به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه الرای اردن امروز در مقاله ای با عنوان " اتحادیه عرب و یمن" نوشت: بسیار روشن و واضح است که علی عبدالله صالح در ذهن خود می گذراند "یا من یا ویرانی و نابودی" و این همه تحرکات نظامی در صنعا و زنگبار تنها گوشه هایی از صلاحیت های این دیکتاتور یمنی است!
"فؤاد حسین" نویسنده این مقاله درادامه می نویسد: با این وضعیت و شرایط کنونی یمن کشورهای عرب زبان باید برای نجات یمن از دست صالح آن هم به ویژه بعد از آنکه راهکار ارائه شده از سوی شورای همکاری خلیج فارس به شکست انجامید، دست به اقدامی فوری بزنند.
اما سوالی که دراینجا مطرح می شود این است که چرا اتحادیه عرب که علیه قذافی دست به اقدامی زد تاکنون علیه علی عبدالله صالح دست به کار نشده است؟ آیا در ارتباط با موضوع لیبی اتحادیه عرب به آلت دست کشورهای غربی تبدیل شده است و آن هم به این علت که لیبی سرشار از منابع غنی نفتی است؟ دخالت نکردن اتحادیه عرب در مسئله یمن و خلع صلاحیت از علی عبدالله صالح به این برمی گردد که درحقیقت کشورهای غربی برای به انجام رسیدن امور کشورهای عربی رغبتی ندارند؟
"فؤاد حسین" درادامه از اتحادیه عرب می خواهد که حضورش را در مسائل بزرگ عربی که به سرنوشت ملت های عرب و آینده شان مربوط می شود، فعال کند و روشش را در برخورد با مسائل عربی تغییر دهد چراکه اصلا قابل قبول نیست که اتحادیه عرب دست بسته بنشیند و نظاره گر ریخته شدن خون مردم بیگناه باشد.
وی درادامه تاکید کرد: اصلا قابل قبول نیست که کشورهای غربی به آنچه در کشورهای عربی می گذرد بیشتر از خود این کشورها تمایل نشان دهند چراکه این مسائل قبل از آنکه به امور کشورهای غربی مربوط باشد موضوعی عربی است و قبل از آنکه یک موضوع بشری باشد یک موضوع اسلامی است.
حکام عرب نیز بدانند که در عصر جدید عربی دیگر قابل قبول نیست که یک رژیم دندان خود را در گوشت ملتش تیز کند و آنطور که می خواهد بکشد و شکنجه بکند.
این نویسنده عرب زبان درپایان تاکید می کند که اتحادیه عرب از شورای امنیت بسیار شایسته تر است تا در امور داخلی کشورهای عربی دخالت کند به ویژه که وضعیت لیبی درحال حاضر درجلو چشمانمان قرار دارد به گونه ای که می توان حتی رژیم بعد از قذافی را نیز حدس زد. آیا منتظریم تا غرب رژیم آتی در یمن را نیز تعیین کند قبل از آنکه موضوع این کشور را به شورای امنیت ارجاع دهد ؟ و این درحالی است که هر روز در یمن خون های زیادی ریخته می شود و ویرانی های زیادی در این کشور فقیر به جا می ماند.