اما سازمان تربيت بدني و فدراسيونهاي مربوطه به چه ميزان درجهت تقويت اين ورزشها تلاش كرده اند ودراين راه آيا به تمام " بايد"ها و" نبايد"ها جامه عمل پوشانده اند؟ پس ازاينكه فدراسيون ژيمناستيك ازسوي خبرگزاري " مهر" مورد نقد وبررسي قرار گرفت، اكنون فدراسيون شنا به زيرذره بين برده مي شود. شنا با اينكه ازجمله مهمترين ورزشهاي دنيا محسوب مي شود، اما دركشورما هنوزبه دليل انواع واقسام مشكلات به جايگاه درخورتوجهي دست نيافته است.
كافي است بدانيد " مايكل فلپس "شناگر19 ساله آمريكايي ازكل كاروان المپيك ايران دررقابتهاي المپيك 2004 آتن بيشترمدال كسب كرد واگرتعدد مدالهاي طلايي اين شناگرنبود، چين به جاي ايالات متحده آمريكا برسكوي قهرماني اين رقابتها مي ايستاد.
درابتدا به سراغ بهزاد خبازيان، قهرمان پيشين شنا وسرمربي حال حاضر اين رشته ورزشي دركشورمان رفتيم. خبازيان اظهار داشت: "شنا ورزشي است كه نيازبه برنامه ريزي بلند مدت دارد.
يكي ازراه هاي موفقيت دراين رشته اين است كه ازكشورهاي ديگر الگوبرداري كنيم. بايد ببينيم كشورهاي ديگردرزمينه شنا چگونه فعاليت مي كنند وما هم آنها را سرمشق خودمان قراردهيم. ضمن اينكه بايد اين نكته را هم درنظربگيريم كه شنا ورزشي است كه قبل ازهرچيز استخرمي خواهد حال انكه استان تهران كه مي تواند پايتخت شناي ايران هم باشد، ازداشتن يك استخر اختصاصي محروم است.
استخرآزادي براي واترپلو، شيرجه وشنا مورد استفاده قرارمي گيرد وكمترساعتي را مي توانيد پيدا كنيد كه اين استخروقت آزاد داشته باشد، ما هنوزدرگير مسائل ابتدايي هستيم وچنانچه بخواهيم دراين رشته پيشرفت كنيم بايد اين موانع پيش پا افتاده را ازسر راهمان برداريم.
بودجه فدراسيون شنا درحدي نيست كه استخر بسازد وسازمان تربيت بدني هم كمكي نمي كند. كسب مدال درهررشته اي منوط به اين است كه امكانات اوليه آن فراهم باشد."
مشكلي كه فدراسيون شنا سالهاي سال است از بابت آن درمضيقه قراردارد. اما اكنون اين سوال مطرح مي شود كه فدراسيون مربوطه تا چه زمان مي خواهد با اين مشكل دست وپنجه نرم كند؟! مشكل استخرهمواره وجود داشته وبا توجه به شرايط موجود بنظرمي رسد ازاين پس هم وجود داشته باشد، اما آيا بايد با توجه به شرايط موجود، شاهد پسرفت اين رشته پايه دركشورمان باشيم؟!
محمدعلي مجزا، رييس كميته شيرجه هم درگفتگوبا "مهر" تصريح مي كند: "مشكلات شيرجه كشورازدست فدراسيون شنا خارج است. در اين ارتباط بايد سازمان تربيت بدني آستين بالا بزند. آنها هم مي گويند طبق بودجه اي كه ازدولت مي گيرند، نمي توانند بيش ازاين به فدراسيونها كمك كنند ودرنتيجه شاهد اتفاق چندان مثبتي دراين رشته جذاب وپرهيجان نيستيم. درمورد شيرجه بايد بگويم يك شيرجه رو قبل ازهرچيز بايد ازسلامت خود اطمينان خاطرداشته باشد. شيرجه استخري مي خواهد با عمق تقريبي 5 مترو اين تازه مرحله اول كاراست. تخته شيرجه و تفاوت آن درشيرجه هاي هماهنگ وانفرادي، ازديگرامكاناتي است كه ما فاقد كيفيت مطلوب آن هستيم. ما دراين ارتباط به فدراسيون درخواست داده ايم وفدراسيون هم موضوع را با سازمان تربيت بدني در ميان گذاشته اما سازمان بودجه لازم را دراختيار ندارد. ما نسبت به سايركشورها، امكانات كمتري داريم. براي پيشرفت رشته شيرجه مگرچقدرسرمايه گذاري كرده ايم كه اكنون انتظارداريم به افتخارات متعدد دست پيدا كنيم."
مجزا نيز قبل ازهرچيزازنبود امكانات وبه خصوص استخرگلايه دارد. اكنون صحبتهاي سيروس طاهريان نايب رييس كميته واترپلوورييس هيات شناي استان تهران را ازنظر بگذرانيد:"هيات شناي استان تهران هنوز كه هنوز است فاقد يك استخر شناست ودرصورتيكه بخواهيم پيشرفت كنيم، بايد قبل ازهرچيزاستخرداشته باشيم. تا قبل ازاينكه استخر شهيد كشوري به مزايده گذاشته شود، شناگران بالاي 15 سال خود را به آنجا مي فرستاديم، تيم شيرجه را درآزادي تمرين مي داديم وواترپلودرشهيد شيرودي تمرين مي كرد. آقايان بايد بنشينند وفكر كنند چراهيات شناي استان تهران نبايد يك استخرمخصوص داشته باشد؟ تا قبل ازاينكه شيرودي خراب شود، آنجا براي تمرين مناسب بود. اما حالا بحث بازسازي به ميان آمده واين استخرتعطيل شده است. تيم واترپلوي ما درهفته 3 جلسه تمرين 5/1 ساعته برگزارمي كند.60 تا 70 نفربايد دركنارهم بدنسازي، كاربا توپ و شنا انجام دهند. با اين اوصاف چه توقعي مي توان داشت؟!
حرفهاي طاهريان را نيزازنظرگذرانديد. با اين حال علامت سوال بزرگي فراروي ما قرارمي گيرد كه آيا ازاين پس هم بايد دست روي دست گذاشت تا اين سيرقهقرايي بيش ازپيش ادامه يابد؟ مسوولان شنا متفق القول براين باورند كه درد را مي شناسند، اما نمي توانند درمانش كنند. فدراسيون شنا بايد رايزني هاي خود را با سازمان تربيت بدني گسترش دهد ورييس فدراسيون بايد تمركزخود را پيش ازهرچيزبه رشد وپيشرفت شناي كشورمان اختصاص دهد. به راحتي اگرحرف هميشگي فدراسيون شنا اين است كه استخركافي موجود نيست، پس چرا طي اين همه سال چاره اي اساسي براي برطرف كردن اين معضل انديشيده نشده است؟