دکتر "حسین یاسا" مدیرمسئول روزنامه انگلیسی زبان "آوت لوک" افغانستان در پاسخ به سوال خبرنگار مهر در مورد چگونگی برگزاری کنفرانس بن گفت: برگزاری این کنفرانس از یک بعد مورد توجه بود و آن این بود که طرح مسئله افغانستان به عنوان یک مشکل جهانی و لزوم توجه جامعه جهانی به مشکلات این کشور اقدام مثبتی بود. اما از سوی دیگر با وجود برگزاری کنفرانسهای متعدد در مورد افغانستان هنوز بسیاری از خواسته های مردم این کشور مورد توجه غرب قرار نگرفته است.
وی با ناکافی دانستن تصمیمات گرفته شده در این کنفرانس تاکید کرد: بخشی از انتظارات مردم افغانستان نیز از جانب دولت افغانستان است که برگزار کننده این کنفرانس به شمار می رود. با وجود تلاشی که برای برگزاری کنفرانس بن 2 صورت گرفته بود باید گفت متاسفانه این کنفرانس هم مانند نمونه های سابق خود دستاورد ویژه ای نداشت و تنها به تکرار وعده ها انجامید.
دکتر یاسا افزود: از جمله موضوعاتی که جا داشت در این کنفرانس پاسخ داده شود این است که باید در مورد آشتی ملی گام جدی تری برداشته می شد، نمایندگان گروههای مختلف افغانستان امکان حضور در این کنفرانس را می یافتند و می توانستند نظرات خود را بیان کنند به عنوان نمونه در افغانستان اختلافات بین دو طرف بسیار بارز است؛ کسانی که با طالبان جنگیده اند و در مقابل کسانی که از هیچ گونه ظلم و جفایی در حق این مردم مضایقه نکرده اند، قتل عامها و کوچهای اجباری که انجام گرفته و به گسترش اختلافات منجر شده است، پس وجود نمایندگانی از هر دو طرف در این کنفرانس ضروری بود.
به گفته این تحلیلگر افغان، مسئله بعدی مغفول مانده در این کنفرانس بررسی وضعیت افغانستان پس از 10 سال از حمله غرب به این کشور و وجود مشکلات اساسی است که باید بطور ویژه و موردی بحث و بررسی می شد. همچنین در حل مسائل افغانستان باید نقش کشورهای همسایه و نگرانی های آنان نیز مورد توجه قرار گیرد.
دکتر یاسا یادآورد شد: افغانستان تنها از نظر مدیریتی با چالش مواجه نیست بلکه ساختار ناقص قدرت در کشور نیز در وضعیت کنونی کشور دخیل است. نظام ریاستی، قدرت بسیط مرکزی و دیگر جزئیات که باید مورد بررسی قرار گیرد از جمله مسائلی است که باید مورد توجه جامعه جهانی قرار گیرد و علت این را که چرا با وجود هزینه های هنگفت در افغانستان، غرب همچنان با ناکامی مواجه است، در این مسائل جستجو کرد.
وی در پایان گفت: مهمترین دستاورد کنفرانس حضور نمایندگان نهادهای مدنی در این کنفرانس بود که هر چند بخشی از آنان به گونه ای سخنگوی دولت افغانستان بودند اما نگرانی ها آنان مشابه نگرانی هایی است که در بین مردم افغانستان دیده می شود.