی‌دهد.

مرجع عالیقدر جهان تشیع گفت: رسول گرامی اسلام بین بازی و حکمت و جدی و شوخی فرش گذاشت و‌‌ همان طوری که بین جاهلیت و درس نخوانده‌ها یک کتاب عقلانی محض و دین عقلانی صرف درآمد، در بین بازی و بازیگران، حکیمی درآمد که خلیفه خدای سبحان هستند.