به گزارش خبرنگار مهر، تورج اصلانی از فیلمبرداران نسل تازه سینمای ایران است، اصلانی در این سال‌ها فیلمبرداری فیلم‌های شاخصی را انجام داده و حاصل کارهایش دیده شده است. "سوت پایان" به کارگردانی نیکی کریمی تجربه‌ای تازه در کارنامه اصلانی است، فیلم تلاشی است برای نمایش روابط انسانی و مشکلات زندگی اجتماعی در قالبی مستندگون و فیلمبرداری اصلانی به این ویژگی‌ها وفادار بوده است.
*خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ و هنر: نوع انتخاب‌های شما در این سال‌ها نشان می‌دهد که به فیلم‌های متفاوت و جریان سینمای مستقل علاقمندید؟
- تورج اصلانی فیلمبردار فیلم سینمایی "سوت پایان": کارهایی که در سینما انجام داده‌اند نشان می‌دهد که من به میزان تجربه‌پذیری فیلمنامه اهمیت داده‌ام، برایم مهم بوده فیلمنامه‌ای را انتخاب کنم که بتوانم در آن تجربه‌ای تازه انجام بدهم، برخورد با نور، ترکیب‌بندی، حرکت دوربین و... البته این تجربه‌پذیری را در قالب کل سینما ندیده‌ام، در قالب پیشینه و سوابق خودم و در گستره سینمای ایران دیده‌ام و به دنبال تجربه‌هایی بوده‌ام که انجام نداده‌ام.
* پس در انتخاب‌هایتان فیلمنامه مهم است، چه سهمی به کارگردان و سوابق و اعتبار او می‌دهید؟
- فیلمنامه است که به من و کارگردان کد می‌دهد که قرار است چه فیلمی بر اساس آن ساخته شود، همه آدم‌های یک فیلم در اختیار فیلمنامه هستند، فیلمنامه از فیلتر ذهنی کارگردان می‌گذرد و اجرا می‌شود برای من کارگردان و فیلمنامه در اولویت انتخاب هستند. پیشینه کارگردان، سوابق و توانایی او را می‌شود از فیلم‌های قبلی‌اش تشخیص داد، اگر فیلم کوتاه یا بلند ساخته باشد حتما آنها را می‌بینم تا سلیقه و توانایی او را بشناسم.
*به خاطر پول و دستمزد بالا پیشنهادی را می‌پذیرید؟
- تا به حال که این طور نبوده، سینما برایم سرگرمی یا منبعی برای درآمد نیست، در بدترین شرایط اقتصادی هم پیشنهادی را فقط برای کسب درآمد نپذیرفته‌ام.
* "سوت پایان" کدامیک از این ویژگی‌ها را داشت که فیلمبرداری آن را پذیرفتید؟
- "سوت پایان" جای کار داشت، در فضای شهری فیلم می‌توانستم تجربه‌گری کنم، فیلم "یک شب" به کارگردانی خانم نیکی کریمی را دیده بودم، آن را دوست داشتم. فیلمبرداری آقای حسین جعفریان در آن فیلم قابل توجه بود، آقای جعفریان را هم به لحاظ شخصیت و هم از نظر نوع کار دوست دارم.
خانم کریمی بازیگری باسابقه است، دغدغه کارگردانی و تجربه ساخت مستند، فیلم بلند، تیزر تبلیغاتی و ویدئو آرت دارد، عکاسی کرده و سلیقه سینمایی‌اش را می‌شناسم، مسیری که من و او در سینما تجربه می‌کنیم به هم نزدیک بود و این باعث شد خیلی زود با هم همراه شویم.
*"سوت پایان" تجربه‌ای در سینمای مستند و داستانی است، این فضا برای شما ملموس بود؟
- من و خانم کریمی به دلیل آن نگاه و سلیقه سینمایی و تجربه‌های مشترکی که داشتیم زود به تفاهم رسیدیم. در "سوت پایان" فضایی رئالیستی داریم، فیلم بزک‌های سینمایی ندارد، میزانسن‌ها مهم است و رسیدن به فضایی واقع‌گرا، خانم کریمی در بسیاری از سکانس‌ها مقابل دوربین بود اما تلاش کردیم از قبل به همه چیز مسلط شویم و در مرحله تمرین بتوانیم به درک مشترک از سکانس‌ها برسیم و بقیه کار چندان سخت نبود.
* بیشتر سکانس‌های فیلم را با دوربین روی دست فیلمبرداری کردید، چرا؟
- 95 درصد از فیلم روی دست فیلمبرداری شده است، به جز سکانس‌های داخل خانه و تنهایی سحر (نیکی کریمی). فیلم دور از بزک‌های سینمایی است و می‌خواستیم رنگ و بوی زندگی در شهر تهران در فیلم دیده شود، دوربین روی دست این امکان را به ما می‌داد که آزادی عمل بیشتری در فیلمبرداری داشته باشیم. "سوت پایان" با قواعد سینمای کلاسیک ساخته نشده و به همین دلیل در فیلمبرداری هم به قواعد سینمای کلاسیک وابسته نبودیم.
*فیلمبرداری در سکانس‌های شهری، در بازار و جنوب شهر در مکان‌های شلوغ سخت نبود؟
- ما در بعضی فضاها دوربین را مخفی کردیم، بعضی صحنه‌ها را با وفاداری به واقعیت اطراف بازسازی کردیم، برایمان مهم بود که فیلم فضایی مستندگون داشته باشد، می‌خواستیم "سوت پایان" محیط اجتماعی اطرافمان را با همه ویژگی‌هایش برای تماشاگر تداعی کند. گاهی دوربین را در یک گاری مخفی کردیم، گاهی در یک کوله پشتی تا به فضای مورد نظرمان برسیم.
* نتیجه‌ای که فکر می‌کردید با "سوت پایان" به دست آمد؟
- تجربه خوبی بود، "سوت پایان" فیلم خوبی است، خانم کریمی در سومین فیلمش فضای تازه‌ای را تجربه کرده، نوع قصه، تعداد بازیگرها، فضاسازی و .... با دیگر فیلم‌هایش متفاوت است. با توجه به فاکتورهایی که این فیلم دارد به معدل خوبی رسیده‌ایم.
* گویا نسخه‌ای که اکران عمومی شده نسبت به نسخه جشنواره‌ای تغییر دارد و اصلاح نور و رنگ شده؟
- نسخه‌ای که به جشنواره فیلم فجر رسید کامل نبود، کیفیت تصویر پایین بود و بخش فنی و تکنیکی فیلم دیده نشد. با توجه به شرایط جشنواره و شتابی که برای رسیدن فیلم‌ها وجود دارد این موضوع ناگزیر بود، در نسخه فعلی اما دو سه پرده که نیاز به اصلاح داشت، تصحیح شده است.
* در فیلمی رئالیستی مانند "سوت پایان" برای رسیدن به نوری که واقعی و باورپذیر باشد چه کردید؟ از منابع نوری صحنه استفاده کردید؟
- بعضی از دوستان ممکن است فکر کنند در فیلم رئالیستی یا نباید نور در صحنه باشد یا بدون نور باید کار کرد، اما در کارهای واقع‌گرا هم طراحی نور وجود دارد، این طراحی باید فضای مستند را تداعی کند، مثلا در خانه سحر و سامان (شهاب حسینی) که فیلمساز و هنرمند هستند سعی کردیم با توجه به سلیقه آنها نور را طراحی کنیم، در چیدمان خانه سعی کردیم فضایی را بسازیم که یک زوج هنرمند طبقه متوسط در آن زندگی می‌کنند، و از منابع نوری استفاده کنیم که مطابق با فضای واقع‌گرای فیلم باشد.
در "سوت پایان" پخش نور نداریم، پردازش نوری داریم، سعی کردم در نورپردازی به جزئیات فکر کنم و به اصل زندگی آدم‌هایی که فیلم در بخش‌های مختلف روایتگر زندگی آنها است وفادار باشم.
*امسال فیلمبرداری "بغض" به کارگردانی رضا درمیشیان را هم انجام دادید، "بغض" فیلمی متفاوت است؟
- در فیلم "بغض" با دو دوربین فیلمبرداری کردیم، در سینمای ایران این شیوه فیلمبرداری تازه است، "بغض" درباره جوان‌هایی است که مخدرهای جدید و روانگردان استفاده می‌کنند، به درمیشیان پیشنهاد دادم از دو دوربین استفاده کنیم، افراد معتاد به این نوع روانگردان‌ها دید معمولی ندارند و من دوست داشتم از طریق فیلمبرداری این نوع نگاه را نشان بدهم.
توهمی که در نگاه آنها وجود دارد با جامپ‌کات به وجود می‌آمد برای پیدا کردن فیلمبردار دوم به سراغ یکی از بهترین عکاسان سال‌های اخیر رفتم، جواد جلالی عکاسی هنرمند است که نور، رنگ و حرکت را می‌فهمد، قسمت این بود که با "بغض" او فیلمبرداری سینما را هم تجربه کند.
من مدیر فیلمبرداری "بغض" بود و جلالی فیلمبردار، تجربه خوبی بود و خوشحالم که با این فیلم یک فیلمبردار خوب به سینمای ایران اضافه شده است.