حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعباس رضوی، محقق و عضو هیئت تحریریه مجله‌های حوزه و فقه، در گفتگو با خبرنگار مهر، در مورد دوران امامت امام محمدباقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) و نقش آنها در تأسیس مدرسه و مکتب علمی گفت: دوران امامت امام محمدباقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) یک مقطع تحولی برای جامعه اسلامی و شیعی و حوزه های علمیه بود، یعنی قبل از امام محمدباقر(ع) ـ دوران بنی امیه و بنی مروان ـ یک دوران بسیار پرمشقتی برای تشیع بود.
وی افزود: معاویه با اهل بیت و خصوصا با فقه و تاریخ و احادیث اهل بیت به شدت مخالفت می کرد و ذکر نام امیرالمؤمنین(ع) و فرزندانش در زمان معاویه ممنوع بود. در زمان یزید هم این گونه بود که تا زمان عبدالملک مروان و حجاج که این فشار و تهدید ادامه داشت و علمای شیعه تعقیب می شدند و مدارس شیعه بسته می شد و حوزه های شیعه ممنوع بود و اگر مدرسه ای هم وجود داشت مخفیانه و محدود بود و در منازل راویان احادیث، احادیث را سینه به سینه منتقل می کردند و یک مرکز تجمعی که شاخص باشد، در هیچ یک از کشورها از جمله ایران، مصر، یمن و عراق وجود نداشت.
رضوی در ادامه سخنانش اظهار کرد: از اواخر حومت عبدالملک مروان و عمر بن عبدالعزیز حکومت بنی مروان هم تضعیف شده بودند و ثانیا خودشان هم این فشار را کم کردند یعنی نمی توانستند و مصلحت را در این می دیدند که یک فضای بازی ایجاد کنند، با این وجود عمر بن عبدالعزیز دید مثبتی نسبت به اهل بیت(ع) داشت و او بود که سب امیرالمؤمنین(ع) را برداشت.
عضو هیئت تحریریه مجله حوزه د ادامه سخنانش تصریح کرد: در دوران هشام بن عبدالملک و بعد از آن یک فرصت طلایی برای تشیع به وجود آمد به ویژه اینکه از اواخر دوران بنی مروان تعارضات شدیدی میان بنی امیه و بنی عباس ایجاد شد و در خراسان زمزمه های مخالفت و انفجار توده ای علیه بنی امیه آغاز شده بود و بخش مهمی از فکر و انرژی و برنامه ریزی های مروان برای دفع مخالفین متمرکز شد. این حالت و وضعیت فرصتی را ایجاد کرد که ائمه ما و خصوصا امام محمدباقر(ع) به میدان بیایند و از این فرصت استفاده کنند و بتوانند در زمینه های مختلف علوم اسلامی، نظریات خودشان را ارائه دهند.
وی با بیان اینکه (ع) در این دوران مدارس علمی اهل بیت به صورت آشکار برگزار شد، تصریح کرد: مسجد مدینه یکی از پایگاه های آشکار تشیع بود که از سرتاسر دنیای اسلام به آنجا می آمدند و از نظر کیفی هم تعدادشان رو به گسترش بود و هم از جهت تنوع علوم تحقیق و مطالعه و تدریس گسترش یافت.
حجت الاسلام رضوی گفت: در علوم مختلف شاگردان مختلف از امام(ع) سؤال پرسیدند و در این ارتباط حدیث وجود دارد و برجستگان زیادی در این عرصه تربیت شدند. علاوه بر علمای شیعه از دیگر مذاهب اسلامی هم خدمت ایشان می رسیدند و سؤال می پرسیدند.
عضو هیئت تحریریه مجله فقه در پایان سخنانش اظهار داشت: تحریف زدایی از تاریخ اسلام و چهره اهل بیت(ع) از فعالیت های مهم امام محمدباقر(ع) بود. در مدت طولانی که بنی امیه و بنی مروان مسلط بودند چهره اسلام و به ویژه چهره اهل بیت(ع) مخدوش شده بود، یعنی اینها باعث شدند که مردم شناخت درستی از آنها نداشته باشند. امام(ع) به طور صریح فضائل اهل بیت(ع) را بیان کنند و فقه اهل بیت(ع) و قرآن از نگاه اهل بیت(ع)، تاریخ درست اسلام را بیان کردند که این پیشرفت بسیار بزرگی بود که غبار را از چهره اهل بیت(ع) بزداید.