به گزارش خبرگزاری مهر، شبکه های اجتماعی امروزه واژه ای جدید التاسیس است و به سایت های اینترنتی اطلاق می شود که افراد و شهروندان می توانند در آن افکار و عقاید خود را به نمایش بگذارند.
امروزه تاثیر این شبکه های همچون فیس بوک، توییتر، یوتیوب و .... هرگز برای هیچ شهروندی پوشیده نیست اما نکته ای که در این بین عنوان نمی شود این است که این شبکه ها نه پدیده ای جدید بلکه این کارکرد این شبکه ها هستند که تغییرات شکلی داده اند.
برای روشن شدن این مطلب به نمونه ای تاریخی در این باره اشاره می کنیم. بسیاری عقیده بر این دارند که انقلاب ایران مرهون "کاست" ها و نوارهای صوتی بوده که از خارج از کشور و از سوی یاران امام خمینی (ره) ضبط و به داخل آورده می شد اما بدون رد این دیدگاه، این نکته را باید عنوان کرد که دادن اولویت نخست به این شیوه و متد، در واقع نادیده گرفتن بزرگترین شبکه اجتماعی آن زمان یعنی "مساجد" بود که رژیم شاه آن را ندید.
"مساجد" در ظاهر اماکنی هستند که جوانان و افرادی از قشرهای مختلف در آن جمع می شده و می شوند تا به عبادت بپردازند. اما این پایگاههای اجتماعی در همه زمان های یک نقش ثانوی و محوری را ایفا کرده اند و آن اطلاع رسانی بصورت شبکه ای بوده است.
این شبکه که در آن زمان در دورترین نقاط ایران پایگاه داشت نیازی به کامپیوتر، اینترنت و دیگر ملزومات امروزی نداشت. یک روحانی که از پایگاهی در قم و تهران به دورترین نقظه ایران اعزام می شد در واقع شبکه اجتماعی بود که بزرگترین پیام انقلابی را به مردم آن دیار منتقل می کرد و این در حالی بود که در آن زمان هیچ رسانه و امکانات دولتی بردی به این وسعت نداشت. بسیاری عقیده دارند که این شبکه یکی از عوامل مهمی بود که موجبات سقوط محمد رضا شاه را هم فراهم آورد.
حال امروز نیز اوضاع به همین منوال است. در کنار همین شبکه سنتی شبکه های جدید اجتماعی هستند که دنیای فناوری های نوین آن را موجب شده است.
امروزه مردم لیبی و بحرین بصورت بسیار خشونت باری قتل عام می شوند و سردمدار این کشور بر آن است تا تصویری از این فجایع در بیرون درز نکند، اما همان طور که رهبران چنین کشورهایی هیچ گاه از تاریخ عبرت نمی گیرند از تاثیرات عظیم شبکه های نوین و کلاسیک غافل هستند و این روند نتیجه ای جز سرنگونی دیکتاتورهایی که همیشه نقش این شبکه ها را کوچک شمرده اند نخواهد داشت.
-------------
حسین امیری