خبرگزاري "مهر" - گروه دين و انديشه : چين در سرتاسر تاريخ طولاني ثبت شده اش توانسته مرزهايش را تقريبا بدون آن كه خود به تهاجمي دست زند حفظ كند. اين امر مسلم كه هم ادبيات و هم هنرها در چين در طي چندين هزاره وابستگي متقابل بسيار چشمگيري داشته اند خود مويد اين نظر است كه فرهنگ چين نيز به همين اندازه عاري از گسست بوده است. با اين همه ، فرهنگ چيني كه تجلي آن را در هنرها و هنرهاي كاربردي مي يابيم سنتي خالص و ناب نبوده است. كنجكاوي به نقش مايه هاي خارجي كه از همسايگان شرقي و غربي وام گرفته مي شده به استادي در فن و گنجينه اي غني از سبك هاي مختلف شكل داده است اما عشق به سنت و مذهب اين تجانس را حفظ كرده است. يكي از پرنفوذترين واردات پذيرش آيين بودايي در قرن دوم قبل از ميلاد بود كه فرهنگ ديني و فلسفي جديدي را با هنر و شمايل نگاري ملازم آن به چين آورد. در پي آن سبكهاي جديد نقاشي و پيكره سازي و نيز الگوهاي جديد معابد و تزيينات آنها لازم افتاد.
در اين كتاب با توجه به چنين محتواهاي هنري به هنر نزد چيني ها پرداخته شده است. كتاب در داوزده فصل تدوين شده است . عناوي فصول دوازده گانه كتاب عبارتند از : صنايع دوران نوسنگي، هنر رسمي و عصر مفرغ، شان و تزيينات، ملي گرايي و بيانگري، تاثير آيين بودايي، جهان گرايي و بازيگري، فضا و يادمان سازي، دربار و هنرهاي بودايي چان، سنت و نوآوري، التقاط گرايي و نوآوري، فرد گرايي و خرق عادت، جستجوگري و نابساماني.