محمد جعفری قنواتی، پژوهشگر فرهنگ عامه گفت: تسلط عبدالرحمان عمادی در زمینه پژوهش تاریخ و فرهنگ ایران، رشک برانگیز و شیوه کارش مطابق با متد علمی است.

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم "شب عبدالرحمان عمادی" در هشتادمین شب از سری شبهای بخارا سه شنبه 6 اردیبهشت  در دفتر نشر آموت برگزار شد و در آن دکتر هوشنگ دولت آبادی، دکتر محمد جعفری قنواتی، یوسف علیخانی و علی دهباشی سخنرانی کردند.

قنواتی پژوهشگر فرهنگ عامه در این مراسم عنوان کرد: متاسفانه پژوهش در کشورمان طی سالهای اخیر بیشتر به صورت پخته‌خواری درآمده است و تعداد اندکی از محققان هستند که با موضوع مورد مطالعه یکی می‌شوند و به عمق مطلب راه پیدا می‌کنند.

وی با اشاره به عمادی به عنوان یکی از پژوهشگران برجسته معاصر گفت: عمادی پیش از هر چیز، موضوع و تاریخچه موضوع پژوهش را بررسی و تشریح می‌کند و این از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

قنواتی توضیح داد: اگر محققی از تاریخچه موضوع اطلاعی نداشته باشد چه‌بسا پس از سالها تلاش به نتیجه‌ای برسد و به خود ببالد که 100 سال پیش رسیده بودند و همچنین اگر از تجربیات پیشینان آگاهی نداشته باشد مجبور است کارش را از صفر شروع کند؛ در نتیجه آن پیشرفت لازم را نخواهد داشت.

این پژوهشگر، مطالعه  تاریخ و فرهنگ را علمی بین رشته‌ای دانست و گفت: تحقیق در زمینه‌هایی که عمادی روی آن کار کرده است نیاز به دانستن اطلاعات زیادی در رشته‌های مختلف دارد که ایشان به خوبی از عهده آن برآمده‌اند.

وی با انتقاد از کم توجه‌ای بخش آکادمیک کشور به مطالعات فلکلور عنوان کرد: فلکلور ما آنچنان که شایسته و بایسته است در دانشگاه‌ها مورد توجه قرار نگرفته است اما آقای عمادی با این که تحصیل کرده این علم نیست با بکار گیری متد علمی به نتایجی رسیده است که خیلی از پژوهشگران نرسیده‌اند.

قنواتی گفت: عمادی عشق زیادی به ایران و ایرانی دارد و به همین خاطر هر جا تحقیقی کرده است حتی اگر درباره بخشی از جغرافیای کشورمان بوده سرانجام به فرهنگ ملی ایران رسیده و آن را در یک کلیت فرهنگی بررسی کرده است.

رفع اشتباهات مستشرقان در آثار عمادی

در بخشهای دیگر مراسم بزرگداشت عمادی هر کدام از نویسندگان و پژوهشگران حاضر که با این محقق به نحوی کار و یا آشنایی داشتند در چند جمله به تقدیر از وی پرداختند.

علی دهباشی گفت: نوشته‌های عمادی چیزی بر فرهنگ و زبان ایران و جهان افزوده است.

این نویسنده و پژوهشگر تاکید کرد: آثار عمادی نشان می‌دهد که تمامی مراکز ایرانشناسی جهان باید در منابع و ارجاعاتی که می‌دهند تجدید نظر کنند و افزوده‌هایی را به دانش گردآمده خود بیفزایند.

هوشنگ دولت‌آبادی نیز در بخش دیگری از این مراسم با ذکر خاطراتی از همکاری و همراهی در سفرهای تحقیقی با عمادی گفت: مستشرقان و محققان غربی از نظر تبیین روش تحقیق، خدمت بزرگی به فرهنگ ما کردند اما اشتباهاتشان در برخی پژوهشهایشان هم ناخواسته بسیاری از ما را دچار مشکلات تاریخی کرد که خوشبختانه وجود محققانی چون عمادی در رفع خیلی از آنها موثر بوده است.

این نویسنده و محقق ادامه داد: عمادی لطافتی در انتخاب موضوع تحقیق دارد که در کمتر کسی دیده‌ام و حتی لغات را جوری می‌بیند و ریشه‌یابی می‌کند که هیچ کس دیگر نمی‌بیند و نمی‌تواند.

همه در راستای فرهنگ تلاش می‌کنیم

عبدالرحمان عمادی نیز در سخنانی کوتاه ضمن تشکر از حضار گفت: خبرنگاران و ناشران و همه کسانی که در عرصه فرهنگ تلاش می‌کنند، به نوعی پژوهشگر محسوب می‌شوند؛ از این‌رو همه ما در یک خط و در خدمت یک فرهنگ و تمدن کار می‌کنیم پس گرامیداشتی این چنینی در واقع سپاسگزاری شما از خودتان است.

وی همچنین یادآور شد: همتم در کارهای تحقیقی‌ بیشتر صرف تاریخ ایران و خصوصاً بخشهایی از آن شد که مردمش از نظر تاریخی مظلوم واقع‌ شده‌اند برای همین به سیستان و نقش فرهنگ‌ساز این منطقه هم توجه داشته‌ام.

خاطرات یوسف‌علیخانی از همکاری سه‌ساله با عمادی در زمینه تهیه و انتشار آثار وی، پخش فیلم سخنان منوچهر ستوده نویسنده و پژوهشگر درباره این محقق، پخش فیلم مستند "نوروز بل" ساخته علیخانی و رونمایی از کتاب جدید عمادی با عنوان "چند صد نام دریای خزر" از دیگر برنامه‌های "شب عبدالرحمان عمادی" بود.

عبدالرحمان عمادی متولد اول فروردین 1304 در روستای ای نی از روستاهای اشکور گیلان است. وی پس از تحصیل در مکتب‌خانه روستا، روانه رودسر، رشت و قزوین شد و تحصیلات متوسطه را در این شهرها گذراند. وی در زمان حکومت دکتر مصدق (1331) موفق به دریافت لیسانس قضایی از دانشگاه تهران شد. عمادی همزمان با وکالت به پژوهش در مباحث ایرانشناسی روی آورد که بخشی از مقالاتش طی نیم قرن گذشته در مجلات معتبر منتشر شده‌اند.

از آثار وی می‌توان به "فره گان" (گزیده مقاله های پژوهشی) و "بی، بیه" (گزیده مقاله‌های پژوهشی) از نشر گیلکان، "آسمانکت" (چند رسم مردمی)، "لامداد" (چند جُستار از ایران)، "دوازده گل بهاری" (نگاهی به ادبیات دیلمی و طبری)، "حمزه آذرک و هرون الرشید" (در آیینه دو نامه) و "خوزستان در نامواژه‌های آن" از نشر آموت اشاره کرد.