میشل ستبون؛ عکاس بین‌المللی فرانسوی و یکی از داوران جایزه جهانی بیداری که در ایران است، در سخنرانی که عصر روز گذشته در موزه امام علی(ع) داشت، گفت: من کارم را با عکاسی در ایران شروع کردم و آن هم در دهه 70 و 80 میلادی بود یعنی همزمان با انقلاب اسلامی ایران. دوران زیادی را در ایران گذراندم و اتفاقا در روز 11 سپتامبر در پایین برج بودم و این یعنی تلسکوپ تاریخ.
وی که صحبت‌های خود را با نمایش عکس همراه کرده بود، ادامه داد: من در 17 شهریور و نیز بسیاری از حوادث مهم انقلاب اسلامی ایران حضور داشتم و عکس‌های من برای اولین بار در دستان مردم ایران قرار گرفت. وی فتوژورنالیسم را تولید عکس برای یک رسانه توصیف و تعریف کرد و گفت: به خاطر این تعریف عکاسی خبری یک عکاس باید بدون اغراق و واقعیت‌نگار باشد.
وی در مورد جایزه جهانی بیداری توضیح داد: کیفیت کارهای این جشنواره در سطح آثاری است که در اروپا و آمریکا یا دیگر نقاط دنیا به نمایش در می‌آید؛ اگر اطلاع‌رسانی قوی‌تر می‌بود، شاهد حضور بیشتر و پررنگ‌تر عکاسان سراسر دنیا هم می‌بودیم. من حتماً به زودی در معتبرترین سایت جهانی عکاسی مقاله‌ای منتشر خواهم کرد و از این طریق به تمام عکاسان دنیا اطلاع می‌دهم که خودشان را برای دوره‌ها بعدی این جشنواره آماده کنند تا افراد بیشتری با این جایزه آشنا شوند.
ستبون ادامه داد: در کیفیت عکس‌های ایرانی‌ها همین بس که جایزه بزرگ این بخش به یک عکاس ایرانی تعلق گرفت. کیفیت این عکس فوق‌العاده‌بود و عکاس، نگاهی مدرن به جنگ داشت و دیدگاه یک ایرانی را نسبت به یک اتفاق جهانی نشان می‌دهد. نکته جالب آنکه جایزه دوم را یک آمریکایی کسب کرد که به موضوع وال استریت پرداخته بود. این دو برنده در کنار هم، گویای تمام چیزی است که در این فستیوال رخ داده است؛ البته این رسالت جشنواره‌هاست که دو موضوعی را که ظاهراً هیچ ربطی به هم ندارند اما در واقع همانند یکدیگر هستند، در کنار هم به نمایش درآورند.
این عکاس بین‌المللی در مورد رقابت بین هنرمندان ایرانی و عکاسان مطرح دنیا در جوایز و جشنواره‌هایی مانند جایزه جهانی بیداری توضیح داد: همین رقابت است که کیفیت را ارتقا می‌دهد. در چنین جشنواره‌هایی است که می‌توانیم شاهد تنوع زیاد در حوزه شرکت‌کنندگان و آثار باشیم و ببینیم که ملیت، بی‌معنا شده و همه با زبان هنر با یکدیگر صحبت می‌کنند.
وی ادامه داد: به علاوه این جنبه از موضوع را هم ببینید که عکاسانی که هم اکنون در آژانس‌های مطرح عکاسی کار می‌کنند و به این سطح رسیده‌اند، روزی از صفر شروع کردند و در همین چهارچوب‌های رقابتی قرار گرفتند و این رویدادها باعث شده تلاش کنند و به سطح بالایی از عکاسی برسند. بنابراین باید چنین رقابت‌هایی وجود داشته باشد تا عکاسانی که تجربه کم‌تری دارند، ارتقا پیدا کنند. شخصاً وقتی برای پوشش رویدادهای خبری انقلاب ایران به کشور شما آمدم، جوان بودم اما به مرور زمان با دیدن کارهای متفاوت دیگران، متوجه نقاط ضعف کارهایم شدم و عکس‌هایم بهتر شد.
ستبون در پایان گفت: به هر حال وقتی یک کار را آغاز می‌کنیم، علاقه‌مندی و انگیزه‌ای ایجاد کرده‌ایم که تداوم پیدا کند؛ اگر موضوعی جذابیت داشت که ادامه پیدا خواهد کرد و اگر نباشد، تمام می‌شود.