خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: در حالی که تصمیم گیرندگان فوتبال از چند سال پیش ورود دروازه‌بان خارجی را با نیت هدر نرفتن استعدادها ممنوع کردند، برخی کارشناسان معتقدند باید ورود دفاع، هافبک و مهاجم خارجی را هم ممنوع کرد تا استعدادها شکوفا شود!

به گزارش خبرنگار مهر، تصویب قانون ممانعت از ورود دروازه بانان خارجی به لیگ برتر فوتبال ایران بدین خاطر صورت گرفت که گلرهای جوان داخلی که پشت خط لژیونرهای خارجی قرار می گرفتند، فرصت بروز استعدادها و توانایی‌های خود را داشته باشند.

با گذشت سه سال از تصویب این قانون هنوز هم انتقاداتی به طرح سازمان لیگ وارد است و عده‌ای از اهالی فوتبال آن را به چالش می کشند. مسعود رضاییان، معاون ورزشی باشگاه فولاد خوزستان یکی از مخالفان این طرح است که در این مورد به خبرنگار مهر می‌گوید: فکر می کنم اگر قصد مسئولان سازمان لیگ برتر این بود که با تصویب چنین قانونی رقابتی را در بین دروازه بانان داخلی به وجود آورند و موجب بروز استعدادها شوند، راه درستی را انتخاب نکرده‌اند. ممانعت از ورود دروازه بانان خارجی باعث افزایش کاذب قیمت دروازه بانان داخلی شده و سودی را برای فوتبال ایران به دنبال نداشته است.

همانطور که در گزارش‌های مشابه پیش از این آمده است، رقابت کاذبی بین دروازه بان‌های داخلی به وجود آمده و چرخه رقابت تنها بین چند دروازه بان خاص است. تا جائیکه یک دروازه بان ملی پوش به خود اجازه می دهد برای عقد قرارداد با یک تیم پرطرفدار پنج شرط را تعیین کند که به زعم مدیرعامل این باشگاه برآوردن آنها برای باشگاهش رقمی درحدود دو و نیم میلیارد تومان هزینه در برخواهد داشت، یعنی چیزی در حدود نیمی از بودجه یک باشگاه لیگ برتری شهرستانی!

مسعود اقبالی یکی از مربیان و مدرسان شاخص فوتبال ایران در این خصوص به خبرنگار مهر گفت: از زمانی که جلوی ورود گلرهای خارجی را به فوتبال ایران گرفتیم، تنها ماحصلی که این کار برای فوتبال ما داشته بالا رفتن رقم قرارداد دروازه بان‌های داخلی بوده است. امروز دروازه بانی که ارزش قراردادش بالاتر از 300 میلیون تومان نیست، می آید و از باشگاه‌ها طلب یک میلیارد می کند.

این کارشناس و مربی فوتبال ایران طرح ممانعت از ورود دروازه بانان خارجی به فوتبال ایران را به طرح 27 ساله‌ها تشبیه کرد که در سال‌های آغازین دهه 60 تصویب شد. مسئولان آن زمان فوتبال ایران با تصویب این طرح از ورود بازیکنان بالای 27 سال به تیم ملی جلوگیری کردند که ماحصل آن افت کیفی فوتبال ایران بود و این طرح خام به شکست انجامید.

اقبالی از منظر حرفه‌ای به واکاوی طرح جلوگیری از ورود دروازه بانان به فوتبال ایران پرداخت و گفت: اگر ما مدعی هستیم فوتبال حرفه ای داریم، تصویب چنین قانونی کلا با مقوله حرفه ای گری در فوتبال مغایرت دارد. ساختن یک تیم ارتباطی به حضور بازیکنان خارجی ندارد. ما باید راه ساختن دروازه بان را طی کنیم نه اینکه قانونی را تصویب کنیم که هیچ ارتباطی با اصل موضوع که همان پرورش دروازه بان است، ندارد.

متاسفانه ما راه را درست طی نمی کنیم و زمانی که احساس می کنیم کمبودی داریم، قانونی را به تصویب رسانده و به اجرا در می آوریم که با اصل موضوع در منافات است. رضاییان از عدم پشتوانه علمی در تصویب طرح جلوگیری از حضور دروازه بانان خارجی یاد کرد و گفت: توجیه علمی پشت قانون ممانعت از ورود دروازه بان‌های خارجی به لیگ برتر فوتبال ایران نیست. اگر نگاهی کارشناسانه به فوتبال ایران داشته باشیم، متوجه می شویم که تنها در پست دروازه‌بانی ضعف نداریم. اتفاقا در این پست مشکل خاصی نداریم و با حضور چند دروازه بان شایسته تیم ملی از این بابت کمبودی ندارد.

هشدار رضاییان به جاست و نکته‌ای که بدان اشاره کرده است، منطقی و درست. بله! ما در تمامی پست‌ها کمبود داریم و اگر بخواهیم منصفانه و پست به پست بررسی کنیم، شاید وضع فوتبال ایران درون دروازه بهتر باشد، چرا که حداقل چهار تا پنج دروازه بان شایستگی و لیاقت بازی در تیم ملی را دارند.

معاون ورزشی باشگاه فولادخوزستان در این باره گفت: سازمان لیگ با این توجیه که کمبود نیرو در پست دروازه بانی برطرف شود، قانون ممنوعیت ورود دروازه بانان خارجی به این سطح از رقابت‌ها را تصویب کرده است. ما امروز در پست هافبک هم کمبود داریم، مهاجم نوک خوب هم نداریم و دیدارهای تیم ملی غالبا با اختلاف گل‌های کم به پایان می رسد. با این شرایط باید جلوی ورود هافبک‌ها و مهاجمان خارجی را هم بگیریم؟!

اظهارنظر اقبالی موید حرف‎‌های رضاییان است، آنجا که گفت: ما در فوتبال کار بنیادی انجام نمی دهیم. دنبال کار زیربنایی نرفته و نمی رویم. با این شرایط تا پنج سال دیگر فوتبالی نخواهیم داشت، حالا می خواهد دروازه بان خوب داشته باشیم یا بد. متاسفانه در فوتبال ما ارزش ها زیر سئوال رفته و غالبا بدون تفکر کار می شود. اگر مقایسه‌ای بین نسل امروز با گذشته فوتبال ایران داشته باشیم، متوجه اختلاف سطح فنی آنها می شویم که حاصل همین بی توجهی به کارهای زیربنایی و اساسی است. متاسفانه ما چند سالی است کار بنیادی را در فوتبال ایران فراموش کرده‌ایم.

ما کارهای زیربنایی را فراموش کرده‌ایم و به جای پرداختن به اصل موضوع دنبال فرعیات هستیم. امروز نه تنها در پست دروازه بانی کمبود داریم بلکه در خطوط دفاع، هافبک و حمله هم بازیکن ممتاز و بین المللی به آن اندازه که باید نداریم. اقبالی با هشدار نسبت به این موضوع گفت: ما دفاع وسط نداریم. اگر هادی عقیلی از تیم ملی برود، چه کسی می تواند جانشین او شود؟ در خط میانی جانشین جواد نکونام کیست؟ وضع به همین صورت پیش برود، در جام جهانی 2014 به مشکل برخورد می کنیم. متاسفانه نسل جوان فوتبال ایران با آنچه در فوتبال روز دنیا می گذرد، بیگانه است و بازیکنان جوان آن چیزی را که باید نیاموخته است.

با این شرایط هیچ بعید نیست، فدراسیون فوتبال در آینده‌ای نزدیک جلوی حضور کلیه بازیکنان خارجی را در فوتبال ایران بگیرد، چرا که تصویب این طرح به مراتب آسان‌تر از کار کردن روی استعدادها و پرورش نوجوانانی است که عشق به فوتبال خیلی زود در وجود آنها خشک می شود.

انتظار اهالی فوتبال از سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال این است که جدی‌تر از گذشته به واکاوی دلایل افت فوتبال ایران بپردازند و با تصویب قوانینی که پشتوانه علمی دارد به رشد فوتبال کشور کمک کنند. تا به امروز که این چنین نبوده و نگاه ما همچنان به آینده است.