قم - خبرگزاری مهر: عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی با بیان اینکه برگزیدگان در برخی از جشنواره‌های شعر قابل پیش بینی هستند تأکید کرد: جشنواره‌ها نباید وسیله‌ای برای ارتزاق شاعران شود.

دکتر محمد حسین بهرامیان در حاشیه نخستین جشنواره ملی شعر دانشجویان و طلاب در گفتگو با خبرنگار مهر در قم به برخی از آفت‌های برگزاری جشنواره‌های شعر در کشور اشاره کرد و اذعان داشت: جشنواره‌ها شاعران را با متراژ خاص خود می‌سنجند و صد البته گاهی طیف شاعران مدعو و برگزیدگان با توجه به نوع جشنواره‌ها کاملاً قابل پیش بینی هستند.

بهرامیان افزود: گاهی شاعر با توجه به نوع جشنواره تغییر رنگ می‌دهد و با شناخت عوامل اجرایی و داوران به سرودن اشعاری آمیخته با ملاحظات می‌پردازد.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی با بیان اینکه بحران از همین جا شکل می‌گیرد و شاعرانی با عنوان شاعران جشنواره‌ای به منصه ظهور می‌رسند که حتی به اندیشه‌های نداشته خود متعهد نمی‌مانند ابراز داشت: گاهی یک شعر مشخص بار‌ها و بار‌ها توسط شاعر در جشنواره‌های متعدد شرکت داده می‌شود و همین یک شعر ضعیف یا متوسط وسیله ارتزاق شاعر از ریخت و پاش‌های همایش‌ها و جشنواره‌های متعدد می‌شود‏‏، در این آشوب فرهنگی به نظر شما جایی برای اظهار وجود شاعران هنرمند دور از غوغا می‌ماند؟

این استاد دانشگاه اضافه کرد: آفات جشنواره‌ها آنقدر علنی و نخ نماست که نیازی به توضیح و تفسیر ندارد.

برگزاری جشنواره‌های متعدد در کشور نمی‌تواند شعر معاصر را پوشش دهد

وی در ادامه با اشاره به سیاست‌های کلان فرهنگی بعد از انقلاب گفت: سیاست گذاری‌های کلان فرهنگی در ایران پس از انقلاب، بی‌شک این نوید را به همگان می‌داد که می‌توان در چهار چوب قوانین دینی و اسلامی، راه را برای ارائه تمام اندیشه‌های متباعد و حتی مخالف باز گذاشت، اما در عمل چنین اتفاق فرخنده‌ای تاکنون رخ نداده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی با بیان اینکه امروز غالب همایش‌ها و جشنواره‌های ادبی، تن به موضوعاتی کلیشه‌ای و از پیش تعیین شده داده و تنها تعداد معدودی از شاعران می‌توانند به ارائه هنرمندی‌های خود بپردازند افزود: وجود همایش‌ها و جشنواره‌های متعدد موضوعی از قبیل شعر دفاع مقدس، شعر علوی، شعر رضوی، شعر عاشورایی و جشنواره‌ها و همایش‌هایی از این دست، با همه وسعت خود نمی‌تواند همه آنچه را که شعر معاصر ایران نامیده می‌شود تحت پوشش قرار دهد.

وی افزود: بسیاری از شاعران طیف‌های مخالف و حتی بی‌طرف در این میان نادیده گرفته می‌شوند و از قضا گاهی شعر پیشرو در میان همین نحله‌های مغضوب رشد می‌یابد.

بهرامیان در ادامه تصریح کرد: ارائه راه حل با توجه به وضوح مشکل، کار چندان دشواری نیست اما تا زمانی که چنین دیدگاه‌های انحصار طلبی، بر نظرات خود تاکید داشته باشند ارائه هر گونه راه حل، آب در هاون کوبیدن است و آنچه البته به جایی نرسد فریاد است و به گمان بنده همه تغییرات باید از سازمان‌ها و ارگان‌هایی آغاز شود که در واقع متولیان فرهنگی اینجامعه اسلامی‌اند.

قضاوت گر نهایی جریانات ادبی زمان است

وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه در یکصد سال اخیر شاهد ده‌ها جریان مختلف و متفاوت در عرصه شعر معاصر بوده‌ایم تا آنجا که برخی از شاعران تشنه خون هم بوده‌اند افزود: قضاوت گر نهایی، زمان است که بعد از گذشت سال‌ها و شاید قرن‌ها، زمان به بازیافت اندیشه‌های مترقی و موثر خواهد پرداخت، اما نکته اینجاست که شاعر امروز نمی‌تواند منتظر داوری زمان بماند چون خودش در انحصار زمانی محدود است و باید در مدت کوتاه شاعری خود، هنرمندی‌های خویش را به نمایش بگذارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی افزود: او باید با ذهن وقاد خود جریانات اصلی را از جریان فرعی و موج‌های آنی و گذرنده باز شناسد و غوغا سالاری برخی از نحله‌های شعر معاصر، استعداد‌های جوان را در تب هذیان مانند خود فرو برده و تا شاعر بخواهد خویشتن حقیقی خویش را پیدا کند موج‌ها او را با خود برده‌اند.

وی در ادامه به برخی از جریانات شعری معاصر اشاره کرد و ابراز داشت: جریاناتی چون شعر متفاوت، غزل متفاوط، غزل فرم، شعر فرانو، غزل پست مدرن، شعر زلال، پساشعر و امثال آن، زمانی می‌تواند ماندگار بماند که از جهات تئوریک و نظریه پردازانه از فلسفه‌ای دقیق و عمیق برخوردار باشد.

در تمام جریانات شعری معاصر دقایقی عبرت آموز برای ادامه حیات ادبیات وجود دارد

وی خاطرنشان کرد: بسیاری از جریانات شعری دوران اخیر متأسفانه تنها حاصل توهمات جوانان جویای نامی است که قبل از شناخت اصیل ادبیات گذشته و امروز ایران، از نادانایی عام غالب، سوء استفاده کرد و به نظریه پردازی‌های بی‌پایه و اساس می‌پردازند اما با این حال حتی در پیش افتاده‌ترین جریانات شعری معاصر نیز می‌توان نکاتی تازه و دقایقی عبرت آموز برای ادامه حیات ادبیات یافت.

بهرامیان در پایان با تاکید بر اینکه در جامعه چند صدایی، لزوماً باید صداهای مختلفی وجود داشته باشد افزود: باور‌های اجتماعی باید به سمت و سویی نیل کند که همه توان شنیدن صداهای مخالف را داشته باشند حتی اگر برخی صدا‌ها ناموزون و ناخوشایند به نظر برسد.