«خورخه ساراته» روزنامه‌نگار پاراگوئه‌ای در پاسخ به این پرسش خبرنگار مهر که چند نفر عضو سندیکای روزنامه‌نگاران این کشور هستند، گفت: 2500 خبرنگار عضو سندیکای ما هستند و بیشترین و مهمترین کاری که ما به دنبال آن هستیم، تلاش برای ایفای حقوق کارگرها است و متاسفانه شرکت‌های بزرگ و سرمایه‌داری توجهی به حقوق کارگرها ندارند.
وی افزود: باید ارتباط رسانه‌های آمریکای لاتین را با مراکز ثروت سنجید. کشورهای «کونو سور» (کشورهای جنوب آمریکای جنوبی) تلاش می‌کنند تا در برابر رسانه‌های آمریکایی، موج جدیدی را ایجاد کنند تا بتوانند در مقابل دروغ‌پردازیهای آنها جوابگو باشد.
رئیس سندیکای روزنامه‌نگاران پاراگوئه درباره وضعیت آزادی بیان و فعالیت آزاد مطبوعات در این کشور اضافه کرد: باید در گام اول باید بین تصوری که از آزادی بیانی که برای ثروتمندان و صاحبان سرمایه و شرکت‌ها است یا آزادی بیان مردم فقیر و کسانی که همیشه مظلوم واقع شده‌اند؟ تفاوت قائل شویم.
ساراته گفت: متاسفانه رسانه‌هایی که در کشورهای آمریکای لاتین فعال هستند، هیچ وقت نماینده مردم نبوده‌اند و همیشه نظرات ثروتمندان را به جهان منعکس کرده‌اند و به همین دلیل تمام تلاش ما این است که راه جدیدی را در رسانه‌ها باز کنیم تا مردم بتوانند حرفشان را آزادانه بزنند.
وی همچنین در پاسخ به سوال خبرنگار مهر درباره نحوه تعامل سندیکای روزنامه‌نگاران پاراگوئه با دولت مرکزی گفت: ما در حال حاضر رابطه خوبی با دولت داریم چون توانسته به برخی درخواست‌های مردمی جامه عمل بپوشاند.
این روزنامه‌نگار پاراگوئه‌ای اضافه کرد: ولی ما همچنان به عرضه این قبیل درخواست‌های مردمی به دولت ادامه می‌دهیم و از جمله اینها بحث حقوق کارگران، بیمه شدن آنها و از همه مهمتر بحث اصلاحات ارضی است و این موضوع را تا آزادی تمامی زمین‌های اروگوئه دنبال می‌کنیم.
ساراته سپس گفت: متاسفانه در حال حاضر 80 درصد کل زمین‌های پاراگوئه در اختیار تنها 3 درصد از مردم این کشور است. تلاش ما این است که بتوانیم هزاران هکتار زمینی را که در اختیار ثروتمندان است، از دست آنها خارج کنیم و آن را در اختیار 300 هزار کارگر و مردم فقیری قرار دهیم که بی نصیب از هر گونه زمینی هستند.
رئیس سندیکای روزنامه‌نگاران پاراگوئه همچنین درباره تصویری که از مطبوعات ایران در ذهن دارد، تاکید کرد: بیشتر شناخت من از فرهنگ ایران به سینمای آن برمی‌گردد؛ آن بخش از سینمای ایران که به زبان اسپانیولی دوبله شده و در اختیار مردم آمریکای لاتین قرار گرفته، با استقبال مردم این قاره مواجه شده ولی متاسفانه در همین زمینه هم کار جدی صورت نگرفته است.
وی افزود: منظور من این است که هنوز تفاهم‌نامه‌ای برای همکاری میان سینماگران دو کشور ایران و پاراگوئه امضا نشده است.
ساراته در پاسخ به این سوال خبرنگار مهر که آیا مطبوعات پاراگوئه در پرداختن به سوژه‌های خبری خود با محدودیتی مواجه هستند، گفت: محدویت‌های عامی برای پرداختن به مسائل و رویدادها در کشور ما وجود ندارد ولی در جاهایی که درگیریهایی صورت می‌گیرد، رسانه‌ها نباید وارد شوند. مثلاً در بحث انتقاد از شرکت‌های چندملیتی، اگر رسانه‌ها بخواهند آنها را به چالش بکشند، این یک نوع محدودیت است.
رئیس سندیکای روزنامه‌نگاران پاراگوئه با ذکر مثالی به توضیح این نکته پرداخت و افزود: پاراگوئه سومین تولیدکننده بزرگ سویا در جهان است اما یک شرکت چندملیتی به نام «کارخیل» آب اصلی شهر «آسونسیون» (پایتخت پاراگوئه) را با ضایعات کارخانه‌اش آلوده می‌کند.
وی ادامه داد: این سوژه برای رسانه‌ها بسیار مهم بود ولی ما حق نداشتیم به این موضوع بپردازیم و این شرکت را به چالش بکشیم.
خورخه ساراته تاکید کرد: ما در سندیکای خودمان مجموعه‌ای به نام EA تشکیل داده‌ایم که الان رادیو و سایت آن فعال است و به زودی تلویزیون آن هم راه‌اندازی خواهد شد. این مجموعه می‌کوشد صدای مردم را به جهان برساند و در عین حال مشکلاتی را که خبرنگاران پاراگوئه دارند، منعکس کند.