به گزارش خبرنگار مهر، "مختارنامه" پس از حکایت "مسافر گمنام"، "گرگها"، "رعنا"، "امام علی (ع)" و "معصومیت از دست رفته" ششمین اثر تلویزیونی داود میرباقری است. وی در این اثر زندگی مختار ثقفی رهبر یکی از قیام شیعیان را به خونخواهی شهدای عاشورا روایت کرده است.
دیدن دکورهای سریال مختارنامه همراه با عکاس بعد از گذشت یکسال از فیلمبرداری مجموعه تصویری دیگر را در برابر دیدگان قرار می‌دهد. داود میرباقری کارگردان زندگی مختار ابوعبیده ثقفی را به جای کوفه در منطقه احمدآباد مستوفی در جنوب غربی تهران به تصویر کشیده است.
همراه عکاس خبرگزاری مهر، صبح یکی از روزهای سرد زمستان عازم شهرک احمدآباد مستوفی می‌شوم تا شاهد دکورهای این مجموعه باشم. از اتوبان آزادگان عبور می‌کنیم. در افکارم غوطه ورم که دکورهای این سریال عظیم بعد از گذشت یکسال از فیلمبرداری چگونه حفظ شده است؟ در این افکار هستم که تابلویی سفید رنگ در سمت چپ جاده راه را برای ورود به احمدآباد نشان می‌دهد. سکوت، جاده را در سیطره خود در آورده است. باد سردی می‌وزد. شهرک از دور خودنمایی می‌کند.
بعد از چند دقیقه وارد شهرک می‌شویم. چند نفر برای نگهبانی این شهرک مستقر هستند. پیاده‌روی شهرک گرچه به خاطر شرایط جوی روزهای گذشته گل آلود است ولی راه رفتن در این فضا لذتبخش است و به قدم زدن در دالانهای تاریخ می‌ماند. ابتدا به شهر کوفه می‌روم. زمان به عقب برگشته است، همه چیز رنگ و بوی گذشته را می‌دهد. اصلاً به نظر نمی‌رسد که این محوطه مکانی در زمان حال است.
شهر کوفه چنان خلوت و ساکت است که حتی تیک تیک عقربه‌های ساعتم را می‌شنوم. از کوچه پس کوچه‌های کوفه عبورمی‌کنم. در خانه‌های کاهگلی به روی مهمانان باز است بدون اینکه خبری از میزبان باشد!
نگاهی به خانه ها می‌اندازم که به خاطر شرایط جوی نیازمند ترمیم هستند گرچه در حال حاضر با بودجه سریال ترمیمهای سطحی انجام می‌شود اما خبری از ترمیمهای اساسی نیست. انگار که اهالی شهر کوفه به خواب رفته‌اند خوابی که قبلاً هم مردم شهرک غزالی رفته‌اند. خوابی که دوباره می‌خواهد تکرار شود.
به این مسئله فکر می‌کنم که چرا صدا وسیما از چند سال پیش تولید این مجموعه را شروع کرده است کاری برای خرید این زمینها انجام نداده تا شاهد ساخت آثار فاخری باشیم. گرچه برخی مسئولان این موضوع را ممکن است مطرح کنند که خرید زمین جزو برنامه‌های سازمان صدا وسیما نیست اما وقتی سریالی به گفته مدیران همین سازمان 95 درصد مخاطب دارد مگر نمی‌توان با خرید این لوکیشن نه تنها سریالهای فاخری ساخت حتی مکانی برای بازدید مخاطبان شود.
در حالی که سئوالات بی‌جواب در ذهن دارم همراه عکاس از یک میدانگاه کوچک عبور می‌کنم تا اینکه به کاخ دارالعماره می‌رسم اما در چوبی بزرگ این کاخ بر خلاف دیگر کاخ‌ها بدون نگهبان است. گرچه خبری از نگهبان نیست اما به خودم اجازه نمی‌دهم وارد کاخ شوم. سری هم به مسجد کوفه و شهر مدائن می‌زنیم.
عکاس عکس‌هایش را می‌گیرد. بعد از تمام شدن کار او احمدآباد مستوفی را ترک می‌کنیم اما من سئوالهای بی‌جواب در ذهنم هنوز حک شده است. چرا باید در کنار دکورهای زیبایی که ساخت آن چندین ماه طول کشیده و هنرمندان سعی کردند با هنرمندی آن را بسازنند تا بتوانند روایتی را که سال 63 هجری قمری در کهکشانها حک شده در قرن 21 ظاهر کنند باید صاحب زمین در بخشی از این زمینها کانتینری قرار دهد و مشغول کاری باشد؟ چرا باید فقط ترمیم سطحی انجام شود؟
البته برای گرفتن پاسخ سئوالاتم با حسن اسلامی‌مهر، رئیس مرکز سیمافیلم چندبار تماس می‌گیرم اما او در هر مکالمه تلفنی گفتگو را به زمانی دیگر موکول می‌کند و هر بار فقط می‌گوید: چشم. اگر فلان ساعت تماس بگیرید می‌توانم پاسخ بدهم." نمی‌دانم چه ساعتی و چه روزی او پاسخ می‌دهد، اما ای کاش این دکورها به سرنوشت دیگر دکورهای تلویزیون دچار نشود. سرنوشتی که بارها مجید میرفخرایی در گفتگو با خبرگزاریها درباره بازسازی دکورهای شهرک غزالی گلایه کرده و تذکر داده است دچار نشود!
---------------------
گزارش: فاطمه عودباشی