به گزارش خبرگزاری مهر، زیبایی هنر و موسیقی درون ما شکل می گیرد و مفهوم زیبایی هنری در مغز ما ریشه دارد.
گروهی از محققان دانشگاه کالج لندن به سرپرستی "سمیر زکی" فضایی از مغز را یافتند که در آن زیبایی هنری به عنوان یک مفهوم انتزاعی درک می شود.
به نظر می رسد که نتایج این تحقیقات، نظریه ای با عنوان "زیبایی نورونی" را تایید می کند که برپایه آن مفهوم زیبایی برپایه شدت فعالیتهای نورونی مغز تعریف می شود.
این دانشمندان به منظور دستیابی به این نتایج، به یک سری از 21 داوطلب با نژادها و فرهنگهای مختلف یک سری تابلوی نقاشی و قطعات موسیقی را نشان دادند و از آنان خواستند که این آثار را در گروههای زیبا، زشت و یا بی تفاوت طبقه بندی کنند.
براساس گزارش کوردیس نیوز، همزمان فعالیتهای مغزی این داوطلبان با دستگاه رزونانس مغناطیسی کاربردی کنترل می شد.
نتایج این تحقیقات نشان داد زمانی که داوطلبان یک قطعه موسیقی و یا یک تابلو نقاشی را در گروه زیبا طبقه بندی می کردند فضای کورتکس مداری- پیشانی میانه بیشترین فعالیت را نشان می داد.
به گفته دانشمندان، این فضا تنها منطقه برای پردازش زیبایی نیست بلکه انتظار می رسد کورتکس دیداری در زمان تماشای یک تابلوی نقاشی و کورتکس شنیداری در زمان گوش دادن به یک قطعه موسیقی نیز در درک زیبایی هنری نقش داشته باشند.
همچنین فعالیت هسته دمی نیز در زمان تماشای دیداری مرتبط با یک نقاشی افزایش می یابد. در گذشته نقش هسته دمی در ارتباط با عشق رمانتیک شناخته شده بود. اکنون به نظر می رسد که این فضا ارتباط میان زیبایی و عشق را برقرار می کند.