به گزارش خبرنگار مهر، علی اسدی یکشنبه عصر در جمع خبرنگاران گفت: در کاوشهای انجام شده لایه های فوقانی کارگاه که به منظور ساماندهی آب راههای تخت جمشید انجام شده دو هزار قطعه سنگ شاخص و نقش دار مربوطه به کاخ های تخت جمشید از جمله صد ستون کشف شد.
وی اظهار داشت: قطعات کشف شده از زمان کاوشهای تخت جمشید در یک صد سال گذشته در ضلع جنوبی تخت گاه قرار داشتند که برخی از آنها در مرمت بخشهای از پایه ستون ها، سر ستون ها و جرز کاخهای تخت گاه مورد استفاده قرار می گیرند.
وی تصریح کرد: سفالهای دوره هخامنشی، سر پیکان های این دوره، قطعات و ظروف سنگی و برخی اشیا کوچک نیز از دیگر آثار کشف شده در حفاریها هستند که اغلب آنها از لحاظ مواد و نشانه ها دارای ویژگی های دوره هخامنشی هستند.
سرپرست گروه باستان شناسی تخت جمشید در خصوص وجود شبکه فاضلاب در این مکان نیز بیان داشت: فاضلاب به شکل مشخص در تخت جمشید وجود نداشته و بیشتر آب باران به داخل کانالها هدایت می شده است.
اسدی ادامه داد:در بسیاری از کاخ ها نیز ناودانهای سفالی آب را به داخل کانالهای زیرزمینی هدایت می کردند و نهایتا این آب ها به صورت شبکه به هم پیوسته توسط کانال ها به ضلع جنوب شرقی تختگاه و محل خروجی کانالها هدایت می شدند.
وی اضافه کرد: براساس بعضی نظریه ها این احتمال نیز وجود دارد که آب دائمی در کانالهای زیرزمینی جاری بوده باشد زیرا که کانال ها از سمت شمال نیز امتداد دارد ولی هنوز در این مکان کاوشی صورت نپذیرفته است.
سرپرست گروه باستان شناسی تخت جمشید افزود: طول کانال زیرزمینی تختگاه به طور مجموع بیش ازدوکیلومتر است که مطابق با ویژگیهای معماری هخامنشی ساخته شده ودر برخی بخش ها تا پنج تا شش متر نیز ارتفاع دارد.
اسدی یادآور شد: کانال های آبراه تخت جمشید با قیر طبیعی اندوده شده اند و بعد از ویرانی این مکان به تدریج با خاک و آوار دیواره های خشتی پر شدند که این وضعیت تا زمان کاوش های تخت جمشید ادامه داشته است.