مجموعه مير چقماق يزد ، مجموعه اي بسيار زيبا و تاريخي است كه مسجد مير چقماق ، بقعه ي ستي فاطمه ، بازار حاجي قنبر ، آب انبار ستي فاطمه ، آب انبار تكيه ، نخل و تكيه ي مير چقماق را در بر مي گيرد .

 

سيد محمد بهشتي ، مدير كل ميراث فرهنگي استان يزد ، در گفتگو با خبرنگار فرهنگي "مهر" با اشاره به اينكه  مسجد مير چقماق ازقديمي ترين بناهاي موجود در مجموعه ي ميرچقماق  است گفت :  به دليل  نماي  چشمگير تكيه ي  مير چقماق كه  در ضلع شرقي ميدان قرار دارد ، بازديد كنندگان نا آشنا ، توجه چنداني به مسجد نداشته و حتي از تاريخي بودن آن نيز بي خبر هستند .
 مدير كل  ميراث  فرهنگي  استان يزد  ياد آور شد :  مسجد" مير چقماق " ، كه به "مسجد جامع نو" معروف بوده است در سال 841 هجري قمري توسط " امير جلال الدين چقماق شامي" و همسرش "ستي فاطمه" بنا نهاده شده است .
 سيد محمد بهشتي در مورد شخصيت تاريخي جلال الدين چقماقي گفت : وي از سرداران مقرب دستگاه تيموري بود ، در سال 811 يا 8112 هجري قمري براي دومين بار و بصورت دائم از طرف شاهرخ ميرزا ،  به حكومت يزد  منصوب وتا سال 850  هجري قمري بر يزد حكومت كرد . او و همسرش  سعي بسياري  براي آباداني  يزد داشتند  و در نقاط مختلف اين  شهر، بناهاي  متعددي احداث كردند ، كه مسجد مير چقماق و مجموعه ي همراه آن يكي ازبناهايي است كه اين زوج موجبات احداث آن را فراهم كردند .
به گفته مدير كل ميراث فرهنگي استان يزد ، امروز از مجموعه ي همراه  مسجد اثري باقي نمانده ، اما با توجه به آنچه در سند وقف نامه آمده وهمچنين دراسناد تاريخي ديگر نيز قيد است ، اين مجموعه شامل مدرسه ، خانقاه ، حمام ، كاروانسرا ، آب انبار ، چاه آب  و بازار بوده است .
بهشتي  در مورد ويژگي هاي بناي مسجد "مير چقماق " گفت : اين مسجد امروز در ضلع جنوبي ميدان شهداء واقع است ، اما در زمان ساخت در خارج از شهر و در كنار محله اي معروف به دهوك واقع بوده است .
وي اضافه كرد : بناي مسجد بطوركلي شامل شبستان ، گرمخانه و صحن است . در برخي از قسمتهاي مسجد نقوشي وجود دارد كه هماهنگي آنها با بنا موجب شده ،  بيننده در نگاه اول آنها را اشكالي  تزئيني تلقي كند ،  اما با نگاهي عميقتر متوجه مي شويم كه اين اشكال و خطوط ، همگي آياتي از قرآن كريم ، اسماء جلاله يا اسامي معصومين عليهم السلام هستند . 
مدير كل ميراث فرهنگي استان يزد در ادامه نخل را يكي از بخش هاي مسجد معرفي كرد و گفت : نخل نمادي از تابوت امام  حسين (ع)  است و مراسم نخل برداري  در عصرعاشورا اجرا مي شد  كه  هنوز هم  در بعضي  از محلات  شهر يزد  و شهرستان هاي استان اين مراسم برگزار مي شود .
وي در مورد مراسم ويژه نخل گفت :  قبل از مراسم  ، نخل توسط افرادي مشخص تزئين مي شد ، براي اينكار ابتدا بدنه نخل را سياهپوش مي كردند و سپس روي پارچه سياهي  را كه روي نخل كشيده شده  در جلو وعقب شمشيربندان مي كردند بطوريكه صدها شمشير ، قمه و خنجر برهنه روي آن مي آويختند .
بهشتي  اضافه كرد : در عصر عاشورا در حالي كه بيست نفر به منظور نواختن سنج و خواندن قرآن و مرثيه سوار نخل مي شده اند تعداد زيادي جوان قوي بنيه نخل را بر دوش خود گرفته ، چندين بار آن را از اين سو به آن سوي ميدان حمل مي كردند.
وي با اشاره به اينكه تاريخ ساخت نخل ميدان مير چقماق مشخص نيست  تأكيد كرد :  لااقل از سال 1229 هجري قمري نخل و مراسم مربوط به آن وجود داشته است . زيرا بر پارچه ي سياه آن تاريخ وقف 20 رجب 1229 دوخته شده است .

مهديه جمشيدي ، كارشناس ميراث فرهنگي نيز در گفتگو با خبرنگار "مهر"،  در مورد تكيه يا حسينيه مير چقماق گفت :  اين بناي معظم كه بسياري يزد را به آن مي شناسند،  به سبك  حسينه هاي يزد ساخته شده و بر خلاف  تصور رايج  و همينطور نام حسينيه (ميرچقماق ) ، اين بنا توسط مير چقماق ساخته نشده است .
وي با اشاره به اينكه بر كتيبه كوچكي كه به خط نسخ نوشته و بر سقف غرفه ي وسط بنا نصب شده است سال 1296 هجري قمري ، تاريخ ساخت حسينيه اعلام شده ، گفت :  محمد حسين بنا و محمد حسن بنا بعنوان معماران آن معرفي شده اند . اما بنا بر نقلي اين بنا  در اواسط قرن 13 هجري قمري و با هزينه حاجي ابوالقاسم رشتي تاجر معروف  يزدي ساخته شده است .
جمشيدي با اشاره به ويژگي هاي معنوي و مذهبي بنا،  اظهار داشت : در تمام طبقات و همچنين مناره ها و ستون هاي  اين   حسينيه ، آيات قرآني ،  به رنگ سبز نقش بسته  است  و اين ويژگي ها ،  بيانگر هويت مذهبي اين محوطه هستند ،  هويتي كه اغلب  ميدان هاي تاريخي ايران در گذشته  از آن برخوردار بوده اند .
كارشناس ميراث فرهنگي استان يزد در ادامه تصريح كرد : لازم نبود تا شخصي  در يك مسجد حضور پيدا كند تا حال وهواي معنوي به او تلقين شود . رفت  و آمد درمعابر و ميادين شهر ناخود آگاه ،  اين حال و هوا را به او القاء  مي كرد ه است .
گفتني است مسجد مير چقماق در سال 1341 هجري شمسي و با شماره 247  و همچنين تكيه مير چقماق با شماره 383  در سال 1330 در فهرست آثار ملي كشور به ثبت رسيده اند .