محسن حسینی - مجری طرح با اشاره به مشکلات زیست محیطی کشورها گفت: تجدید ناپذیر بودن نفت خام و محدودیت ذخایر آن، تولید میزان زیادی گازهای گلخانه ای چون CO2 (دی اکسید کربن) و CO (منو اکسید کربن) در طول فرآیند استحصال نفت خام و تخریب ناپذیر بودن محصولات تولیدی از پلیمرهای نفتی و انباشت حجم زیادی از این زباله ها در محیط زیست از جمله دغدغه زیست محیطی دولت ها است.
وی با اشاره به ویژگیهای مواد زیست تخریب پذیر خاطر نشان کرد: منابع مورد استفاده در تولید بیوپلیمرهای زیست تخریب پذیر، تجدیدپذیر هستند و گازکربنیک تولید شده در زمان تخریب توسط گیاهان مجددا به مواد اولیه تبدیل و پس از مدت زمان محدودی توسط باکتری های موجود در محیط مصرف شده و در نهایت این مواد به صورت توده های زباله در طبیعت باقی نمی ماند.
حسینی با اشاره به تحقیقات انجام شده در این زمینه اظهار داشت: در پروژه تحقیقاتی که انجام شد موفق به تدوین فناوری و تولید بیوپلیمر زیست تخریب پذیر بر پایه نشاسته شدیم که فرایند تولید آن به ثبت رسیده است.
مجری طرح به مزایای محصول تولید شده اشاره کرد و یادآور شد: این بیوپلیمر خواص کاملا مشابهی با پلیمرهای نفتی از خود نشان می دهد از این رو جایگزین مناسبی برای این پلیمرها به حساب می آید علاوه بر این به هیچگونه ماشین آلات پیچیده و خارجی خاص برای تولید محصول نهایی از گرانول تولیدی نیاز ندارد.
حسینی با تاکید بر اینکه این نوع پلیمر در فاز آزمایشی در مقیاس صنعتی (یک تن در ساعت) تولید شده است، اضافه کرد: این محصول فاقد بو است و مقاومت مکانیکی بسیار مطلوبی در ظروف یکبار مصرف ایجاد می کند. همچنین مقاومت شیمیایی مناسب در مقابل اسیدهای موجود در مواد لبنی و قابلیت رقابت با گرانول های نفتی موجود در بازار به لحاظ قیمت تمام شده دارد.
مجری طرح با اشاره به کاربردهای این پلیمر گفت: گرانولهای تولیدی کاربردهای وسیع دارد که از آن جمله می توان به تولید ظروف یکبار مصرف، صنایع بسته بندی غذایی و همچنین تولید مواد زیست تخریب پذیر برای بسته بندی اشاره کرد.