به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از گاردین، با گذشت سی سال از قتل عام صبرا و شتیلا که در آن بیش از 1700 فلسطینی سلاخی شدند هنوز هم هیچ فرد یا مقام اسراییلی در این مورد محکوم و یا حتی محاکمه نشده است. کشتاری که حتی به نوشته یکی از نویسندگان اسراییلی به اندازه کشتار یوگسلاوها توسط ارتش نازی در جنگ جهانی دوم تکان دهنده و وحشیانه بود. صبرا و شتیلا یادآور خاطراتی است که در مجرمان آن هیچگاه به سزای اعمال خود نرسیدند.
خالد ابونور زمانیکه فالانژهای اسراییلی وارد صبرا و شتیلا شدند در اردوگاه حضور نداشت. وی که در آن زمان تنها یک نوجوان بود به کوه‌های اطراف اردوگاه رفته بود. وی با به یادآوردن آن حادثه می‌گوید که عمیقا سرخورده است چرا که تا کنون مجامع بین‌المللی هیچ اقدامی برای محاکمه مسببان این فاجعه انسانی انجام نداه‌اند و اگر چنانچه چنین محاکمه‌ای صورت گرفته بود دیگر فجایعی همچون کشتار سال 1986 در لبنان و حمله و محاصره و کشتار مردم غزه در سال 2007 اتفاق نمی‌افتاد.
در حالیکه بسیاری از روسای جمهور و نخست وزیران خود را برای حضور در مراسم 11 سپتامبر به منهتن رسانده‌اند، اما هیچ رهبر دولت غربی به خود جرات حضور در صبرا و شتیلا و مشاهده فجایع صورت گرفته در آنها را نداده است. حتی رهبران جهان عرب نیز به خود زحمت دیدار از این اردوگاه را نداده‌اند چرا که هیچ یک از آنها نمی‌خواهند اسراییلی‌ها و آمریکایی‌ها را از خود برنجانند.
طنز روزگار اینجاست که تنها دولتی که در خصوص کشتار صبرا و شتیلا کمیسیون تحقیق تشکیل داد دولت اسراییل بود. نکته جالب اینکه ارتش اسراییل قاتلان خود را به اردوگاه فرستاد و شاهد قتل عام فلسطینی‌ها بود. البته کمیسیون کاهان (Kahan Commission) آریل شارون وزیر دفاع این رژیم را مسئول این کشتار دانست که فالانژها را برای کشتن به اصطلاح تروریست‌ها به این دو اردوگاه فرستاد. هر چند شارون بعها به مقام نخست وزیری اسرایل نیز رسید. تروریست‌هایی که هیچگاه وجود خارجی نداشتند و تنها مردم غیر نظامی در آنجا حضور داشتند. دروغی که 21 سال پس از آن نیز بار دیگر در خصوص سلاح‌های کشتار جمعی عراق گفته شد.
اما من خود در سومین و در واقع آخرین روز این کشتار فجیع یعنی 18 سپتامبر 1982 وارد این دو اردگاه شدم. من در آنجا اجساد کودکان و زنانی را دیدم که پیش از کشته شدن مورد تجاوز مزدوران اسراییلی قرار گرفته بودند. در خصوص افرادی نیز که توسط فالانژها به اسارت گرفته شده بودند نیز باید گفت که پس از آن که این مزدوران از معاوضه آنها با گروگان‌های مسیحی ناامید شدند همگی به صورت دسته جمعی اعدام شدند.
در سال‌های گذشته بسیاری از حامیان اسراییل به من گفته‌اند که چرا به طور دائم از کشتار صبرا و شتیلا صحبت می‌کنم و مرا به ضد اسراییلی بودن متهم کرده‌اند. اما آیا من می‌توانم فجایعی را که با چشمان خود دیده‌ام فراموش کنم؟ ما باید به خاط داشته باشیم که همه ما مسئول پیگیری کشتار صبرا و شتیلا هستیم. هنوز هم قربانیان این فاجعه از به یاد آوردن فجایع آن سال واهمه دارند و تنها کسانی که دستور آن قتل عام را صادر کردند و یا مرتکب آن شدند مسئول آن فجایع نیستند و ما نیز به خاطر انفعال در پیگیری مقصریم.
به عبارت دیگر، آیا لبنان در قبال فالانژهای لبنانی مسئولیت ندارد، آیا اسراییل مسئول اقدامات فاجعه آمیز ارتش خود نیست؟ آیا دولت‌های غربی نباید مسئولیت اقدامات متحد خود یعنی اسراییل را بر عهده بگیرند؟ آیا اعراب نیز مسئول سیاست‌های آمریکا نیستند؟ در پایان باید گفت که در یک جامعه آزاد هر چند برخی ممکن است دچار خطا و اشتباه شوندآ اما همه اعضای جامعه در برابر آن مسئول هستند.
روزشمار کشتار صبرا و شتیلا
14 سپتامبر 1982
بشیر جماییل رییس جمهور مسیحی لبنان ترور می‌شود.
16 سپتامبر 1982
شبه نظامیان مسیحی لبنانی وارد اردوگاه‌های صبرا و شتیلا می‌شوند تا حملات تلافی جویانه‌ای را در انتقام از ترور رییس جمهور خود انجام دهند. در این حمله نیروهای ارتش اسراییل نیز از این شبه نظامیان حمایت کامل به عمل آوردند.
18 سپتامبر 1982
پس از سه روز تجاوز و کشتار وحشیانه، شبه نظامیان فالانژ با کشتن 1700 فلسطینی اردوگاه را ترک می‌کنند.