به گزارش خبرنگار مهر، جاسوسی حسین یزدی برای ساواک، بی‌شک یکی از نکته‌های مبهم و ناگشوده تاریخ حزب توده در ایران است. اگرچه در میان خاطرات رهبران و کادرهای این حزب اشاراتی کلی و گذرا به این ماجرا دیده می‌شود، اما همین اشارات کلی نیز چنان آغشته به ناراستی‌های مصالح حزبی و منافع فراکسیونی شده‌اند که کمک چندانی به شناخت چند و چون حقیقت ماجرا نمی‌کنند.
حسین و فریدون یزدی، فرزندان مرتضی یزدی، یکی از اعضای گروه 53 نفر و از مؤسسان حزب توده ایران هستند. این دو در سال‌های 1954 و 1955 برای تحصیل به آلمان شرقی اعزام شدند و در شهرهای درسدن و برلن شرقی به دانشگاه رفتند.
حسین از همان آغاز ورود رهبری حزب توده به آلمان شرقی، به پشتوانه وجهه پدرش مورد اطمینان رهبری حزب قرار گرفت و مترجم و همراه رضا رادمنش دبیر اول حزب توده ایران شد. حسین به گفته خود، از همان زمان همکاری خود را با ساواک آغاز کرد. او ساواک را از تمام فعل و انفعالات داخل حزب آگاه ساخت و همچنین از نامه‌های سری حزب عکسبرداری می‌کرد و آ‌ن‌ها را همراه با نشانی فرستندگان، به مرکز سازمان امنیت ایران در شهر کلن آلمان غربی ارسال می‌کرد.
حسین و فریدون یزدی به دنبال دستبرد به گاوصندوق منزل رادمنش در اکتبر 1961 دستگیر شدند و هر کدام سال‌ها در زندان‌های آلمان شرقی به سر بردند. کتاب «جاسوسی در حزب» در نتیجه مطالعه هزاران صفحه از پرونده‌های مربوط به این ماجرا در آرشیو سازمان امنیت آلمان شرقی (اشتازی) و همچنین گفتگوی مستقیم با حسین و فریدون یزدی به همت قاسم نورمحمدی تولید شده است.
این کتاب به تازگی با 348 صفحه مصور و قیمت 12 هزار تومان در مدتی کمتر از یک سال، توسط موسسه انتشارات جهان کتاب به چاپ سوم رسیده است.