به گزارش خبرنگار مهر، مسئولان سیما سال 1387 تصمیم گرفتند مرکز سیمافیلم ساخت فیلم‌های تلویزیونی را دنبال کند، به همین دلیل تولید مجموعه‌های الف ویژه به شبکه‌های مختلف سیما واگذار شد. طبق این تصمیم تولید برخی مجموعه‌ها که در این مرکز تصویب شده بود به شبکه‌ها واگذار شد و تنها مجموعه "مختارنامه" که مراحل پایانی فیلمبرداری را سپری می‌کرد در سیمافیلم پیگیری شد.
در آن زمان مسئولان سیما دلیل این اقدام را تقویت فیلم‌های تلویزیونی با مضامین مختلف معرفی کردند. در واقع قرار شد این مرکز فیلم‌های متنوعی تهیه کند تا فقط شاهد انبوه تله فیلم‌ها به لحاظ کمی نباشیم و به لحاظ کیفیت با رشد خوبی رو به رو شویم. گرچه در این سال‌ها فیلم‌های زیادی در این مرکز تهیه و از شبکه‌های مختلف سیما پخش شد، اما تغییر محسوسی در این باره نداشتیم.
در مجموع فیلم‌های تلویزیونی همان فراز و نشیب همیشگی را داشتند. گرچه برخی فیلم‌های تولید شده به لحاظ کارگردانی، فیلمنامه، بازی و ... خیلی خوب بودند، اما اکثر تله فیلم در رده متوسط یا ضعیف قرار داشتند. مثلاً برخی فیلم‌ها به لحاظ داستان خوب بودند و برخی به لحاظ کارگردانی. در واقع آن طور نبود که تمام عناصر یک فیلم خوب و مناسب باشد.
مسلماً اولین مسئله‌ای که در این باره به ذهن خطور می‌کند، نبود برنامه‌ریزی است، چرا که از سال 87 تا به امسال باید به لحاظ کیفی فیلم‌های تلویزیونی تکانی می‌خورد، اما اینکه صرفاً سازمان صدا و سیما جشنواره‌ای همچون فیلم‌های تلویزیونی برگزار کند و بعد خودش از خودش تعریف و تمجید کند، نتیجه مطلوبی برای این رسانه به همراه نخواهد داشت.
نکته جالب این است که بنا به تصمیم جدید مسئولان سیما دوباره ساخت مجموعه‌های تاریخی به سیمافیلم واگذار شده است. این تصمیم جدید هر مخاطبی را با یک علامت سئوال بزرگ رو به رو می‌کند که برای آن پاسخی هم ندارد. چرا این مرکز باید سه سال سریال نسازد و دوباره باید مجموعه‌سازی را آغاز کند؟
این در حالی است که در این مدت چند پروژه الف ویژه و الف همچون "شوق پرواز"، "وضعیت سفید" و ... در شبکه‌های مختلف سیما ساخته شد که توانست نظر منتقدان و مخاطبان را جلب کند. همچنین مجموعه‌های دیگری همچون "اوسنه پادشاهی" و ... هم تولید می‌شود.
مسلماً این نوع تصمیم‌گیری‌های بی‌هدف نشان‌دهنده این مسئله است که مسئولان بدون داشتن قطب‌نمای مشخص مسیرشان را تعیین می‌کنند، به همین دلیل دائم مسیر را تغییر داده و در حال آزمون و خطا هستند.
این در حالی است که رسانه‌های رقیب با تولید آثاری برای 10 تا 20 سال آینده برنامه‌ریزی می‌کنند تا سلایق مخاطبان را آنطور که خودشان می‌خواهد، تغییر بدهند. در واقع این برنامه‌ریزی صحیح آنها تهدیدی برای ما محسوب می‌شود، چرا که با این نبود برنامه‌ریزی از تعداد مخاطبان کاسته می‌شود.
یکی دیگر از مسائلی که این روزها فیلمسازان را دچار سرگردانی کرده، مسئله بودجه آثار تلویزیونی است که منجر به متوقف شدن برخی آثار در هنگام تصویربرداری و نگارش فیلمنامه شده است. این مسئله نیز گلایه فیلمسازان را نیز به همراه داشته است. در این باره می‌توان به متوقف شدن مجموعه "راه طولانی خانه" به کارگردانی رضا کریمی در مراحل پایانی تصویربرداری اشاره کرد.
همچنین فیلمنامه مجموعه‌هایی نوشته شده، اما به دلیل نبود بودجه تولید آنها مشخص نیست که می‌توان در این باره از مجموعه‌های "تلاقی" به نویسندگی مسعود بهبهانی‌نیا و تهیه‌کنندگی احمد بندری و مجموعه "هیچکس" به تهیه‌کنندگی پریسا عشقی، مجموعه "دولت مخفی" به کارگردانی حسن برزیده و ... نام برد.
البته کمبود بودجه در سازمان صدا و سیما حرف امروز یا دیروز نیست و از سال‌ها پیش این سازمان در این باره با مشکلاتی رو به رو بوده است، اما نکته مهم این است، وقتی رسانه ملی با چنین مشکلاتی رو به رو است، چرا مرتب اعلام می‌کند که تعداد زیادی مجموعه کلید می‌خورد، در حالی که بودجه برای تولید آنها ندارد.
در واقع برخی مواقع مسئولان علاقمند هستند مرتب اعداد و ارقام را اعلام کنند، چرا که فکر می‌کنند این مسئله نشان‌دهنده عملکرد خوب آنهاست. امید است مسئولان سیما برنامه‌ریزی روشن و شفافی که در آینده خواهند داشت منجر به تولیدات مناسبی شوند.
--------------------
فاطمه عودباشی