نسل کشی بوسنی به دو نسل کشی توسط نیروهای صرب در سربرنیتسا در سال ۱۹۹۵ و پاکسازی قومی که در سراسر بوسنی توسط ارتش صرب در طول جنگ ۱۹۹۲-۱۹۹۵ انجام گرفته است، اشاره دارد.
در پایان دهه ۱۹۹۰ این کشتار از سوی سازمان ملل، نسل کشی نامیده شد. از جمله قطعنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل و سه حکم پیاپی در دادگاه‌های آلمان به نسل کشی بودن این کشتار حکم دادند. همچنین در سال ۲۰۰۵ کنگره امریکا با تصویب قطعنامه‌ای اعلام کرد که سیاستهای صرب در تجاوز و پاکسازی قومی بوسنی شرایط نسل کشی را دارا است.
چنین فاجعه ای در اروپا، از زمان پایان جنگ جهانی دوم، بی سابقه است. هنوز بررسی تاریخی و حقوقی کشتار سربرنیتسا ادامه دارد و پرسش های بسیاری بی پاسخ مانده اند.
در ۱۱ ژوئیه ۱۹۹۵ نیروهای مسلح صرب وارد شهر سربرنیتسا (در بوسنی و هرزگوین امروزی) شدند. سازمان ملل پیشتر این منطقه را زیر پوشش امنیتی خود قرار داده بود. سربازان صرب بیش از ۸ هزار نفر از مسلمانان را، از نوجوان ۱۲ ساله گرفته تا پیرمرد ۸۰ ساله، جدا کردند و به قتل رساندند.
در جنگ بوسنی نیروهای حافظ صلح سازمان ملل که جمعیتی ۴۰ هزار نفره از مسلمانان، امیدشان به پوشش امنیتی آنان بود، هیچ اقدامی نکردند تا مانع از این کشتار بزرگ شوند.
حد فاصل صربستان و بوسنی رود درینا است. در سالهای اخیر در دره درینا از ۲۷۵ گورستان جمعی، اجساد ۸۳۷۲ نفر کشف شده است اما بسیاری از ساکنان منطقه که گم شده اند تا کنون اثری از آنان به دست نیامده است.
"رادوان کارادزیچ" رئیس جمهور سابق و رهبر صربهای بوسنی که حتی بعد از پایان جنگ نیز به فعالیت های سیاسی خود ادامه می داد، به عنوان تئوریسین جنایات سازمان یافته صربهای بوسنی علیه مسلمانان معرفی شده است.
در پنج روزی که نیروهای صرب، شهر سربرنیتسا را به تصرف خود درآورده بودند، دست کم ۷۵۰۰ مرد و پسر مسلمان به قتل رسیدند؛ این قتل عام، بی‌رحمانه ترین کشتاری است که از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون صورت گرفته است.
پس از پایان جنگ، راتکو ملادیچ ـ قصاب سربرنیتسا ـ در حالی که از حمایت آشکار اسلوبودان میلوسویچ برخوردار بود، به بلگراد بازگشت، تا این که در خرداد ماه سال گذشته در "لازارووی" صربستان دستگیر شد .