به گزارش خبرنگار مهر، ماه رمضان دیگری سپری شد و عید سعید فطر رسید. عیدی که روز جشن مومنانی است که در ماه رمضان خالصانه تمرین بندگی کردند و امروز پروردگار آنان را پاداش اعطا می کند.
ماه رمضان، ماه تمرین خوبی ها بود، ماهی که در آن کمتر به گناه فکر کردیم و عادات خوبی در جامعه رواج داشت. در این ماه بیشتر به کارهایمان فکر کردیم، بیشتر به یاد خدا بودیم و به دستوراتش عمل کردیم، بیشتر به فکر همنوع خود بودیم و عاشقانه به کمک افرادی رفتیم که سختی روزگار را حس می کردند.
در این ماه یادمان آمد که قرآن دستور زندگی است و باید بیشتر به کلام الهی توجه داشته باشیم، یادمان آمد دروغ نگوییم و حسادت را کنار گذاشتیم، یادمان آمد قدر نعمتهای الهی را بیشتر بدانیم و آنگونه زندگی کنیم که پروردگار می پسندد.
در این ماه قرآن بر سر گرفتیم، تا نشان دهیم خداوند حرف اول و آخر را می زند، در شبهای قدر، تقدریمان را رقم زدیم و خالصانه از خداوند خواستیم کوتاهی های ما را ببخشد.
در رمضان علی را یاد کردیم تا بدانیم اسوه جوانمردی و شجاعت کیست، تا بفهمیم احساس مسئولیت را و بدانیم که چگونه خدمت کنیم به خلق خدا و بدانیم که چطور در مقابل بیت المال حساس باشیم.
رمضان در میلاد حسن به ما کرامت و بخشش آموخت و در وفات خدیجه فداکاری در راه دین کامل را.
سحرگاهان به نماز ایستادیم و العفو گویان از باری تعالی خواستیم تا دوری از عذاب و رحمت را نصیب ما گرداند. هنگام افطار خواسته ما مورد قبول واقع شدن کارهای نیکمان از سوی پروردگار بود.
در این ماه مساجد را پر کردیم و جلوه ای از اتحاد امت اسلام را در نمازهای جماعتمان نشان دادیم و به دنیا گفتیم که در کنار هم خواهیم بود تا چشمانمان به نور منجی روشن شود.
در جمعه آخر علیه شیاطین روزگار فریاد زدیم، علیه سفاکانی که تنها منطق زور و گلوله را می فهمند. فریاد زدیم تا بدانند هیچ گاه از عشق الهی کوتاه نخواهیم آمد و روزی نماز را در محل به معراج رفتن آخرین پیامبر اقامه خواهیم کرد.
عادات بسیار نیکویی در زندگی ما جاری شد و این روزهای آخر آرزو کردیم که ای کاش تمامی سال رمضان باشد و در نهایت نیز گفتیم "عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت، صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت".
در روز فطر شیرینی کارهای نیکمان را چشیدیم، اما ای کاش تمام این خوبی ها فقط در رمضان باقی نماند و تا رمضان دیگر عمرمان همچنان رمضانی زندگی کنیم.