به گزارش خبرنگار مهر، هواداران فوتبال بی برو برگرد خاطرات تلخ و شیرینی از فوتبال دارند. آنهایی که تیم‌شان قوی‌تر است خاطرات بهتری دارند و البته سقف آرزوهای‌شان بلندتر است. آنهایی هم که در مراتب پایین‌تر قرار دارند به فراخور حال خود از فوتبال لذت می برند و با آن غمگین می شوند.
14 سال پیش در چنین روزی با گل‌های کریم باقری و خداداد عزیری در "کریکت گراند" ملبورن، ایران بازی 2 بر صفر باخته را مساوی کرد و با توجه به تساوی یک بر یک هفته قبل در ورزشگاه آزادی، بلیت فرانسه را رزرو کرد. ایرانی‌ها در حالی به رقابت‌های جام جهانی صعود کردند که کمتر کسی آن را پیش بینی می کرد و برای همین است که این صعود برای همیشه خاطره انگیز شده و در ذهن‌ها باقی مانده است.
دلسردی 24 ساله
استرالیایی‌ها تا قبل از دیدار با ایران فقط یک بار و آن هم حضور در جام جهانی 1974 را تجربه کرده بودند و آماده برپایی جشن صعود برای دومین بار به این رقابت‌ها بودند. این تیم بازی را توفانی آغاز کرد و اگر خونسردی بی مثال احمدرضا عابدزاده نبود، ایران در همان 10 دقیقه اول کلکش کنده می شد. مردم ایران تصاویر بازی را به گونه‌ای دریافت می کردند که انگار فیلم بازی را تند کرده‌اند. شاگردان ویه‌را نیم ساعت بی مهابا دفاع کردند اما در دقیقه 32 این "هری کیول" بود که دژ پارسی‌ها را فروریخت و "تونی ویدمار" در دقیقه 48 بازی را یکطرفه کرد. اما این تمام ماجرا نبود. کریم باقری در دقیقه 71 یکی از گل‌ها را جبران کرد و خداداد عزیزی چهار دقیقه بعد، انتظار استرالیایی‌ها را 24 ساله کرد.
مردانی که درخشیدند
"مارک بوسنیچ" یک هفته قبل از این پیش چشم 128 هزار تماشاگر ایرانی خوش درخشیده بود. این بار نوبت احمدرضا عابدزاده بود که البته با چاشنی بخت و اقبال، نمایشی قابل قبولی مقابل 85 هزار تماشاگر استرالیایی ارائه کند. مهدی پاشازاده، مدافع ایران یکی دیگر از کسانی بود که در این دیدار خوش درخشید. توپی که این بازیکن با ضربه سر از روی خط دروازه بیرون کشید، یکی از عوامل صعود ایران به جام جهانی فرانسه بود.
ولگرد ملعون یا فرشته نجات
دقایقی از به ثمر رسیدن گل دوم استرالیایی‌ها نگذشته بود که یک تماشاگر به داخل زمین دوید و تور دروازه ایران را پاره کرد. این موضوع وقفه‌ای پنج دقیقه‌ای در بازی ایجاد کرد و همین امر سبب شد تا ایرانی‌ها خود را بازیابی کنند. کریم باقری ابتدا یکی از گل‌ها را جبران کرد و خداداد عزیزی با گلی که وارد دروازه استرالیا کرد، خود را در میان هواداران ایرانی جاودانه ساخت. او یکی از کسانی بود که در پیروزی مشهور ایران مقابل آمریکا در لباس تیم ملی درخشید.
آنها پس از بازی چه گفتند
"آلکس توبین"، کاپیتان تیم فوتبال استرالیا پس از این بازی گفت: این واقعیت فوتبال است. در دیگر ورزشها شاید چنین اتفاقی نیفتد. جایی که شما می توانید بر اوضاع مسلط باشید اما همه چیز تغییر می کند.
"والدیر ویه‌را"، مربی برزیلی ایران هم اظهار داشت: من فقط نشسته‌ام اینجا و دعا می کنم. واقعا برای استرالیایی‌ها متاسفم و می دانم که بچه‌های استرالیایی که فوتبال بازی می کنند چقدر ناراحت هستند. استرالیا می بایست برنده این بازی می شد.
بعد چه شد؟
ایرانی‌ها به رقابت های جام جهانی 1998 رفتند و پس از باخت یک بر صفر مقابل یوگسلاوی، آمریکا را 2 بر یک شکست دادند اما 2 بر صفر به آلمان باختند و نتوانستند از مرحله گروهی صعود کنند. استرالیایی‌ها هم یک ماه پس از اینکه نتوانستند به جام جهانی صعود کنند در رقابت‌های جام کنفدراسیون‌ها به میزبانی عربستان سعودی با شکست اروگوئه فینالیست شدند و در آنجا با شکست 6 بر صفر مقابل برزیل به نایب قهرمانی رسیدند.
در حسرت روزهای خوش فوتبال ملی
آن روزها فوتبال ایران، تیمی فراموش نشدنی داشت که توانسته بود هوادارانش را در هر مسابقه‌ای حتی پس از شکست راضی نگه دارد. از آن روز تاکنون 14 سال گذشته و فوتبال ایران در جام جهانی 2006 آلمان حضور داشته و فرصت حضور در دو جام جهانی 2002 و 2010 را از دست داده است اما هنوز فوتبالدوستان و هواداران این رشته پرطرفدار در ایران در حسرت دیدن تیمی مانند تیم ملی آن سال‌ها هستند. آیا تیم کی‌روش می‌تواند به این حسرت پایان دهد؟