مهرداد خوشبخت فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینمای ایران که در این دوره از جشنواره فیلم مقاومت به‌عنوان برگزیده قلم طلایی در بخش سینمایی شناخته شد، ضمن بیان این مطلب درباره حضور این فیلمنامه سینمایی در جشنواره به خبرنگار مهر، گفت: فیلمنامه "یادگاری" به طور کامل نوشته شده بود و به خاطر مقررات جشنواره مقاومت یک خلاصه پانزده صفحه‌ای از آن نوشتم و به دفتر جشنواره ارائه دادم و در نهایت برای حضور در بخش سینمایی قلم طلایی پذیرفته شد.
وی در ادامه با اشاره به داستان این فیلمنامه گفت: "یادگاری" قصه یک خانواده است که به دلیل شروع جنگ تحمیلی از هم جدا می‌افتند و این جدائی بیست سال طول می‌کشد. در واقع داستان از شروع جنگ تحمیلی تعریف می‌شود و تا اشغال عراق توسط آمریکائی‌ها را در بر دارد.
خوشبخت درباره تحقیقات انجام شده بر روی این فیلمنامه گفت: برای فیلمنامه "یادگاری" تحقیقات زیادی انجام دادم و چون خودم بچه آبادان هستم توانستم با خانواده‌هایی که می‌شناختم مصاحبه کنم و از ایرانی‌های مقیم عراق و عراقی‌های مقیم ایران و خیلی از اشخاص دیگری که درگیر ماجراهای اول جنگ بودند اطلاعات خوبی به دست بیاورم که منجر به نوشتن فیلمنامه "یادگاری" شد.
وی در ادامه صحبت‌های خود به جذابیت‌های این فیلمنامه برای ساخت اشاره کرد و گفت: جذابیت ایده این فیلمنامه برای من و همچنین دیگرانی که آن را مطالعه کرده‌اند، زاویه دید جدیدی است که برای تعریف داستان انتخاب شده‌است و همین زاویه دید جدید آن را به قول دوستان بکر کرده‌است.
این فیلمساز در ادامه افزود: پس از مراسم اهداء جوایز این استادان را ملاقات کردم و با آنها صحبت کردم. آقای دکتر کریمی معتقد بودند که سینمای دفاع مقدس به خون تازه‌ای نیاز دارد و این فیلمنامه می‌تواند جان تازه‌ای به این سینما ببخشد چرا که تا به حال این زاویه دید و نوع قصه گویی در سینمای دفاع مقدس تجربه نشده است. آقای قاسمعلی هم می‌گفتند معمولا در فیلمنامه‌های سینمای ما قصه ظرفیت پر کردن تایم یک فیلم سینمایی را ندارد اما فیلمنامه "یادگاری" پر از قصه‌های جذاب و روابط انسانی ناب و تاثیرگذار است.
انتقاد از رفتار متناقض مدیران در قبال سینمای دفاع مقدس
خوشبخت در ادامه با اشاره به رفتار متناقض مدیران سینمایی در مواجه با سینمای دفاع مقدس گفت: نکته جالب این است که پیش از این، هرجا که فیلمنامه را ارائه می‌کردم همه مدیران و شوراها مخالف آن بودند و حاضر نبودند سرمایه‌گذاری کنند اما از شبی که فیلمنامه جایزه گرفت و مطرح شد مرتب پیشنهادات مختلفی داشته‌ام که می‌خواهند سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده آن باشند این تناقض در مملکت ما همیشه برایم عجیب بوده و هنوز هم تکراری نشده و به آن عادت نکرده‌ام و حرص می‌خورم که مسئولان ما تا این اندازه متناقض‌گو هستند.
وی در ادامه متذکر شد: خوشبختانه داوران محترم که از پیشکسوتان حرفه‌ای سینما هستند با وجود سلیقه‌های مختلف به اتفاق آرا نظر مثبتی درباره فیلمنامه "یادگاری" داشتند و باعث افتخارم بود که تندیس را از دست این اساتید گرفتم. در این بین آقای صمدی در مراسم افتتاحیه و اهدای جوایز روی صحنه رفت و گفت که فیلمنامه‌هایی که به داوران داده بودند نام نویسنده نداشتند و ایشان پس از مطالعه آن مشتاق ساخت آن شدند و بعد از اعلام رای خود متوجه می‌شوند که نویسنده فیلمنامه، بنده بوده‌ام، بعد از مراسم به ایشان عرض کردم باعث افتخار من است که یک کارگردان صاحب نام اینگونه ابراز تمایل می‌کند نسبت به ساخت فیلمنامه داشته باشد.
این کارگردان سینما و تلویزیون در ادامه صحبت‌های خود افزود: عدم اعلام اسامی نویسندگان به داوران اقدام خوبی بود. چراکه باعث شد فیلمنامه‌ها عادلانه بررسی شوند و آفرین به آقای خزاعی، درخشان و لشکری‌پور و دیگر عزیزانی که این جشنواره را به خوبی و منظم و آبرومند برگزار کردند.
خوشبخت درباره مدت زمان ساخت این فیلمنامه گفت: یکی از دوستان حرفه‌ای حاضر در جشنواره می‌گفت حیف که سینمای ما سقف صد دقیقه را در اکران می‌پذیرد و گرنه فیلمنامه "یادگاری" می‌توانست ساخته شود و فیلمی شود سه ساعته، یادآور دکتر ژیواگو با همه روابط انسانی و باورپذیر که خیلی از موقعیت‌هایش تا به حال در سینمای ما ناگفته مانده است و این حرف‌ها مرا خوشحال می‌کند و انرژی دوباره‌ای می‌دهد که باطری‌هایم را شارژ کنم و برای بار چندم کفش‌های آهنین را پا کنم و راه بیفتم دنبال پیگیری ساخت یادگاری هر چند که می‌دانم راه سختی در پیش دارم.
وی در ادامه افزود: امیدوارم این تشویق و حمایت‌ها فقط مختص به زمان برگزاری جشنواره نشود و پس از آن هم ادامه پیدا کند. چون در مملکت ما معمولا همه چیز به زمان جشنواره‌ها محدود می‌شود در نتیجه وعده و وعیدهای مسئولان و مدیران اجرایی پس از پایان جشنواره به دست فراموشی سپرده می‌شود.
مهرداد خوشبخت در پایان گفت: به‌عنوان یک بچه آبادان با اینکه در مقاطع مختلف در منطقه به خصوص عملیات والفجر هشت بودم ولی فکر می‌کنم هنوز دینم رابه جنگ و سینمای جنگ و خانواده‌های آسیب دیده از جنگ ادا نکرده‌ام و خیلی مشتاقم یادگاری بهانه‌ای برای ادای این دین شود.