علیرضا رئیسیان به خبرنگار مهر گفت: حوزه اکران در سینمای ایران از دیرباز با مشکلات مختلف همراه بوده، مشکلاتی که در سینمای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی هم وجود داشت، درمان‌های مقطعی هم کمکی به حل این مشکلات نکرده بلکه شرایط در سال‌های اخیر پیچیده‌تر شده است. آرایش اکران در سال 89 به دلیل مشکلات و بی‌برنامگی‌هایی که در نهادهای مختلف سینمایی وجود داشت نامناسب بود.
وی ادامه داد: تعریفی که بعضی از سینمادارها و مسئولان از فیلم خوب دارند، مبهم است و نمی‌تواند گرهی از مشکلات سینمای ایران باز کند، در دنیا در هر سال چند فیلم خوب تولید می‌شود که این دوستان انتظار دارند در سینمای ایران با این میزان ظرفیت تولید از میان حدود 50 فیلم تعداد فیلم‌های خوب زیاد باشد، از نظر بسیاری از تهیه‌کنندگان فیلم خوب یعنی فیلم پرفروش که شاخص درستی برای تعریف و تشخیص نیست.
کارگردان فیلم "چهل سالگی" افزود: تجربه تلخ اکران "چهل سالگی" نشان داد که وضعیت نمایش فیلم‌های فرهنگی همچنان بحرانی است، دولت و خانه سینما و شورای صنفی نمایش هم نتوانسته‌اند برای نمایش فیلم‌های فرهنگی برنامه‌ریزی کنند، نمایش "چهل سالگی" در سینما فرهنگ که متعلق به نهادی دولتی است آنهم به شکل تک سانس تعجب آور و تاسف‌بار است.
این نویسنده و کارگردان گفت: کیفیت سالن‌های نمایش یکی از دلایل ریزش مخاطب است، با این شرایط مخاطب علاقه‌ای به فیلم دیدن در سالن‌های سینما ندارد. شرایط اکران و آرایش فیلم‌ها عادلانه نیست. فیلم "چهل سالگی" در فضایی اکران شد که فیلم قبلی و بعدی به دلایل برگزاری جام جهانی و تقارن با ماه مبارک رمضان یک ماه ارفاق در اکران داشتند اما این ارفاق شامل "چهل سالگی" نشد.
وی درباره آرایش اکران گفت: در شرایط فعلی این آرایش اکران و نحوه چینش فیلم‌ها به نفع تهیه‌کنندگان و سینمادارانی است که از رانت استفاده می‌کنند و همه نمی‌توانند از این فضا برای دیده شدن فیلم‌هایشان استفاده کنند، بی‌ارادگی و ضعف مدیریتی شورای صنفی نمایش به اکران سال 89 لطمه زد.
رئیسیان با انتقاد از عملکرد شورای صنفی ادامه داد: شورای صنفی نمایش در سال 89 یکی از ضعیف‌ترین عملکردها را در سال‌های اخیر داشت، خانه سینما اسیر شعارزدگی است و بسیاری از کارهای زیربنایی معطل مانده تا دوستان درگیری‌هایشان را ادامه بدهند.
کارگردان فیلم سینمایی "پرونده هاوانا" گفت: متاسفانه در مردم نسبت به همه امور فرهنگی بی‌میلی دیده می‌شود، استقبال از تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی به یک اندازه ضعیف است و مردم به جای استفاده از تفریح‌های فرهنگی ترجیح می‌دهند از تفریح‌های دم دستی استفاده کنند.
علیرضا رئیسیان با اشاره به ناتوانی نهادهای دولتی در اداره امور فرهنگی گفت: اگر دولت می‌توانست به مشکلات حوزه نمایش پایان بدهد در سال‌های گذشته این کار را می‌کرد، دولت‌ها نمی‌توانند این کار را انجام بدهند، دولت می‌تواند از ابزارهایی که در دست دارد برای بهبود اوضاع استفاده کند، اما آرایش اکران باید در برنامه‌ریزی‌های شورای صنفی تعیین شود.
این کارگردان درباره اکران سال 89 گفت: سال 89 بهبود فروش فیلم‌ها را داشتیم، این را آمار نشان می‌دهد. توقع اهالی سینما به دلیل اکران چند فیلم پرفروش در سال 88 بالا رفته بود، در حالی که آن فیلم‌ها در چرخه طبیعی روی پرده نرفتند. در سال 90 می‌توان انتظار بهبود نسبی اوضاع را داشت به شرطی که شورای صنفی نمایش انحصاری عمل نکند.
وی انحصار پخش فیلم در سینمای ایران را مشکلی بزرگ دانست و گفت: این روزها و با ضعیف شدن دفاتر پخش، تنها چند دفتر محدود عرضه و پخش فیلم‌ها را برعهده دارند و این سیستم همه فیلم‌ها را پخش می‌کند، در کجای دنیا 70 درصد ظرفیت نمایشی در انحصار چند دفتر محدود است؟ تصحیح آرایش اکران در سال 90 می‌تواند مشکلات سینمای ایران را حل کند.