به گزارش خبرنگار مهر، کلاه کرکی را شاید بتوان یکی از گرمترین کلاه های دست بافت نامید که از مدتها قبل در رنگهای مختلف بافته می شد.
این هنر از هنرهای دستی خاص و کهن شهرستانهای گرمه و جاجرم در استان خراسان شمالی است که ماده اولیه آن کرک بز بوده و به صورت کاملا خام و خود رنگ استفاده می شد.
پوست خریداری شده با آب و پودر صابون شسته می شود. پوست شسته شده را برای خشک شدن یک شبانه روز زیر خاکستر مدفون می کنند. کرک پشم را برای تولید نخ با دست جدا کرده و با کمک چرخ ریسندگی نخ مورد نیاز برای بافت کلاه کرکی را مهیا می کنند.
مراحل بافت آن بسیار ساده، بدون دخالت ماشین یا ابزار خاص و تنها توسط پنج عدد میل چوبی انجام می شود. اما مهمترین خاصیت این کلاه، غیرقابل نفوذ بودن در برابر سرما، نم و رطوبت است که باعث شده تا کنون کاربرد خود را حفظ کند.
علی اصغر علیمرادی، هنرمند صنایع دستی در استان خراسان شمالی با بیان اینکه کلاه کرکی این استان به تازگی در فهرست ملی ثبت میراث ناملموس شده است، به خبرنگار مهر گفت: این کلاه به دلیل داشتن حفاظ روی گوش در اصطلاح محلی به کلاه گوشی نیز معروف است.
علیمرادی گفت: کلاه های دوره ای و گوشی بیشترین نوع کلاه های کرکی هستند که از سوی خریداران مورد استقبال قرار می گیرند.
وی خریداران خارجی این کلاه را روس ها دانست و گفت: تنها افرادی که شناخت کامل از این نوع کلاه داشته باشند، از خریداران اصلی کلاه کرکی هستند.
علیمرادی با اعلام اینکه در شهرستان گرمه مردان و زنان زیادی در خانه های خود این کلاه را می بافند بیان کرد: جنس اصلی این کلاه از کرک گوسفند است اما امروزه ابریشم مصنوعی نیز در بافت آن دخالت دارد ولی کارایی کلاهی که با کرک گوسفند بافته می شود را ندارد. حتی مردان قدیمی هم بر این باورند که کلاه کرکی خاصیت ضد درد دارد و آرامش بخش است.