به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام مهدی عرب‌پور اظهارداشت: ناپایداری و سست عنصری یارانی که در لحظه‌های سخت عقب می نشستند و تنهایش می گذاشتند سینه صبور علی(ع) را می فشرد تا آنجا که در آغوش کشیدن مرگ را از هر چیز دیگری خوش تر می داشت.
وی گفت: حضرت علی(ع) در دوران زندگی پر تلاطم و پرفراز نشیب اش، همواره به شهادت می اندیشید و آنچه از آن نیرو می گرفت و جانش را سیراب می ساخت، امید به کشته شدن در راه خدا بود.
حجت الاسلام عرب‌پور با اشاره به کلامی از حضرت علی(ع) بیان داشت: امیرالمؤمنین می فرماید:«به خدا سوگند که اگر این امید نبود که در یکی از دیدارهای سخت که با دشمن در پیش است شهادت را بهره برم، اسب خویش زین می نهادم و از میان شما برای همیشه کوچ می کردم و دیگر تا آن زمان که نسیمی از شمال یا جنوب بوزد شما را طلب نمی کردم».
وی اضافه کرد: شگفتی این است که پس از فرود آمدن تیغِ حق ستیز ابن ملجم، فرشته وحی در حالی که علی(ع) هنوز از عالم خاک عروج نکرده بود، شهادت او را اعلام داشت و آه و ناله فرشتگان در آسمان ها بلند شد .
این مسئول بابیان این نکته که مسئولیت ما و جامعه شیعی و علوی ما، قرار گرفتن در سمت وسویی است که به علی (ع) منتهی می شود، ادامه داد: علاج بیماری‌های اساسی جامعه اسلامی از طریق زهد علوی میسر می‌شود.
وی ابرازداشت: اگر چه اکثریت مردم زمان امیرالمؤمنین کسانی بودند که از لذت‌های دنیا محروم بودند، اما امیرالمؤمنین همچنان بر زهد تأکید می کرد و خطابش در این تأکید با متمکنین و ثروتمندان جامعه بود.
عرب‌پور بیان داشت: امروز هم اکثریت مردم ما از یک سری امکانات اولیه زندگی محرومند، اما برخورداران از امتیازات دنیا، همچنان هم مورد خطاب کلام مولا علی (ع) می باشند و کسانی که مسئولیت دولتی دارند،بار مسئولیتشان سنگین تر است.