ساری - خرگزاری مهر: بیست و یکم آبان ماه سالروز تولد نیما یوشیج شاعر بدعتگذار ایران است که با نوآوری خود سبب دگرگونی در شعر و ادب پارسی شد.

به گزارش خبرنگار مهر، بیست و یکم آبان سالروز تولد نیما یوشیج، شاعر نوگرا و بدعت گذار ایران بوده، کسی که شعر فارسی را از قید قالبهای کهن و محدودیت های زبانی آن رهانید و با ابداع شعر آزاد که بعدها به شعر نو یا نیمایی معروف شد، در فضا و وزن شعر دگرگونی ایجاد کرد.

نیما، بزرگ مردی است که در ادبیات ایران بویژه در حوزه شعر، نامی ماندگار از خود به یادگار گذاشته است.

مردی که با گذشت نزدیک به 90 سال از چاپ اولین منظومه هنوز، ابعاد زبان شعری و اندیشه اجتماعی او به درستی تحلیل و به شایستگی تبیین نشده است.

فرهنگ و هنر ایرانی در ادوار تاریخ نام های بزرگی را در دل خود جای داده و مردم هنر دوست و فرهنگ پرور ایران به داشتن شخصیت هایی چون مولوی، خیام، سعدی، حافظ، عطار و دیگر چهره های نورانی شعر و ادب فارسی به خود بالیده است.

نیما ظرفیتهای جدی را در شعر فارسی کشف کرد

شعر معاصر، دوران حیات خود را با نام شاعران بزرگ و تاثیرگذار دیگری عجین کرده، اما نیما یوشیج از آنجا که با کشف و ارتقاء ظرفیتهای جدید در شعر فارسی و افزودن به گستره واژگانی آن از مخزن سرشار و پر رمز و راز بومی و محلی، فرم و ریخت تازه در حوزه تکنیک و زیبایی شناختی به آثار فاخر فارسی داده ،جایگاه بی بدیلی دارد.

آنچه نیمای بزرگ را نسبت به دیگر شاعران بلندآوازه هم عصر او متمایز می کند این بوده که علاوه بر ریختن طرحی نو در روند شعر فارسی، فرهنگ بومی و زبان و گویش زادگاه خود را در سطح وسیعی از آثار خود گسترش داد و نقطه عطف استخراج نظریه های تازه ای در این عرصه شد.

بر این اساس او را نمی توان تنها یک شاعر بومی و محلی و یا یک شاعر فارسی سرای محدود به جغرافیای ایران برشمرد، بلکه نیما شاعری بوده با ظرفیت ای جهانی و مؤثر در عرصه های بین المللی به گونه ای که در بسیاری از کشورهای جهان شاعران نوپرداز و تاثیرگذار خود را به نیما ملقب کرده و مورد تشویق قرار می دهند.

آن شاعر مازندرانی که از بین روجا، ماخ اولا، شب پا و داروگ تا کهکشان اذهان شعر جهان راه یافت.

نیما عاشق علی(ع) بود

نیما در نخستین نگاه به هر شعرش، به ما می‌گوید که اول مازندرانی، بعد ایرانی و سپس جهانی است.ارادت به ساحت قدسی امام علی (ع) در اثار نیما می درخشد.

نیما یوشیج به امام علی(ع) ارادت ویژه ای دارد. او امیرمؤمنان را با صفت های محمود، عابد و معبود می ستاید. نیما، امیرالمومنان(ع) را مقصود از آفرینش آفریدگان و تنها بود،عالم هستی می داند.

محمود، علی، عابد و معبود، علی است وز جمله آفریده مقصود علی است، گفتی که علی که بود؟ فاشت گویم بودی به میان نبود، ور بود علی است.

بیوگرافی نیما

علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج  متولد بیست و یکم آبان هزار و 274 خورشیدی در دهکده یوش مازندران به دنیا آمد و در سیزدهم دیماه هزار و 338 خورشیدی، در شمیران تهران شاعر درگذشت. وی بنیانگذار شعر نو فارسی است.

نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید.
 
 
شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود. تمام جریانهای اصلی شعر معاصر فارسی مدیون این انقلاب و تحولی هستند که نیما مبدع آن بود.
 
کودکی
 
نیما در سال هزار و 274 هجری شمسی درروستای یوش از توابع بخش بلده شهرستان نور به دنیا آمد. پدرش ابراهیم‌ خان اعظام‌السلطنه متعلق به خانواده قدیمی مازندران بود و به کشاورزی و گله‌داری مشغول بود.
 
پدر نیما زندگی روستایی، تیراندازی و اسب‌ سواری را به وی آموخت. نیما تا سن دوازده سالگی در زادگاهش روستای یوش و در دل طبیعت زندگی کرد.
 
نیما خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده فرا گرفت ولی دلخوشی چندانی از او نداشت، چون او را آزار می‌داد و در کوچه باغها دنبال نیما می‌کرد.
 
اقامت در تهران
 
12 ساله بود که به همراه خانواده تهران رفت و در مدرسه عالی سن لویی مشغول تحصیل شد. در مدرسه از بچه‌ها کناره‌ گیری می‌کرد و به گفته خود نیما با یکی از دوستانش مدام از مدرسه فرار می‌کرد و پس از مدتی با تشویق یکی از معلم‌هایش به نام نظام وفا به شعر گفتن مشغول گشت و در همان زمان با زبان فرانسه آشنایی یافت و شعر گفتن به سبک خراسانی را شروع کرد.
 
آثار نیما
 
منظومه قصه رنگ پریده در حقیقت نخستین اثر منظوم نیمایی بوده که در قالب مثنوی سروده شده است. شاعر در این اثر زندگی خود را روایت کرده و از خلال آن به مفاسد اجتماعی پرداخته است.
 
زندگی شخصی
 
نیما یوشیج در جوانی عاشق دختری شد، اما به دلیل اختلاف مذهبی نتوانست با وی ازدواج کند.
 
پس از این شکست او عاشق دختری روستایی به نام صفورا شد و می‌خواست با او ازدواج کند اما دختر حاضر نشد به شهر بیاید. بنابراین عشق دوم سرانجام خوبی نیافت.نیما صفورا را هنگام آب‌ تنی در رودخانه دیده بود. این منظره شاعرانه و شکست عشق پیشین الهام‌ بخش او در سرودن افسانه بود.
 
خانه نیما
 
خانه نیما یوشیج ،واقع در یوش، بنایی است که قدمت آن به دوره قاجار می‌رسد. این بنا به شماره ۱۸۰۲ از سوی سازمان میراث ‌فرهنگی به عنوان اثر ملی ثبت شده و حفاظت می‌شود. بازدید از خانه نیما برای عموم آزاد است.
 
مرگ

خانه نیما، در دهکده یوش مازندران اردیبهشت 86، آرامگاه او و سیروس طاهباز در وسط حیاط قرار دارد.

نیما، در ۱۳ دی هزار و 338 درگذشت و در امامزاده عبدالله تهران به خاک سپرده شد. سپس در سال هزار و 372 خورشیدی بنا به وصیت وی پیکر او را به خانه‌اش در یوش منتقل کردند.
 
مزار او در کنار مزار خواهرش، بهجت‌الزمان اسفندیاری و مزار سیروس طاهباز در میان حیاط جای گرفته است.