به گزارش خبرنگار مهر، امام رضا(ع) روز یازدهم ذی القعده 148 هجری در دامان مادر پاکی به نام "نجمه" و پدری مهربان پیشوای هفتم شیعیان امام موسی کاظم(ع) دیده به جهان گشود و القاب رضا، صابر، زکی، ولی، فاضل، وفی، صدیق، رضی، سراج الله، نورالهدی، قرة عین المؤمنین، مکیدة الملحدین، کفوالملک، کافی الخلق، رب السریر، و رئاب التدبیر نام گرفت.
امروز روزی است که فرزندی پاک و مطهر و مختون در دامن موسی کاظم(ع) لبخند زده است. خورشید ولایت از افق عترت در این سال طلوع نموده و جهانی فراتر از عرش برین را نورافشانی می نماید.
در این روز لبخند دیگری بر لب های نازک و نازنین پیشوای هفتم شیعیان نشسته است. مادر خرسند از این هدیه آسمانی بر لبان خویش تبسم دارد.آری در این روز فرزندی از تبار علوی قدم به عرصه وجود می نهد که با اندیشه و پایداری خویش پرده های نفاق را از چهره کریه عباسیان به زیر می افکند.
رضا(ع) میوه بهشتی اصلاب شامخه و ارحام مطهره است. رضا(ع) شهد شیرین ترین بر کام همگان می چشاند که رضا(ع)از دامن پاک مادری است،همان دامنی که فرزندانش افتخار بشر در هر زمان می باشند.
پیشوای هشتم شیعیان 25 سال از عمر گرانقدرش در کنار پدر خویش سپری کرده و 20 سال دیگر امامت شیعیان را بر عهده داشته است و در سن 55 سالگی توسط دسیسه های مامون خلیفه دورانش به سوی حق می شتابد.
مردی که به عالم آل محمد(ع) لقب گرفت، مردی که در علم و دانش بر دیگر مردان زمانش برتری داشت ، امام با حضور در جلسات و مناظرات با فلاسفه و دانشمندان قدرت علمی و فضیلت دینی و مذهبی خویش را به نمایش گذاشت.
آگاهی امام به زبانهای مختلف یکی دیگر از مظاهر شخصیت علمی امام رضا(ع) که شگفتی اطرافیان و شاهدان را همراه داشت، آشنایی کامل حضرت، به زبانهای مختلف بود، امام در مجامع علمی به هنگام مناظره و یا در نشستهای معمولی در پاسخگویی به اشخاصی که از بلاد دیگر حضور ایشان شرفیاب می‌شدند، با زبان متداول و رسمی مخاطب با وی به گفت و گو می‌پرداختند. با تامل در سخنان امام در این مناظرات، کاملا این مطلب روشن می‌گردد که این علوم جز از یک منبع وابسته به الهام و وحی نمی‌تواند سرچشمه گرفته باشد.
شخصیت عملى و علمى و اخلاقى و اجتماعى و فردی این امام بزرگوار در سیره ایشان نمایان است تاریخ گواهی می دهد، امام رضا(ع) دارای خصوصیات بسیاری بود انفاق در راه خدا یکی از صفات این امام معصوم است تاریخ گواهی می دهد: بیشتر انفاق های حضرت پنهانی و در تاریکی شب بوده است. امام رضا(ع) هزار بنده در راه خدا خریداری و آزاد می سازد. امام در طوس در روز عرفه،تمام آنچه را داشت،در راه خدا انفاق کرد.
درباره بعد عبادی امام نقل شده است: امام (ع) نیمه شب را بهترین زمان برای راز و نیاز با خداوند می دانستند و هیچ گاه این فرصت را، که شیرینی عبادت آن را از جان و دل چشیده بود،از دست نمی داد. تمام این سجده هاهی طولانی،حکایت گر این معناست که حالت سجده بهترین حالت برای اظهار عبودیت و نزدیکی به خداوند است.
از امام رضا(ع) نقل شده که می فرماید:نزدیک ترین حالت بنده به خداوند آن زمانی است که در برابر او سجده می کند ،چنان چه که خداوند در قرآن می فرماید: سجده کن و نزدیکی بجو.
در سیره علی بن موسی (ع) آمده است که هر سه روز یک دوره قرآن را ختم و در آیات آن اندیشه و تفکر می نمودند.در هر سه روز قرآن را ختم می نمود.فرمود کمتر از سه روز نیر می توانم ختم کنم،لیکن می خواهم با اندیشه و تفکر قرائت کنم. قرائت قرآن تنها روخوانی نبوده بلکه با اندیشه و تفکر همراه بوده است.
ادب مجالست و همنشینی با دیگران از دیگر خصوصیات اخلاقی این امام بود، امام رضا(ع) به کسانی که با آنها برخورد داشت و در مجالس آنها شرکت می کرد احترام ویژه ای می گذاشت،هرگز طوری برخورد نمی کرد که کسی احساس کند مورد بی احترامی آن حضرت قرار گرفته و ارزشی برای او قائل نیست.
دیگر مورد برجسته در سیره اخلاقی امام علی بن موسی الرضا(ع) تواضع و فروتنی آن حضرت است. امام به عنوان ولیعهد در خراسان،از موقعیت سیاسی و اجتماعی بسیار والایی برخوردار بود. آن حضرت عنوان جانشینی خلیفه وقت را داشت، ولی با حفظ این عنوان ،تواضع و فروتنی او در حدی بود که سرمشق و الگویی بزرگ برای مسلمانان زمان خود و آیندگان شدند.
امام رضا(ع) در مقام ظاهری ولیعهدی و مقام حقیقی امامت و ولایت بر مسلمانان،در برابر خدمه و کارگرانش چنان متواضعانه برخورد می کرد که اگر کسی او را نمی شناخت،تصور نمی کرد که او آقا و مولا و خدمه و کارگرانش،خدمه و کارگر باشد.
امروز حرم مطهر این امام بزرگوار مامن عاشقان اهل بیت گشته است تا با شناخت زندگانی و سیره ثامن الحجج(ع) در جهت زمینه سازی حکومت عدل جهانی یگانه منجی عالم بشریت صاحب الزمان(عج) قدم بردارند.