به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دفتر کمیسیون حقوق بشر اسلامی لندن، با توجه به تحریم اقتصادی مسلمانان روهینگیا توسط دولت و احزاب سیاسی میانمار، این اقلیت تحت ظلم به کمکهای انساندوستانه فوری نیاز دارند.
کمیسیون حقوق بشر اسلامی با انتشار گزارشی درباره اقدامات ضدانسانی انجام شده توسط نهادهای سیاسی و دولتی میانمار علیه مسلمانان، خواستار ارسال کمکهای انساندوستانه برای این اقلیت میانماری شد.
طبق اطلاعاتی که از وضعیت مسلمانان میانمار به دست آمده به تازگی مقامات زندان "بوتهیداونگ" اقدام به دفن 43 زندانی مسلمان که به دلیل شکنجه و گرسنگی جان باخته اند، در یک گور دستجمعی در نزدیکی این زندان کرده اند.
گزارشها حاکی است در حال حاضر دست کم 500 نفر از مسلمانان روهینگیا در این زندان و "مائونگ داو" دیگر زندان بزرگ ایالتی نگهداری می شوند و مقامات زندان با شکنجه و بدون دادن آب و غذا به زندانیان در حال از بین بردن آنان هستند.
همچنین با وجود فروکش کردن درگیری ها در برخی روستاهای ایالت راخین، مسلمانان روهینگیا تحت محاصره قرار داشته و نمی توانند برای تهیه مایحتاج زندگی از خانه خارج شوند، این مسئله باعث مرگ شمار زیادی از ساکنان این روستاها بر اثر گرسنگی و بیماری شده است.
این در حالی است که برخی احزاب میانمار فروش هر گونه کالا به مسلمانان را ممنوع کرده اند و گزارشهای موثقی نیز از دستور دولت میانمار مبنی بر ممنوعیت فروش غذا و کالا به ساکنان مسلمان شهر آراکان رسیده است. بر این اساس کسانی که اقدام به فروش مواد غذایی به مسلمانان کنند مورد مجازات قرار می گیرند.
دولت میانمار همچنین طی روزهای گذشته شمار زیادی از ساکنان مناطق مسلمان نشین به ویژه علمای دینی را به بهانه دعوت از آنان برای مذاکره، دستگیر و به مکانهای نامعلومی منتقل کرده است.
از سوی دیگر بسیاری از بازداشت شدگان در زندانهای پلیس کشته شده و حتی اجساد آنان به خانواده هایشان تحویل داده نشده است. مسلمانان همچنین از روز بیست و یکم جولای از حضور در مساجد منع شده و تعداد 9 مسجد آنان نیز به اشغال گارد ویژه مرزی میانمار درآمده است.
گفتنی است "آئونگ سان سوکی" رهبر مخالفان دولت نظامی میانمار روز چهارشنبه در نخستین سخنرانی پارلمانی خود از حقوق اقلیتها در این کشور حمایت کرد، اما بدون کوچکترین اشاره ای به نسل کشی مسلمانان در میانمار و وضعیت اسفبار آنان تاکید کرد پایان تبعیض و بدرفتاری با اقلیتها در ایالتهای چین، کاچین، شان و راخین نیازمند چیزی بیش از تاکید بر زبان و فرهنگ آنان است.