مدیر شبکه تازه تأسیس "پویا" رویکرد رقابتی شبکه‌های گوناگون به انیمیشن پس از راه‌اندازی این شبکه را طبیعی و براساس نیاز مخاطب دانست و تکرار کارتون‌های قدیمی را هم لذتبخش و دارای نوستالژی معرفی کرد.

حسین ساری مدیر شبکه پویا درباره علت رقابت‌های درون سازمانی و پررنگ شدن عملکرد تمام شبکه‌ها در زمینه انیمیشن پس از راه‌اندازی شبکه پویا، به خبرنگار مهر گفت: یک بعد این ماجرا به رقابت مربوط است. اما من فکر می‌کنم چنین نیازی در تلویزیون حس می‌شد و ما قطعا به مرور در این زمینه به یک تعادل دست خواهیم یافت. از طرفی ما در ایام تابستان به سر می‌بریم و شبکه‌ها سعی می‌کنند برنامه‌ریزی بیشتری برای کودکان داشته باشند و اکنون بسیاری از شبکه‌ها چنین رویه‌ای دارند.

وی درباره اینکه آیا این موضوع باعث نمی‌شود فعالیت شبکه انیمیشن شبیه شبکه نمایش باشد و صرفا تکرار آثار دیگر شبکه‌ها را روی آنتن بفرستد، گفت: شبکه مورد اشاره شما یک شبکه تأمینی است و بر اساس تعریف آن اشکالی ندارد که شاهد بازپخش برخی آثار باشیم. این اشکال محسوب نمی‌شود. چرا که ممکن نیست شبکه‌ای چون نمایش یا آی‌فیلم تمام آثارشان تولیدی باشد.

مدیر مرکز پویانمایی صبا با بیان اینکه در تمام دنیا نمی‌توانیم شبکه‌ای پیدا کنیم که 24 ساعت برنامه آن غیرتکراری باشد، اظهار کرد: مخاطب نیز شبانه‌روز پای تلویزیون نیست و طبق برنامه‌ریزی و ساعت بیکاری خود مخاطب شبکه‌های مختلف می‌شود.

ساری درباره عملکرد شبکه پویا گفت: مسلما در شبکه ما نیز تکرار وجود دارد. با این حال تلاش می‌کنیم ملال‌آوری این تکرار کم‌تر باشد. تکرار دو معنا دارد؛ یکی بازپخش برنامه‌های روز و یکی تکرار برنامه‌های سنوات گذشته. ما بسیاری از برنامه‌های انیمیشن و کارتون گذشته را داریم که بازپخششان برای مخاطبان آن زمان که امروز بزرگ شده‌اند بسیار جذاب است.

وی ادامه داد: این را هم در نظر داشته باشید که این کارتون‌ها برای مخاطب امروز هم تکراری نیست و اگر برای مثال "مدرسه موش‌ها" که 20 سال پیش پخش شده را دوباره روی آنتن بفرستیم مخاطب کودک امروز تا به حال آن را ندیده است و برای او پخش اول محسوب می‌شود.

مدیر شبکه پویا در پایان گفت: اصولا جنس کارهای کودک و نوجوان و انیمیشن این نوستالژی را ایجاد می‌کند و تکرار آن‌ها هم جذابیت دارد. بنابراین تمامی شبکه‌های انیمیشن آثار دهه قبلشان را هم پخش می‌کنند اما در شبکه پویا همواره این را در نظر داریم که به مرز ملال نرسیم.