تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۳۹۰ - ۰۸:۱۲

خبرگزاری مهر - گروه دین و اندیشه: تهمت و افترا گناهی بزرگ و نابخشودنی است که ایمان را زایل می‌کند، تهمت‌زنندگان هرگز نمی‌توانند جایگاه مطلوبی نزد دوستان و آشنایان و در اجتماع داشته باشند .

آیه روز:

وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا.

و کسانى که مردان و زنان مؤمن را بى‏آنکه مرتکب [عمل زشتى] شده باشند آزار مى‏رسانند قطعا تهمت و گناهى آشکار به گردن گرفته‏اند .

سوره احزاب، آیه 58

حدیث امروز:

امام صادق(ع):

اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الایمانُ مِن قَلبِهِ کَما یَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ.

هرگاه مؤمن به برادر [دینى] خود تهمت بزند، ایمان در قلب او از میان مى‏رود، همچنان که نمک در آب، ذوب مى‏شود.

کافى، ج 2، ص 361، ح 1