به گزارش خبرنگار مهر مراسم اختتامیه ششمین جشنواره ادبی قند پارسی عصر روز چهارشنبه 11 اسفند با حضور جمعی از ادیبان ایرانی و افغانی در تالار سوره حوزه هنری برگزار شد.
در این مراسم، علی معلم دامغانی رئیس فرهنگستان هنر در سخنانی با اشاره به اینکه میزبان اصلی این جشنواره نه ایران که افغانستان است، گفت: آنچه بر دلم می‌گذرد، اگر در عالم واقع اتفاق می‌افتاد نه در کابل به من خوش آمد می‌گفتند نه در تهران به شما. شما میزبان سرزمینی هستید که بر حسب فرهنگ متعلق به خود شماست.
معلم در ادامه افغانستان را وارث حماسه‌های زبان بهشتی فارسی نامید و گفت: امروز اگر چه در این سرزمین به شیوه عراق عجم سخن گفته می‌شود، اما چه به شیوه عرب و چه به شیوه عجم سخن بگوییم نکته در این است که این خاک متعلق به ماست. بگذار سیاسیون خوش باشند که بین ما و بلخ و بخارا و کابل و سمرقند فاصله بسیار است.
رئیس فرهنگستان هنر ادامه داد: وقتی در این سال‌ها نام مولانا برمی‌خیزد کسی می‌گوید که این مولانای بلخ است؛ چون در اینجا متولد شده. دیگری می‌گوید او مولانای نیشابوریان است که هرچه دارد از کرامت پیر نیشابور است. دیگری نیز او را مولانای قونیه یا دمشق می‌داند، اما مولانا در واقع متعلق به همه آنهاست؛ چرا که در فرهنگ، دیواری نداریم. وقتی می‌گویند که غزنه شهر اول جهان اسلام در سال جاری است. ما آنچنان شاد می‌شویم که بگویند اصفهان یا همدان یا قونیه یا حتی دمشق شهر اول هستند.
معلم در ادامه سخنرانی خود با اشاره به شعر جوان ایران در سال‌های اخیر گفت: آنچه به عنوان شعر در سال‌های اخیر می‌بایست پدیدار بیاید، در جهان پدید آمده است و ما نیز با آن ستیز نداریم. آنقدر که گذشتگان درباره شعر حق دارند، جدیدان هم حق دارند منتهی تا اندازه‌ای که شناسنامه کهن خود را فراموش نکنند.
وی تاکید کرد: ممکن است ما در سرزمین‌های پارسی گوی مدعی صنعت و ثروت و مسائلی مانند آن نباشیم، اما در فرهنگ هنوز هم فریادمان بلندترین فریاد است و لذا باید آن باشیم و شویم که لایق ماست و این نیاز به مدیریت صحیح دارد.
رئیس فرهنگستان هنر خطاب به شاعران و نویسندگان افغانی حاضر در مجلس گفت: انتظاری که ما داریم آن است که زبان دری در افغانستان به مصیبتی که زبان فارسی تاجیکستان به آن مبتلا شد، دچار نشود. روح شعر شما باید حماسی باشد. این روزها فتنه‌های آخر الزمانی دامن همه ما را گرفته است و دشمنان ما به هر بهانه به تاراج خانه‌های ما می‌آیند و شعر باید آنها را بازگرداند.
معلم همچنین گفت: باید صبور باشیم تا قوت یابیم و متحد شویم تا همگان بفهمند که افغانستان نه سرزمین پنجشیر که سرزمین شیران است.