سکینه ناصری در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن تاکید بر اینکه عامل مهم صدور قطعنامه 598 عملیات های متعدد رزمندگان اسلام در خاک عراق بود، افزود: در 16 دی سال 1365 ایران حمله بزرگ خود را به جنوب بصره در قالب عملیات کربلای 5 آغاز کرد و فشارهای زیادی به دشمن وارد آورد.
وی تصریح کرد: دکوئیار، دبیر کل سازمان ملل متحد، متعاقب این عملیات از اعضاء دایمی شورای امنیت خواست که برای خاتمه جنگ با یکدیگر همکاری کنند که این امر با پاسخ مثبت سفرای این کشورها روبرو شد و پس از شروع مذاکرات اعضای شورا در مورد صدور قطعنامه به توافق رسیدند.
ناصری اظهار داشت: قطعنامه 598 یک مقدمه و ده بند است که در جلسه 2570 شورای امنیت با اتفاق آرا به تصویب رسید.
محقق تاریخ ایران تصریح کرد: جمهوری اسلامی ایران در 27 تیر سال 67 با ارسال نامه ای به خاویر پرز دکوئیار، دبیر کل سازمان ملل رسماً قطعنامه را پذیرفت و دکوئیار دبیر کل سازمان ملل روز دوشنبه اعلام کرد " ایران قطعنامه را بدون قید شرط پذیرفته است" و اظهار امیدواری کرد، تا 10 روز دیگر آتش بس برقرار شود.
وی اضافه کرد: خبر پخش پذیرش قطعنامه از سوی ایران از طریق رادیو در ساعت دو بعد از ظهر بیست و هفتم تیر، سال 67 باعث ناراحتی برخی از مردم ایران شد.
ناصری، با بیان اینکه پیام امام راحل(ره) که از عشق فروزان ایشان به ملت شهید پرور ایران مایه می گرفت موجب التیام مردم به ویژه رزمندگان اسلام شد، افزود: ایشان فرمودند: "قبول قطعنامه که حقیقتاً مسئله بسیار تلخ و ناگوار برای همه و خصوصاً برای من بود این است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجرای آن می دیدم ولی به واسطه حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلاً خودداری می کنم و به امید خدا در آینده روشن خواهد شد و با توجه به نظر تمامی کارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای کشور که من به تعهد و دلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت و در مقطع کنونی آن را به مصلحت انقلاب و نظام می دانم".
وی اظهار داشت: تغییر استراتژی حمایت مستقیم از صدام، تحت پوشش حفظ صلح و امنیت بین المللی در خلیج فارس، معرفی صدام به عنوان چهره صلح طلب در محافل بین المللی، کاربرد وسیع سلاح های شیمیایی و میکروبی توسط عراق، تهدیدات بین المللی، سلب دفاع مشروع از ایران، تغییر روند تحولات در جبهه های نبرد و تحریم تسلیحاتی ایرانی از جمله دلایل پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران است.
ناصری گفت: برخی از تحلیلگران و کارشناسان مسائل سیاسی و نظامی، نگاهی مثبت به قطعنامه 598 داشته و آن را برخواسته از اعتقاد شورای امنیت دانسته اند و دلایل خود را دارند.
این محقق تاریخ ایران اضافه کرد: اما گروه دیگری از تحلیلگران مسائل سیاسی به قطعنامه 598 نگاه منفی نداشته و اظهار می دارند اگر قطعنامه 598 پیام صلح آور عادلانه و شرافتمندانه بود چرا امام راحل(ره) پذیرش آن را به منزله جام زهر دانسته! و گفته اند "قبول این مسئله برای من از هر زهر هم کشنده تر است، اما راضی به رضای خدایم و برای رضایت او این جرعه را می نوشم".
وی اظهار داشت: اما از آن جهت قبول قطعنامه 598 برای امام راحل (ره) از زهر کشنده تر بود که پس از چند سال دفاع قهرمانانه و تقدیم صدها هزار شهید و جانباز که ملت ایران سعی داشت این متجاوز را سر جای خود بنشاند مشاهده کرد که ابر قدرت ها به ویژه آمریکا با شعار "دموکراسی وحقوق بشر" و سوء استفاده از قوانین بین المللی برای نجات یک متجاوز متفقاً به میدان آمدند و با تبلیغات دروغین شعار صلح طلبی را سر می دهند.
ناصری اضافه کرد: فراتر از این درد امام راحل(ره) ناشی از سرنوشت جوامع بشری است که به دست مشتی عوام فریب بی رحم و بی اعتماد به حقوق انسانی گرفتار آمده اند و ملت مظلوم ایران را که برای صلحی عادلانه مبارزه می کند، متجاوز می خوانند.