گذری کوتاه بر دو نمایشگاه؛ خرید کتاب یا دیدار با گُل؟!

اگر چه شاید این نمایشگاه - بخوانید فروشگاه - عطش برخی شهروندان را برای خرید کتاب تا حدی سیراب کرد و البته که موجب امتنان و مسرت مسئولان هم شد، به نظر نمی‌رسد توانسته باشد ریه‌های فرهنگ را "رفرش" کند و شاید چنین منظوری هم نداشته است!

 

 

نمایی از بیست و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران

 

درست در ساعاتی که نمایشگاه کتاب داشت از مصلی کوچ می‌کرد، در گوشه‌ای دیگر از شهر رایحه گل به مشام می‌رسید؛ نهمین نمایشگاه بین‌المللی گل و گیاه در راه بود و دو روز بعد از اختتامیه نمایشگاه کتاب تهران (دوشنبه) آغوش خود را به روی شهروندان باز کرد.

 

هرچند قیاس گل با کتاب شاید تنها در معنا باشد، اما به لحاظ بازدید و نوع نگاه مردم به نمایشگاه‌هایی که برای این دو کالا برپا می‌شود، این قیاس چندان هم مع‌الفارق نیست.

 

عمده بازدیدکنندگان نمایشگاه کتاب هدفشان از این کار تهیه منابع مورد نیاز است و در چنین شریطی طبیعی است دانشجویان بخش اصلی مراجعان به نمایشگاه را تشکیل دهند؛ در حالی که هدف اصلی بازدیدکنندگان از نمایشگاه گُل لذت بردن از محیط زیبای آن و البته ثبت لحظات حضورشان در آن محیط با گرفتن عکس‌های یادگاری است.

 

 

نمایی از نهمین نمایشگاه بین‌المللی گُل و گیاه

 

از سوی دیگر حظی که شهروندان از حضور در فضای معطر و زیبای نمایشگاه گل و گیاه می‌برند، قابل قیاس با تلاش جانکاه بازدیدکنندگان نمایشگاه کتاب تهران برای دسترسی به کتاب‌های مورد نظرشان در راهروهای شلوغ شبستان و چادرهای باز نمایشگاه نیست.

 

البته آمارهای مربوط به میزان مصرف گل در ایران با سرانه مطالعه - اگرچه از یک نوع نیستند - قابل مقایسه‌اند.

 

مسئولان فرهنگی سرانه مطالعه کتاب توسط ایرانی‌ها را 18 دقیقه در روز اعلام می‌کنند و این در حالی است که متوسط سرانه مطالعه در جهان به بیش از یک ساعت بالغ می‌شود. از سوی دیگر مسئولان حوزه‌های اجتماعی سرانه مصرف گل در ایران را 25 شاخه اعلام می‌کنند در حالی که میانگین جهانی آن 350 شاخه است.

 

پرداختن به آمارهایی از این دست شاید تنها برای ذهن آمارزده ما مفید باشد، ولی نمی‌توان در آنها نشانه‌های بی‌مهری ما را با هر دوی این محصولات فرهنگی ندید.