دکتر غلامرضا اعوانی، رئیس هیئت مدیره انجمن حکمت و فلسفه ایران در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد دیدگاه عرفای اسلامی به ائمه، خصوصا امام علی(ع) و امام حسین(ع) گفت: به نظرم عرفان و تشیع، هر دو بر مسئله ولایت تأکید می‌کنند. عرفان هم مبتنی بر ولایت است، هیچ عارفی نیست که مسئله ولایت را در رأس عرفان خود قرار ندهد، تشیع نیز همین گونه است و از این لحاظ عرفان و تشیع به واسطه اصل مشترک ولایت به هم نزدیک هستند اما اختلافات جزئی هم دارند.
وی افزود: تشیع و عرفان به درستی در مسئله ولایت تأکید و اعتقاد دارند که جانشین و وارث پیامبر(ص) باید وارث علم ایشان باشد، یعنی باید از ایشان ارث ببرد. جانشین پیامبر(ص) باید آن معارف و حقایقی که بر پیامبر نازل شده را ارث ببرد و روح آن معارف باید در جانشین ایشان باشد. جانشین پیامبر باید ولی باشد و ولایت داشته باشد، چون وراثتی که از پیامبر می‌ماند، ولایت است.
رئیس انجمن بین‌المللی فلسفه اسلامی یادآور شد: واقعا امام حسین (ع) دین اسلام را احیا کردند و به حقیقت محمدی برگرداندند، به حقیقتی که در زمان حضرت رسول(ص) بود، چنانچه امام علی(ع) هم این کار را انجام دادند و دین را به اصل خود برگرداندند و از انحراف‌ها جلوگیری کردند .
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی یادآور شد: ببینید که مثلا مؤلانا چه اشعاری درباره امام حسین(ع) دارد که برخی از آنها به صورت سرود تهیه شده و از صدا و سیما پخش می‌شود که شاید مردم تصور نکنند که این اشعار متعلق به مؤلاناست. عرفا هم به مقام امام حسین(ع) توجه دارند و هم به اینکه ایشان احیا کننده بوده یعنی واقعا ایشان را محی دین می‌دیدند که عارف به الله به معنی حقیقی است که انجام قیام عاشورا و ایستادگی و شهادت این گونه فقط از یک انسان کامل ساخته است.
عضو هیئت مدیره فدراسیون بین‌المللی انجمن‌های فلسفه جهان تصریح کرد: در نظر عرفا امام حسین(ع) در مظهر انسان و ولی کامل هستند که فقط انسان کامل می‌تواند دین را احیا کند. ایشان در واقع وارث به حق رسول الله و وارث به حق ایشان و عالم حقیقی دین است، نه تنها ارث جسمانی از حضرت رسول(ص) بلکه جسم روحانی و معنوی هم از ایشان بردند و وارث ولایت و وارث حقیقی ایشان بودند و البته همه ائمه ما این گونه بودند و عرفا اینها را قبول دارند.