سعید ابراهیمی پور، بهره بردار آب انبار شادقلی خان به خبرنگار مهر گفت: آب انبار شادقلی خان که سال 84 به شماره 12545 در فهرست میراث فرهنگی ایران قرار گرفت در زمان واگذاری با 80 درصد تخریب کامل رو به رو بود که به صورت سرقفلی با تعامل با اداره اوقاف و میراث فرهنگی به عنوان ناظر، عملیات مرمت و احیای آن را به مدت سه سال انجام دادیم تا اینکه به صورت یک مجموعه گردشگری و پذیرایی درآمد.
وی گفت: برخی از اماکن سنتی تنها این قابلیت را دارند که مردم در آنجا قلیان کشیده و غذایی بخورند اما بخشی از این آب انبار به شربت خانه تبدیل شده است تا با بقیه مراکز ستی و پذیرایی متفاوت باشد.
ابراهیمی پور بیان کرد: تا به حال در ایران شربت خانه نداشته ایم به جز اینکه در دوره صفویه یک فضایی مانند عطاری وجود داشت که انواع و اقسام دمنوش ها و شربت ها به مراجعه کنندگان داده می شد که منحصرا برای ایرانیان بود.
وی با بیان اینکه با راه اندازی شرب خانه به دنبال فرهنگسازی در استفاده از مواد خوراکی ایرانی هستیم تصریح کرد: فکر اجرای این طرح از آنجا بود که در کافی شاپ نشسته بودم و منوی آن را که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی نداشت را نگاه کردم و به این نتیجه رسیدم که ما در ایران انواع و اقسام دمنوش ها را داریم اما هیچ فضایی وجود ندارد که آنها را برای مردم سرو کنیم به همین دلیل فرهنگ غذایی ما نیز تغییر کرده است به نحوی که بیگانگان به عنوان مثال شربت سکنجبین را از ما گرفته اند و به جای آن نوشابه به خوردمان می دهند و یا شربت های آرامش دهنده را گرفته و قرص های روان گردان تحویلمان داده اند.
ابراهیمی پور بیان کرد: بخش دیگر آب انبار شادقلی خان، عکسخانه است که گردشگران با لباس های محلی استانهای مختلف کشور و در فضایی کاملا سنتی در آن عکس یادگاری می گیرند. بازارچه صنایع دستی، سفره خانه و چایخانه و مخزن آب انبار که شاید در آینده نزدیک به نمایشگاه عکس تغییر کاربری دهد، از دیگر بخشهای این آب انبار تاریخی است.