به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از کتاب «حافظ اسرار؛ ارج‌نامه علامه سیدابوالحسن حافظیان» عصر روز دوشنبه 3 مرداد با حضور سیدعبدالله فاطمی‌نیا، حجت‌الاسلام سیدعباس موسوی مطلق و سیدعلی موسوی گرمارودی در محل سرای اهل قلم برگزار شد.
در این مراسم سیدعلی موسوی گرمارودی به سخنرانی پرداخت. وی در سخنان خود به قرائت بخشی از مقاله خود در ارتباط با علامه حافظیان پرداخت و اظهار داشت: علامه حافظیان، نرم و ملایم سخن می‌گفت و لااله‌الاالله همیشه بر لبانش جاری بود. او را مثل درخت پرباری می‌دیدیم که میوه‌های سنگین وجودش را از سرشاخه‌های بلندش برای استفاده همگان در دسترس قرار می‌داد و در این راه کوتاهی نمی‌کرد.
وی با اشاره به دوستی و نزدیکی پدر خود با علامه حافظیان و آموزش خود رد دوره نوجوانی نزد وی و سیخ مجتبی قزوینی در خراسان، افزود: پدرم در سال 1338 به مشهد و نزد ایشان برد تا عطش آموزش ادبیات و علوم دینی را نزد ایشان فرو نشانم و ایشان هم هر یکشنبه از یک ساعت مانده به غروب تا پس از شام مرا نزد خود نگاه می‌داشت و تعلیم می‌داد. یادم هست که ایشان برای تدریس علم نحو کتاب شرح جامی را که در حوزه مشهد در آن سال‌ها متداول نبود به من می‌آموخت و به دلیل اینکه در حوزه هم مباحثه‌ای نمی‌یافتم، پس از تدریس در بعد‌ازظهر همان روز شخصا با ایثارگری تمام با من به مباحثه آن دروس می‌پرداخت.
گرمارودی با اشاره به اینکه زبان پاک و شیرین علامه حافظیان، نمونه کاملی از خلق پیامبرانه به شمار می‌رفت، افزود: همانطور که هر کسی که به هر نحوی با حافظیان می‌نشست، سیر نمی‌شد. وی نیز همینگونه بود. از مصاحبت همگان در هر سطحی لذت می‌برد و راستی پاک دامنی‌اش مانند بوی خوشی به هر هم صحبتی منتقل می‌شد.
وی همچنین افزود: علامه حافظیان همیشه با وضو و طهارت بود. هرگز در طول زندگی خود پایش را درازکرد. زهدش به راستی راستین بود و همچون ظاهرش در منش و روشش نیز بسیار پاکیزه عمل می‌کرد که ریشه آن را باد در استغنای روح دانست.
گرمارودی همچنین گفت: بزرگ‌ترین دغدغه روحی علامه حافظیان در زندگی، رنجی بود که از مظلومیت و گرفته شدن حق امیرالمومنین علی(ع) در ماجرای خلافت برای شیعیان به وجود آمده است. در بعد رفتار بیرونی نیز بزرگ‌ترین بروز خارجی رفتارشان، مهربانی بی‌اندازه‌ای بود که ایشان از خود بروز می‌دادند.