به گزارش خبرگزاری مهر، سعید نبی مستندساز در یادداشتی که برای خبرگزاری مهر فرستاده آورده است:
در این یادداشت قصد دارم پرده از رازی بردارم که قطعا دوستان نزدیک نیز -در این شرایط بحرانی که می‌دانم شاید حق با آنها هم باشد- مرا سزاوار درشت‌ترین کلمات انتقادی می‌دانند. اما مدت‌هاست اندیشیده‌ام که سینمای مستند اکنون به واقعیت‌های دیگری نیاز دارد که بیان آنها حتی ارزش شنیدن هر دشنامی را خواهد داشت.
اعتقاد دارم هم اکنون پیشرفت‌های بسیار مثبتی برای مستند در سیما اتفاق افتاده که هرچند تدریجی همراه آزمایش و خطاهای مکرر، بسیار زمانبر و کند بوده است اما هرگز نمی‌توان از کنار آن به سادگی عبور کرد. شاید باید این 30 سال می‌گذشت و سه نسل می‌آمد تا سیستم و خود مستند ساز به این باور می‌رسید که در رسانه‌های دولتی و خصوصی، سینمای مستند عام ، ژانر پایه است و مهم‌ترین بازوی اجتماعی برای حل بسیاری از مشکلات نظام مدیریتی.
البته می‌خواهم برای دستیابی به این باور به شبکه یک اشاره کنم که در این سالها در عرصه مستند سازی در ژانرهای متعدد توانسته هم از بعد کیفی قابل تامل حرکت کند و هم از بعد کمی. مهم احترامی است که این شبکه به سینمای مستند می‌گذارد آن هم در امر محتوایی، برآوردها و البته نسبت به پخش مستندهای تولیدی در بهترین ساعات ممکن که قطعا پیشرفت آن منجر به بهبودی چرخه مستند در ایران شد.
و اما ، بحث روز: شبکه مستند و رودرویی با بسیاری از مشکلات اعم از مالی، تولیدی و فیلم‌های آرشیوی و... از نزدیک تفکرات و اعمال مدیران جدید این شبکه را دنبال می‌کنم که البته نه قصد تایید دارم و نه تخریب. حتی بنا به دلایلی طبق سلایق ذاتی و بحران‌های به وجود آمده نگران انتخاب عوامل و تولیداتی هستم که در آینده نزدیک دسترنجشان از این شبکه برای پخش آماده خواهد شد اما نیک می‌دانم تمامی این مشکلات و مباحث در شروع راه هیچ ارتباطی به آنها که نه بلکه به سرپرست قبلی این شبکه نیز ندارد.
شاید این دوستان همچنان در آچمز تفکراتی هستند که همچنان در سطوح کلان تصمیم‌گیری بر سینمای مستند ایران حاکم است، قول‌های بسیار که در هنگام ورود شنیده‌اند و تعهدات بسیار که در آن هنگام با آروزی موفقیت سینمای مستند ایران در دراز مدت و با حضور در میان شما و نشست‌های تخصصی‌تان پذیرفته‌اند. اما دوستان من، چرا اینگونه باشتاب و اینطور بی پروا.
برای اثبات این مدعا از شما دعوت می‌کنم به حکم مدیر جدید این شبکه که تنها شش ماه است بر سرکار آمده و در اینترنت بر روی سایت‌ها نیز منتشر شده تامل ویژه داشته باشید و بررسی کنید آیا از سه یا چهار سال قبل هیچ طرح نظام مندی جز پخش‌های زنده و آرشیوی برای تولید آثار فاخر و ارزشمند داخلی به منظور پوشش نیاز شبکه مستند در هنگام افتتاح برای یکسال پایه ریزی شده است؟
ببینید که هنگام ورود از او چه انتظاراتی داشته‌اند چه مباحثی در حکمش مطرح کرده‌اند و هم اکنون چه مظروفی را برایش تهیه کرده‌اند که اینگونه با مستندسازان و عام مردم مستند دوست به مشکل خورده است و البته در این هنگام نگاهی به اطراف خود بیاندازید و از منظر مالی شرایط روز ایران عزیز را با چشمانی که از یک مستندساز حقیقت یاب انتظار است ببینید.
قطعا شما نیز می‌دانید این شبکه که در شروع مراحل تکامل و تکوینی خود است با هشت ماه سابقه در همان ابتدا برای تأمین برنامه‌های خود به حدود سه هزار ساعت برنامه نیاز دارد که حدود 800 ساعت از برنامه‌های سالانه آن در فاز اول می‌بایست از تولیدات داخلی در سال 90 تأمین می‌شد و آیا چنین شد؟ یا بودجه‌ای در خور به دلیل دولتی بودن تمام تشکیلات برای آن در نظر گرفته شد؟ آیا امکانات مالی برای تولیداتی جدی که شاید خود نیاز به یک سال زمان برای آماده شدن داشته باشد برایش تامین شد؟
بگذریم، آیا می‌توانید تصور کنید با این مقدار سرمایه اقتصادی، صرف زمان و چرخه تولیدی با یک محاسبه سرانگشتی این شبکه برای تمام مستندسازان ایران، حتی آنها که هنوز متولد نشده‌اند فضای کسب و کار دارد، در سطوح مختلف بسته به نام‌ها و سلیقه‌های گوناگون، با قیمت‌های واقعی و متعدد. به نظرم باید در این زمان که این شبکه با بحران شدید مالی مواجه شده تنها حمایتش کرد چرا که این اژدهای رسانه‌ای که سالها بود نیازش در ایران احساس می‌شد قطعا با گذشت زمان و بررسی جوانب امر در آینده‌ای نزدیک این چنین اداره نخواهد شد و قطعا شرایط بدین گونه نخواهد ماند.
و سخن آخرم با شما منتقدان زهرداریست که چشم دیدن موفقیت این شبکه را برای اعتدال نام سینمای مستند ایران در داخل و خارج ندارید، شمایی که در این شرایط به جای آنکه در کنارش باشید، چشم بینای مشکلاتش باشید و کمک فکر و حلال معضلاتش این چنین در لابی‌های خصوصی‌تان دست به کینه و فرافکنی با آن زده‌اید، به زودی روزی فرا می‌رسد که شرایط نه به نفع شما بلکه به نام سینمای مستند ایران رغم خواهد خورد. روزی که قطعا جامعه از سینمای داستانی کاملا اشباع شده باشد.
به عنوان عضو کوچکی از خانواده مستند از تمامی اعضای دو صنف مستندساز و از بزرگان و پیشکسوتان آن عاجزانه می‌خواهم که با اتحاد، مشارکت و حمایت بی دریغشان از این رنسانس فرهنگی در عرصه مستند در کشور استقبال عملی کرده و از آنجایی که این شبکه در ابتدای راه است اشتباهاتش را در جلسات و نشست‌های خصوصی رودرو با مدیران کلانش مکررا بازگو کرده و از سخن گفتن و موضع گرفتن‌های علنی که تخریبگر نبوده و سازنده است در رسانه‌ها هرگز پرهیز نکنند و از سایر مستندسازان خبره و صاحب سبک نسل جدید نیز تقاضا دارم با تامل و تحمل برای این آینده‌ای که از آن خودشان است کمی بیشتر صبر پیشه کنند.