به گزارش خبرگزاری مهر، استر در بخشی از مصاحبه‌اش که در سایت اس‌وی‌دی درج شده است در باره نظرش نسبت به نقدهای منفی درباره کتاب‌هایش عنوان کرد: چیزهایی به گوشم می‌رسد، ولی اهمیتی نمی‌دهم؛ مدت‌هاست که به نقدهایی که نوشته می‌شود، توجه نمی‌کنم.
وی تاکید کرد: تنها چیزی که برایم مهم است، نوشتن یک داستان خوب است؛ مطالعه یکی از لذت‌های بزرگ مردم است و چیزی برایم مهم‌تر از فراهم کردن این لذت نیست.
استر نوشتن را نوعی "ماراتن روانی" دانست و گفت: در ابتدای هر کتاب، پنج تا شش ساعت در روز صرف نوشتن می‌کنم، اما بعد از این که گرم شدم به هفت تا هشت ساعت هم می‌رسد؛ نوشتن ممکن است با رنج بردن همراه باشد، اما زمانی که همه چیز خوب پیش می‌رود احساس شادی می‌کنم و این خیلی شگفت انگیز است؛ انگار که یک آدم دیگری هستم؛ سبک‌تر، سرزنده‌تر و سرحال‌تر. نوشتن را دوست دارم حتی اگر تمام کار روزم را در سطل آشغال بیندازم.
نویسنده رمان "نامرئی" همچنین از کشته شدن رهبر القاعده سخن گفت و عنوان کرد: پس از شنیدن مرگ بن‌لادن از خوشحالی به بالا و پایین نپریدم. آن خبر مثل اعدام یک پدرخوانده مافیایی با چند گلوله در جمجمه‌اش بود. بیش از همه احساس غم و اندوه از یادآوری فروریختن برج‌ها و کشته شدن مردم بر من دست داد.
وی ادامه داد: تا سه روز نمی‌توانستیم پنجره‌ها را به‌خاطر گرد و غبار و دود باز کنیم و بدتر از آن بویی بود که از مبل‌ها، پرده‌ها، فرش‌ها، کاغذها و کامپیوتر و حتی آدم‌ها به مشام می‌رسید.
پل استر سال 1947 در آمریکا متولد شد. وی در اغلب ژانرهای ادبی از جمله شعر، داستان کوتاه، رمان، تئاتر، مقاله و خاطره فعالیت کرده است، اما امروزه بیشتر او را به عنوان یک رمان‌نویس موفق و پرفروش می‌شناسند.
از استر آثار زیادی به فارسی ترجمه شده است که از آن جمله می‌توان به "شهر شیشه‌ای" ترجمه شهرزاد لولاچی، "ارواح"، "اتاق در بسته"، "هیولا" و "ناپیدا" ترجمه خجسته کیهان، "اختراع انزوا" ترجمه بابک تبرایی،"هیولای دریایی" ترجمه ماندانا مشایخی و"کتاب اوهام" ترجمه امیر احمدی آریان اشاره کرد.