به گزارش خبرنگار مهر در مشهد، به رغم آن که تعداد زائران مشهد امسال کمتر از پیش بینی مدیران بوده اما دو نکته گرانی ایاب و ذهاب و انتظار برای جابجایی ارزان در این کلان شهر کاملا مشهود بود.
در سال های اخیر گرچه، متولی اصلی ساماندهی سفرهای شهری در مشهد کوشش می کند، از طریق رفتار ویترینی و تردد بیش از حد اتوبوس های شرکت واحد در دو مسیر نخریسی - وکیل آباد و خواجه ربیع - کوهسنگی، توانمندی خود را به رخ رهگذران بکشد، اما خود مدیران این سازمان عریض و طویل هم می دانند که با این مانورها، معضل معطلی مردم بویژه ساکنان نقاط محروم این کلانشهر حل نمی شود.
در شأن مشهد نیست
مشهد به دلیل قدمت و جمعیت و موقعیت زائرپذیری اش از شهرهای مهم کشور در خصوص سفرهای شهری است.
روزانه 2.5 تا سه میلیون سفر شهری در پایتخت معنوی ایران انجام می شود که این آمار در روزهای تعطیلات نوروزی در فصل تابستان با جهشی محسوس و بعضأ غیر قابل کنترل مواجه است.
روشن است که این میزان تقاضا نیازمند سرمایه گذاری و برنامه ریزی اساسی در این زمینه است.
شهردار مشهد معتقد است، رسیدن واگن های باقی مانده قطار شهری و کاهش زمان انتظار در حمل و نقل ریلی مشهد می تواند، بر معضلات غلبه و وضعیت بهتری ایجاد کند.
حقیقت این نیست
شهروندان می گویند، مشکل حمل و نقل در مشهد فقط به دلیل کمبود وسیله نقلیه نیست، بلکه عدم برنامه ریزی و اعمال سلیقه های بدون اثر، زمینه ساز اتلاف وقت مردم می شود.
رضا نوروزی، ساکن منطقه شهرک رجایی می گوید: با تغییرات سال گذشته جابجایی مردم دچار مشکل شد، این روزها خط 10 در مسیر شرق به غرب مشهد بدون مکث در تردد است، اما در بسیاری از مناطق شهر، مردم گاهی بیش از نیم ساعت منتظر می مانند.
فاطمه توسلی ساکن منطقه مصطفی خمینی هم عقیده دارد: اتوبوسرانی مشهد به سرویس دهی در مرکز شهر قانع شده و برای دیگر نقاط برنامه ندارد.
این شهروند اظهار می دارد: تعداد محدود اتوبوس های خط 63 این منطقه بدون نظارت در رفت و آمد هستند، گاهی دو اتوبوس با هم حرکت می کنند و گاهی 40 دقیقه نیز باید در ایستگاه ها منتظر بمانی.
وی خاطر نشان می کند: عدم نظارت در این محدوده باعث شده است تا رانندگان اتوبوس از هر مسیری که خودشان بخواهند به آخر خط بمانید و گاهی هم به هر تعداد که دوست دارند برای حل مشکل شخصی شان مثل خرید نان اتوبوس را متوقف می کنند.
عدم رعایت عدالت در توزیع اتوبوس ها از موارد عینی در این شهر است که بر فهرست نداشته های این مجموعه افزوده است.
وضعیت تاکسی ها در مشهد
شبکه تاکسیرانی در مشهد نیز با پنج هزار تاکسی بیشتر از آنکه قاتق نان شهروندان باشد، به دلیل علاقه به حرکت دربستی و پیشنهاد قیمت های بالا، قاتل جان مردم شده است.
تاکسی های مشهد ترجیح می دهند ساعات زیادی را هدر دهند، اما به جای خدمات دهی به همشهریان خود، زوار ناآشنا با قیمت در مشهد را به قیمت گزاف به ییلاق اطراف شهر ببرند.
حمید رسایی از شهروندان مشهد می گوید: در مشهد تاکسی وسیله خدمت دهی به مردم نیست، ابزاری است برای کسب درآمدهای فراوان و بدون نظارت و کارنامه ای غیرقابل قبول برای مدیرانی که فکر می کنند فقط باید تعداد خودروهای زرد مشهد را افزایش دهند.
وی متذکر می شود: شما اگر مبلغ های سنگین رانندگان را بپردازید، امکان سفر شهری و رفتن به مقصد پیدا می کنید، در غیر این صورت باید خود را به اما و اگرهایی بسپارید که نتیجه آن خسارت برای شهروند است.
زهره ربانی شهروند دیگری است که از سرویس های تلفنی شبکه تاکسیرانی گله دارد و می گوید: نحوه محاسبه قیمت این تاکسی ها مشخص نیست و تفاوت کرایه پیکان و پژو نیز زیاد است.
وی عقیده دارد: نظارت درست و بدون تشریفات می تواند معضلات کنونی حمل و نقل شهری مشهد را که واقعأ در شأن این کلانشهر نیست را کمتر کند.
مدیران به قول خود عمل کنند
به نظر می رسد زمان بازنگری اساسی در مدیریت شهری مشهد فرا رسیده است.
شهری که قرار است در افق 1404 سالانه 45 میلیون زائر ایرانی و خارجی را پذیرایی کند، قطعا نیازمند سرمایه گذاری اساسی در ارائه خدمات شهری است.
در تمامی کشورهای موفق در جذب جهانگرد، ایجاد اقامت آرام و راحت موجب تکرار سفرها می شود و قطعأ یکی از مهمترین آنها، تردد بی دغدغه و ارزان و سریع در سطح شهرها و نقاط دیدنی است.
مدیران کلان استان و مشهد با بررسی گذارا می توانند به این واقعیت برسند که قیمت های مورد مطالبه آژانس ها و تاکسی ها برای مقصدهای ییلاقی، سفرهای شهری و جابجایی های توام با توقف اصلأ با نرخ های واقعی تناسب ندارد.
مسئولان مشهد با تأمل می توانند به این حقیقت پی ببرند که به شکایت ها در حمل و نقل خوب رسیدگی نمی شود، این سال در اتوبوسرانی - تاکسیرانی کاملا محسوس در تردد خط ساز، ایمن و بی ضابطه شخصی ها نیز نیازمند تجدید نظر اساسی است.
این که مدیران دنبال افزایش تعداد اتوبوس و تاکسی هستند، امری مطلوب است، اما بطور طبیعی استفاده عادلانه و بهینه و مبتنی بر رعایت حقوق شهروندان قطعأ مطلوب تر است.
..............................
گزارش: امیرعلی ابراهیمی