به گزارش خبرنگار مهر، دریاچه کافتر با وسعتی بیش از هفت هزار هکتار در بخش مرکزی شهرستان اقلید در شمال استان فارس قرار دارد.
این دریاچه در 35 کیلومتری جنوب اقلید فارس و در ارتفاع دو هزار و 300 متری از سطح دریا قرار دارد و طول آن در حدود 24 کیلومتر و عرض آن شش کیلومتر است و یکی از دریاچه های آب شیرین استان فارس و از زیستگاه های بسیار ارزشمند پرندگان مهاجر محسوب می شود.
کافتر در کنار روستای کافتر واقع شده و دومین دریاچه آب شیرین بعد از دریاچه پریشان است که زیستگاه طبیعی پرندگان مهاجر و محل پرورش ماهیهای کپور و آمور به شمار می رود. وجود چشمه سارها و قنوات متعدد علاوه بر ایجاد مناظر زیبا و دیدنی زمینه مساعدی برای پرورش ماهی قزل آلا فراهم کرده است.
تا قبل از خشکسالی سالانه حدود یک هزار تن ماهی کپور از دریاچه صید می شد و قبل از خشکی صید ماهی در این دریاچه به 700 تا 800 تن در سال نیز رسید.
دریاچه کافتر
علاوه بر مزیتهای اقتصادی که این دریاچه به ارمغان آروده و اشتغالزایی منطقه را نیز تامین می کرد طبیعت زیبای آن نیز باعث می شد که سالیانه میزبان شمار زیادی از گردشگران منطقه باشد ضمن اینکه از آنجایی که شغل 90 درصد از مردم منطقه نیز کشاورزی است و اراضی آنها در حوالی دریاچه واقع شده کافتر آب مورد نیاز کشاورزان را نیز تامین می کرد.
در زمستان سال گذشته به دنبال بارشهای متعدد مقدار کمی آب در دریاچه های خشک شده استان از جمله بختگان، مهارلو و پریشان جمع شد اما نه تنها آبی در دریاچه کافتر جمع نشد بلکه چهارمین سال خشکی دریاچه آغاز و آخرین رمق کافتر نیز گرفته شد که در پی آن دوستداران محیط زیست از ادامه این روند اظهار نگرانی کردند.
بحران در دریاچه کافتر
هماهنگ کننده استانی طرح حفاظت از تالابهای ایران در خصوص آخرین وضعیت دریاچه کافتر به خبرنگار مهر گفت: این دریاچه شمالی ترین دریاچه استان فارس قرار دارد و با توجه به شیرین بودن آب آن از اهمیت زیادی برخوردار است.
علمدار علمداری با انتقاد از استفاده بی رویه از آب این دریاچه در زمان پرآبی افزود: در 15 سال گذشته به دلیل استفاده بی رویه آب و همچنین توسعه کشاورزی در بالادست خسارات جبران ناپذیری به کافتر وارد شد.
وی با بیان اشاره ه احداث کانال در اطراف این دریاچه اظهار داشت: این دریاچه وارد چهارمین سال خشکسالی شد و می توان این ادعا را داشت که آخرین رمق دریاچه به دلیل برداشتهای غیر اصولی گرفته شد.
هماهنگ کننده استانی طرح حفاظت از تالابهای ایران با بیان اینکه کافتر مهمترین زیستگاه تعدادی از پرندگان بوده، اظهار داشت: در زمان پرآبی این دریاچه یک بانک ژنتیکی از مجموعه متنوع گونه های جانوری بود به طوری که زیستگاه مجموعه ای از پرندگان، ماهیان و گیاهان به شمار می رفت.
وی با بیان اینکه وجود پرندگان در این دریاچه تاثیر زیادی بر کاهش آفات گیاهان داشت، تصریح کرد: چشمه های دائمی و فصلی زیادی در اطراف کافتر وجود داشت و برخی از افراد آنقدر حوزه آبریز و آبخیز را توسعه دادند که این دریاچه نابود شد.
علمداری تاکید کرد: اگر در گذشته بر روی دریاچه کارهای مطالعاتی می شد و سپس نسبت به توسعه حوزه آبریز و برداشت آب اقدام می کردند هم اکنون وضعیت دریاچه کافتر اینگونه نبود که به محلی برای اتومبیل رانی تبدیل شود.