به گزارش خبرنگار مهر، کتاب مجموعه داستان‌های کوتاه کوتاه، گزیده‌ای از آثار صد داستانک‌نویس فارسی زبان عصر روز جمعه 9 دی در پاتوق ادبی کافه گارنو رونمایی شد.
این کتاب برگزیده‌ای از آثار نویسندگان شرکت کننده در مسابقه فلش فیکشن‌نویسی «کشف لحظه» (2 سال پیش) بود که به مرحله نیمه نهایی راه یافته بودند.
در مراسم رونمایی از این کتاب که با حضور جمعی از نویسندگان از جمله «محمدحسن شهسواری»، «امیر احمدی آریان» و تعدادی از شرکت کنندگان مسابقه برگزار شد، برخی از داستان‌ها، مفاهیم و تعاریف فلاش فیکشن هم از سوی دو تن از داوران «بلقیس سلیمانی» و «رضا شکرالهی» مورد بازخوانی قرار گرفت.
در ابتدای این برنامه، «علیرضا محمودی ایرانمهر» در سخنانی کوتاه با اشاره به انتشار کتاب «کشف لحظه» 2 سال پس از برگزاری این مسابقه گفت: 2100 داستانک به دست ما رسیده بود که در 3 مرحله داوری شد و کتاب اخیر آثار راهیافته به مرحله دوم مسابقه هستند.
به گفته دبیر مسابقه داستانکی «کشف لحظه» در پایان این رقابت 3 نفر به عنوان برگزیده و 15 نفر هم به عنوان شایسته تقدیر معرفی شدند.
در ادامه این برنامه، «یاشار صلاحی» که طرح‌های کتاب اخیر از اوست، توضیحات مختصری درباره کار روی این طرح‌ها ارائه کرد.
سپس «بلقیس سلیمانی» داستان‌نویس که یکی از داوران مسابقه «کشف لحظه» بوده است، در سخنانی با اشاره به «مخالفت‌های شدیدی که از جانب برخی اهالی ادبیات با این نوع نوشتن صورت می‌گیرد» برگزاری اینگونه مسابقات و جوایز را برای این نوع از نوشتن (داستانک) در ایران ضروری توصیف کرد.
وی گفت: خیلی‌ها می‌گویند که این نوع نوشتن نه زحمتی می‌خواهد نه تبحری، ولی من معتقدم حتماً این نوع نوشتن چیزی دارد که جوان‌ها علاقه‌مندانه دنبالش می‌روند و با خودم فکر کردم که چرا این نوع نوشتن واپس زده می‌شود؟
مولف رمان «بازی آخر بانو» در پاسخ به این پرسش به طرح پرسش‌های دیگری پرداخت و افزود: آیا این واپس زدن تنها به دلیل این است که داستانک، تازه‌وارد است و مثل همه تازه‌واردها از جانب کسانی که مقیم هستند، پَس زده می‌شود یا اینکه محل تولید این نوع نوشتن، اینجا نیست و باید در فضای فراصنعتی و فوق‌العاده مدرن شکل بگیرد؟ خیلی‌ها اینگونه فکر می‌کنند.
بلقیس سلیمانی که خود نیز در آثارش بسیار از این گونه ادبی (داستانک) استفاده می‌کند، ادامه داد: زیاد به من می‌گویند «خانم سلیمانی شما سوژه‌هایت را با این نوع نوشتن، شهید می‌کنی». من همچنان دچار این گیجی هستم که به هر حال این نوع نوشتن، جایش کجاست و آیا این استقبال قابل توجه از آن، موجی است زودگذر و تبدیل به جریان نخواهد شد؟
مولف مجموعه داستان «بازی عروس و داماد» گفت: اگر قرار باشد داستانک جایگاه خودش را در جامعه ما به دست بیاورد، هم محتاج نقد است و هم تئوری‌پردازی و خوب است کسانی بنشینند درباره حد و حدود و ویژگی‌های این نوع ادبی صحبت کنند.
وی ادامه داد: چیزی که به ذهن خودم می‌رسد، این است که زبان (نثر) در این نوع نوشتن چندان مهلت نمی‌یابد که خود را به ساحت ادبی برکشد. من همچنین احساس می‌کنم در این نوع نوشتن، بیش از هر چیزی موضوعات دقیق می‌تواند مخاطب را میخکوب کند و نه هر موضوعی. دیگر اینکه گویی طنز، بخشی از تار و پود این نوع نوشته است.
مولف رمان «خاله بازی» در پایان سخنانش با بیان اینکه «و من این موارد را به تجربه دریافته‌ام» ابراز امیدواری کرد این نوع نوشتن (داستانک) با ورود افراد به شهرهای بزرگ و گسترش فرهنگ شهرنشینی بتواند جای خودش را در میان سایر گونه‌های ادبی پیدا کند.