به گزارش خبرنگار مهر، یا امام رضا(ع)، دستهایمان خالیست و در گوشی از این دیار در جمع همهمه های پر کسی، بی کس و تنها دخیل امیدمان را از جاده سجاده عاشقی که نقش حرم تو در آن خاطره ساز تصویر واقعی حضور است را، از راه دور به ضریح تو گره زده ایم.
یا امام رضا(ع)، تو غریبی و ما هم غریبم، اما غریبی تو کجا و غریبی ما کجا؟ یا امام رضا(ع)، تمامی ندارد دستهای پر نیاز ما و تمامی ندارد زائران جاده رسیدن به تو.
یا امام رضا(ع)، هر کس دلش را به بندی و بهانه ای به پنجره فولاد تو گره کور می زند. یا امام رضا(ع)، سر تعظیم فرود می آورم به آستان تو که بدون اذن دخول؛ در همه صحن و سرایت را بر روی عاشقانت باز گذاشته ای.
یا امام رضا(ع)، تو شاه خاکیه نشینانی و ما غلام تو که بهای اسارت درگاه تو را به آزادی تمام کبوتران حرمت نمی فروشیم و فقط با ضمانت تو آزاد می شویم.
یا امام رضا(ع)، کبوتران حرمت، فقط چرخنده این گنبد خوشیدی اند و ما حرم نشینان، طواف گذار همه صحن و سرای تو.
یا امام رضا(ع)، دستهایمان خالیست و پر از نیاز. ما گدای همیشگی خانه توایم و همیشه به عمد کاهلی می کنیم تا تقصیر نگرفتن دستمان را بهانه ای کنیم برای در زدن دوباره در خانه تو.
ای صاحب خانه امید، نکند که گدای همیشگی خود را بشناسی و در خانه ات را دیگر به رویش باز نکنی. می خواهم فقط گدای در خانه تو باشم و از این گدایی پادشاهی کنم.
یا امام رضا(ع) وقتی دل پرکشد حضور جسم معنا ندارد و در هر گوشه ای از این عالم که باشی زائر زائرسرای ستاره هشتمی.
یا رضا کم نیست دلهایی که پریشان سوگ تو هستند، وقتی صدای سنج عزاداران با صدای بال زدن کبوتران حرمت در هم می پیچد، خواب مسموم انگورهای پیچیده بر خوشه های حادثه آشفته می شود.
یا رضا نزدیک ترین حالت بنده به خداوند متعال سجده است، چنانکه خود گفته است که سجده کن و نزدیک شو. یا رضا سجده می کنم بر همه صحن و سرایت و با پای دل، خود را به صحن و سرای تو می رسانم تا دستهای خالیم را به سوی تو غریب پیروز دراز کنم و بگویم السلام علیک یا علی ابن موسی رضا(ع).